Bretagne

Bretagne.

Donderdag 3 juli.
Na drie-en-een-halve heerlijke week werd het tijd om naar huis te gaan. Om 8 vertrokken we van de camping. We maakten nog een drietal tussenstops in Frankrijk. Twee keer om te wandelen, eerst bij Cap Gris-Nez en daarna bij Cap Blanc-Nez. In de vroege ochtend met een zonnetje, een beetje wind en nog niet te warm was het daar heerlijk. Wel was het nog wat heiig zodat we Engeland niet zo heel goed konden zien. De laatste stop was in Calais, waar we nog wat boodschappen gingen doen om mee naar huis te nemen. We kwamen terecht bij een enorm grote supermarkt in een al even groot winkelcentrum. Met goeie parkeergelegenheid, ook voor de camper. De locatie gelijk in de Tomtom gezet, kan misschien in de toekomst nog eens van pas komen.

Daarna begonnen we aan de rit naar huis. Dat ging redelijk voorspoedig tot we bij Antwerpen kwamen. Daar reden we een enorme file in. Wij waren dus zo handig om gelijk te afslag Rotterdam ipv Breda te nemen. Maar we hadden er geen erg in dat we deze keer vanaf het westen kwamen. En het blijkt dat er daar al een eerdere afslag is naar Rotterdam, die door 3 tunnels gaat die een tolweg vormen. Tsja, voor 6 euro reden we dus een aantal kilometers minder en stonden we niet in de file. En zijn we vooral weer een ervaring rijker. Na de tank nog even gevuld te hebben in Spijkenisse waren we om 5 over 4 weer thuis. De kilometerteller staat inmiddels al op 59970.

Woensdag 2 juli.
Met dezelfde bus als gisteren gingen we vandaag weer naar Boulogne-sur-Mer. Nu bleven we een paar haltes langer zitten, tot het centrum van de stad. Het centrum vonden wij niet veel bijzonders, maar toen we in de verte de koepel van een (grote) kerk zagen, besloten we wel die kant op te lopen. Het was een flinke wandeling, nog omhoog ook, maar zeker de moeite waard. We kwamen uit bij wat op het eerste gezicht de muur van een kasteel leek. Maar het bleek de oude stadsmuur te zijn, van het middeleeuwse Boulogne.

Een groot deel van de oude stad, de Ville Fortifiée, is bewaard gebleven. Inclusief de hele stadsmuur en de domkerk. Dat was leuk wandelen. Eerst door oude straatjes en de kerk in. Daarna een rondje over de muur, waar het heerlijk wandelen was. Maar waar je ook prima uit kon rusten op de vele bankjes die er stonden. Het uitzicht over de rest van de stad en de zee was prachtig. Toen we weer omlaag liepen richting het busstation kwamen we langs een modern winkelcentrum met supermarkt. Dat kwam goed uit, want we hadden nieuw vlees en fruit nodig voor het avondeten. Rond half 2 waren we weer terug in de camper, waar we uitrustten van de afgelopen dagen. Aan het einde van de middag betaalden we de camping vast, zodat we morgen niet tot 9 uur hoeven te wachten om te vertrekken.

Dinsdag 1 juli.
We gingen al vroeg op pad, zodat we met de bus van kwart over 9 naar Boulogne-sur-Mer konden gaan. Om precies te zijn, naar Nausicaá. Een ritje met de bus kost maar een Euro per persoon, niet duur. En hij stopt ook nog eens voor deur van Nausicaá. Dat is een soort Franse Sealife. Het ging om half 10 open, en precies om die tijd waren we er. We hebben erg veel moois gezien en daar natuurlijk heel veel foto's van gemaakt. Ik heb zelfs een rog en een schol kunnen aaien. De afdeling "Great Barrier Reef", met prachtig gekleurde tropische vissen en grote haaien was ontzettend leuk om te zien. Ook de grote inktvis die net aan het rondzwemmen was toen wij langskwamen (dat hadden we goed getimed, even later stopte hij daar mee) was indrukwekkend.

Rond half 2 waren we terug in de camper, tijd voor een koffiepauze met de voetjes even omhoog. Om 4 uur waren we genoeg uitgerust om weer naar de boulevard te gaan en langs de zee te wandelen. Het hoogste water was al weer voorbij, je zag het strand langzaam weer terug komen. Het was lekker om even uit te waaien, maar best vermoeiend na het bezoek aan Nausicaá. 's Avonds stonden we nog een hele tijd buiten met onze gezellige Engelse buren te kletsen. Jammer dat zij morgenochtend al weggaan.

Zondag 29 en maandag 30 juni.
Op zondag regende het. De hele ochtend en een flink deel van de middag. Geen weer om Dieppe in te gaan. Zeker niet omdat het nog een flink eind (meer dan we verwacht hadden) van de camping af lag. Gelukkig vermaken wij ons toch wel altijd, deze keer hebben we 's middags eens wat dvd's zitten kijken. Op maandagochtend, inmiddels weer met een zonnetje, checkten wij direct om half 9 uit en zetten koers naar Wimereux. Deze keer waren we het met de route in de Tomtom eens. Op de heenweg waren we al langs de kust gereden, dus nu vonden we het leuk om eens binnendoor te gaan.

Precies om 12 uur waren we bij de camping, zoals verwacht eenvoudig maar wel goed gelegen, dicht bij het strand en het dorp. Met zelfs openbaar vervoer in de buurt zodat we de mogelijkheid hebben om met de bus naar Boulogne-sur-Mer te gaan. Voorlopig hebben we deze middag heerlijk langs de boulevard gelopen. Leuk om te zien hoe in een uur tijd het brede zandstrand wordt "opgegeten" door de opkomende vloed. Wimereux heeft een hele lange, gezellige boulevard die we vanaf het begin tot het einde hebben afgelopen, en terug. Daarna heerlijk naast de camper in het zonnetje gezeten met een boek. Pas met etenstijd weer naar binnen gegaan.

Zaterdag 28 juni.
Om 8 uur gingen we op pad, richting Dieppe. Natuurlijk op onze manier, binnendoor. Pfff, daar was de Tomtom het helemaal niet meer eens, vandaag. Die wilde ons maar de doorgaande route op hebben. Zelfs het instellen van tussenstops hielp niet. Een km of 10 van een dorpje vandaan vond hij wel dicht genoeg bij. Dan maar de kaart er bij gepakt. Dan nog was het moeilijk, sommige weggetjes zijn zo klein of slecht aangegeven dat je pas weet dat je er had moeten zijn als je er al voorbij bent. Maar met de combinatie Tomtom, wegenkaart en borden lezen kwamen we uiteindelijk toch in Ouistreham, waar we Sword Beach wilden bezoeken. Hiermee hebben we alle 5 stranden van Overlord gezien. Hierna mocht de Tomtom de baas zijn, want we wilden niet over de Péage de Seine oversteken. Hierdoor kwamen we door Bénouville, waar we Pegasus Bridge zagen, ook al een markant punt van D-day. En dus tussenstop-waardig.

Daarna een lange maar mooie rit door het binnenland totdat we in de buurt van Fécamp weer bij de kust uitkwamen. Daar kregen we opnieuw ruzie met Tomtom, die het ons niet gunde naar Veulettes-sur-Mer te gaan. Maar koppig hielden we vol en het lukte ons dit schilderachtig gelegen dorpje te bereiken. De laatste etappe kreeg Tomtom dan eindelijk zijn zin, maar dat kwam omdat het binnendoor weggetje was afgezet en de "devation" het helemaal met Tommie eens was. Uiteindelijk bij Dieppe aangekomen wachtte ons de laatste horde van de dag: het vinden van de camping. Waar die volgens de POI in de Tomtom zou zijn, was die niet. De straatnaam, vermeld in de ACSI gids, was onbekend. Uiteindelijk via de lengte- en breedtegraad gegevens bij de camping aangekomen.

Vrijdag 27 juni.
Na een regenachtige nacht en ochtend klaarde het rond een uur of 10 -tijdelijk- op. Wij dus op pad, richting het strand. We konden een leuk rondje lopen door het dorpje (alleen het stukje bij de camping en het strand) en over het strand. We zagen ook interessante informatie, over de landing op precies dit strand op D-day. We waren net niet op tijd terug voordat het ging regenen. Gelukkig niet de grote bui, die viel een uurtje later toen wij al lekker binnen aan de koffie zaten. Maar genoeg om behoorlijk natgeregend terug te komen op de camping.

De camping valt ons trouwens nogal tegen. Mooi gelegen en aangelegd, maar bijvoorbeeld een erg armoedig sanitairgebouw. Veel achterstallig onderhoud, deuren die niet sluiten, douchewater dat te heet is en niet te regelen, dat soort dingen. Beslist niet zijn 4 sterren waard.

Donderdag 26 juni.
Vroeg op en op pad. Het weer was nu echt omgeslagen, we werden op een aantal enorme stortbuien getrakteerd, met onweer als toetje. Nou ja, de camper spoelt er in ieder geval goed schoon van. Vanaf de camping reden we richting Mont Saint Michel. We hadden echter geen zin om de camper op een betaald parkeerterrein te zetten en dan met een pendelbus er naar toe te gaan. Zeker met dit weer niet. Dus we hebben een paar stops op uitzichtpunten gemaakt voor wat foto's en zijn toen doorgereden richting Normandië. Het eerste stuk namen we de grote weg, om een paar steden voorbij te zijn, daarna sloegen we af om weer mooi te rijden.

In Saint Lô stopten we bij een grote Intermarché, waar we eten voor drie dagen kochten. En tot mijn grote vreugde hadden ze er zelfs flesjes Planta, zodat ik mijn eten weer kan bakken "zoals het hoort". Daarna via prachtige kleine, smalle en kronkelende wegen naar de kust. We kwamen langs Omaha Beach en stopten bij een mooie stukje van Gold Beach. Hier wilden we langs het strand lopen. Helaas, net bij het strand aangekomen brak er weer een wolkje boven onze hoofden. Snel terug de camper in, dan maar binnen even koffie drinken. Toen het weer droog was gingen we terug naar het strand. We maakten een rondje om een bunker die daar stond en genoten van het prachtige uitzicht, met de dreigende donkere lucht. En Wim vond een heleboel mooie schelpen. Daarna was het nog een klein stukje rijden naar Bernière-sur-Mer, waar we 2 nachten in de buurt van Juno Beach blijven overnachten.

Dinsdag 24 en woensdag 25 juni.
Op dinsdag bleven we op de camping. Zo'n mooi uitzicht, daar konden we de hele dag van genieten. Ik ben 's middags nog een poosje wezen zwemmen in het zwembad van de camping. Niet slecht, baantjes van 14 meter maar wel heel koud water. Maar als je flink doorzwemt is dat goed te doen. 's Avonds na het eten -op ons "thuisterras aan het water" natuurlijk- hebben we nog een rondje gelopen. De camping ligt op een kaap dus prachtig aan alle kanten water, bootjes enzovoorts.

Op woensdag werd het tijd om verder te gaan. Via een leuke dierentuin op ruim een uur van de camping gingen we naar Pontorson, wat net onder Mont Saint Michel ligt. We waren precies bij de opening om 10 uur in de dierentuin. Het is niet heel groot maar gespecialiseerd in dieren van Madagaskar en Azië, dus er waren wat hele leuke dingen te zien. Wij vonden de sneeuwluipaarden het aller-leukste. Hoewel het geen stralend weer meer was en de lucht er soms zeer dreigend uitzag, bleef het gelukkig wel droog en was het niet koud. 's Middags, de zon scheen inmiddels weer, reden we via Cap Fréhel, een stukje kust en een stukje grote weg naar Pontorson, waar we één nacht zullen blijven.

Maandag 23 juni.
We gingen vrij bijtijds op pad, zodat we onderweg naar Perros-Guirec voor de boottocht naar Les Sept Îles ook nog wat boodschappen konden doen. En die tijd hebben we nodig gehad ook. Tevergeefs in 2 supermarkten gezocht naar bak-en-braad flesjes, nou dat kennen ze hier niet. Dat wordt dus bakken in roomboter en/of olijfolie, het is niet anders. Daarna door naar de haven, ook dat bleek lastig te zijn. Eerst niet precies kunnen vinden maar op een weg erlangs terecht gekomen, die eigenlijk niet zo geschikt was voor de camper (met een zeer scherpe bocht in het steilste stuk). Daarna nog eens rond gereden en hard moeten zoeken naar een parkeerplaats waar de camper kon staan (veel parkeerterreinen hebben een maximale inrijhoogte van rond de 2 meter).

Uiteindelijk waren we net op tijd (melden was een half uur voor afvaart) bij het kantoortje. De reservering was gelukkig goed doorgekomen dus onze ticket lag klaar. Daarna nog even wachten voor we aan boord konden. De rij werd verbazingwekkend lang, toch paste iedereen aan boord. De tocht was heerlijk, mede dankzij het goede weer. Eerst een stuk snel varen over de zee, maar bij de eilandjes was er alle tijd om de vogels te zien, de boot draaide keurig rondjes zodat iedereen goed zicht had. Wim en ik hadden ons strategisch aan weerszijden van de boot opgesteld, zodat we samen een prachtige fotoreportage hebben kunnen maken. We hebben veel moois gezien, bekende maar leuke vogels als meeuwen, scholeksters en aalscholvers. En bijzondere vogels zoals papegaaiduikers, alken en veel, heel veel Jan-van-Genten. Er was ook nog een tussenstop op één van de eilandjes. Er stond een oud fort met wat bijgebouwen. Vogels waren er helaas niet zoveel. Op de terugweg ging de boot nog een stuk langs de kust waar mooie rotsformaties te zien waren. We waren superblij dat we deze boottocht hebben gemaakt, vooral door de aanwezigheid van vogels die we nog niet eerder (goed) hadden gezien.

Zondag 22 juni.
We hoefden ons niet te haasten, eindelijk eens een dag met minder reistijd voor de boeg. De volgende camping ligt ook aan de noordelijke kust, de route daarheen had dus weinig omrijden nodig om mooi te zijn. Om half 10 vertrokken we en al om half 1 waren we in Trélévern. En dat met de nodige stops onderweg.

De camping is een plaatje. En omdat we zo vroeg waren, was er nog een staplaats direct aan het water vrij. Wat een heerlijke plek hebben we, gelijk voor 3 nachten geboekt. Deze camping is van een Nederlandse firma, het personeel aan de receptie is dus ook Nederlands. Dat is wel makkelijk zeg. We deden navraag naar een boottocht naar de zeven eilanden (een vogelgebied hier voor de kust) en inmiddels is er een tocht voor morgenmiddag voor ons gereserveerd.

Zaterdag 21 juni.
Al pratende over de plannen van vandaag, bleek dat we geen beiden veel zin hadden om naar Brest te gaan. Veel te warm om in een stad rond te lopen, bovendien vinden we allebei de kust zo prachtig. We besloten dus verder te gaan met het kustlijn volgend patroon van rijden. Vanaf de camping reden we maar een paar kilometer voor onze eerste tussenstop. Pointe de Penhir. Vanaf de parkeerplaats waren er twee prachtige kliffen te bezoeken, wat we ook beiden gedaan hebben. Weer een geweldig uitzicht over zee. Bij de tweede klif ook een monument voor de slachtoffers van WOI. Daarna reden we door Brest. Fijn dat het zaterdag was, door de weeks zou het er vast veel drukker geweest zijn. Vanaf Brest gingen we naar Pointe Saint-Mathieu.

Weer een uitzichtspunt, weer heel anders. Ook hier zicht op de mooie kustlijn. Wederom een monument, nu met een klein museum erbij. Maar hier was vroeger ook een klooster gevestigd. Er stonden nog ruïnes van. De kapel was zelfs nog intact. Dat alles was te bezichtigen, wat we natuurlijk gedaan hebben. Ook de vuurtoren en militaire radarpost waren leuk om te zien. Wat het bekijken helemaal leuk maakte, was de hagedis die we op een muur van het klooster zagen lopen. Grappig beestje! Vanaf dit Pointe, de laatste van vandaag, reden we door naar de camping. We zitten nu in het noorden van Bretagne. Na het eten gingen we naar het strand. Dat was anders dan bij de vorige camping. Brede duinen, een lang vlak strand. Wel rotsen er om heen, maar minder. Leuk hoor, steeds die variaties.

Vrijdag 20 juni.
We hadden een leuke rit uitgestippeld, via het meest westelijke puntje van Bretagne naar Brest. Natuurlijk ook weer met hele mooie stukjes binnenweg langs de kust. Onze eerste stop kwam al na een uurtje, toen we een mooi meertje net voor het strand zagen liggen en er ook nog een goeie plek was om de camper even neer te zetten. We hebben bij de vogels staan kijken en een stukje langs het strand gelopen. Erg leuk. Daarna reden we door naar Pointe du Raz. Wat een teleurstelling. De enige manier waarop we de camper konden parkeren was op de camperplaats, voor 6 Euro. Te duur om eventjes te kijken. Dus reden we door. Achteraf niet erg, via de prachtige "Baie des Trépassés" waar we ook eventjes stopten kwamen we op de Pointe du Van. Misschien een paar meter minder westelijk maar zeker zo mooi. En prima parkeergelegenheid. We hebben daar dus heerlijk gewandeld en genoten van het prachtige uitzicht over de zee, de stoere rotsen en het heldere water.

Daarna hadden we bedacht om een lus te maken om Crozon, omdat je dan door een natuurpark rijdt. Inmiddels was het al ver in de middag en vonden we die streek zo leuk, dat we daar een camping hebben gezocht. Helemaal aan het puntje, in Camaret-sur-Mer. Het bleek een gezellig rommelige camping te zijn, de kippen liepen er gewoon rond. Maar het sanitair was prima. De gastvrouw sprak liever (en heel goed) Duits dan Engels. 's Avonds liepen we vanaf de camping in een paar minuten naar het strand, waarvan vooral de okergele rotswand opviel.

Donderdag 19 juni.
Alweer prachtig weer, wat een luxe. We gingen dus al bijtijds naar het centrum van Concarneau, om de ergste hitte voor te zijn. Vanaf de camping is het ongeveer een half uur lopen, gelukkig gaat een groot deel van de wandeling over mooie wandelpaden. Het oude centrum van de stad ligt op een eiland, en de stadsmuur daaromheen is nog grotendeels intact. Je kunt bovenop die muur een groot deel van het centrum langs lopen, waarbij je regelmatig mooie doorkijkjes hebt over de stad of de haven. Aan de achterkant van het oude centrum (de Ville Close) kun je weer omlaag en door het gezellige straatje met de leuke winkels teruglopen. We hebben een heerlijke ochtend gehad. We zijn nog een tijdje op een bankje bij de haven gaan zitten, daar viel ook genoeg te zien.

Aan het begin van de middag gingen we weer terug naar de camping. We gingen vroeg eten omdat we 's avond nog een wandeling wilden maken naar het strand bij de camping, Les Sables Blanc. Dat is maar een paar minuten lopen. Het was nog gezellig druk aan het strand. En omdat het laagwater was konden we heerlijk over het harde zand lopen. Het strand is aan weerszijden omringt door rotspartijen, dus wij liepen naar het einde en weer terug. Heerlijk even uitgewaaid.

Woensdag 18 juni.
Na nog een nacht onder ruisende bomen (niet zo gek als je op een schiereiland in de oceaan zit) waarvan het geluid bijna klinkt alsof het regent, stonden we fris en fruitig op. We ontbeten op ons gemak en deden ook rustig aan met het klaarmaken van de camper. Maar toch niet rustig genoeg, merkten we toen we om kwart voor 9 bij de receptie waren om uit te checken. Want die ging pas om 9 uur open. En omdat wij even in de camper bleven wachten tot de opening waren we als laatste aan de beurt, want er stond al een menigte voor de deur. Gelukkig wilden velen daarvan alleen even hun stokbroodje ophalen. Om kwart over 9 konden we dan toch echt op pad. We wilden nog in het uiterste puntje van het schiereiland een wandeling gaan maken naar het uitzichtspunt, helaas ging dat niet door omdat de parkeerplaats daar (zoals we al vaak gezien hadden) alleen geschikt was voor auto's onder de 2 meter hoogte. Dan maar door naar onze eerste tussenstop, Lorient. Wel langs mooie kustwegen natuurlijk.

In Lorient gingen we naar de duikbootbunker Keroman II kijken, die in de tweede wereldoorlog van drie-en-een-halve meter dik beton was gebouwd. Toevallig waren er daar filmopnamen bezig van een militair orkest (Le Bagad de Lann-Bihoué), leuk om te zien.

Na deze tussenstop zetten we onze mooie route weer voort. Helaas hadden we op dit gedeelte ook vette pech. Een tegenligger reed tegen onze spiegel aan, waardoor we flink schade hebben. En helaas, hij reed door. De spiegel hing zielig aan nog maar 1 van zijn 2 pootjes. Wij moesten stoppen zodat Wim het lampje van het knipperlicht kon vervangen en de spiegel met veel ducttape weer in positie kon brengen. Gelukkig werkt alle elektronica nog dus de definitieve reparatie kunnen we thuis uitvoeren. Daarna hadden we niet veel zin meer in rondrijden, dus namen we de directe weg naar de camping in Concarneau.

Dinsdag 17 juni.
Het was geen stralend, maar zeker geen slecht weer vandaag. Bewolkt, wind, soms de zon. Wim ging in de ochtend al een wandeling naar het centrum van Quiberon maken, ik besloot het eens rustig aan te doen en in de camper te blijven. 's Middags maakten we de wandeling nog eens samen. Het was heel gezellig in Quiberon, een levendig dorpje met veel winkeltjes langs de boulevard en gezellige drukte op het strand.

Maandag 16 juni.
Sarzeau ligt vlak bij de Golfe du Morbihan. En daarvoor hadden we het dorpje uitgekozen. De bestemming van vandaag, Quiberon, ligt op een schiereiland in Zuid-Bretagne. Over de grote wegen nog geen 100 kilometer verder. Maar wij wilden de hele rit binnendoor doen, de Golfe du Morbihan kent talloze prachtige natuur- en vogelgebieden. Het werd dus een reis over kleine weggetjes met veel mooie stops. Wat het hoogtepunt daarvan had moeten worden, een bezoek aan het vogelcentrum bij Brouel, viel in het water. Bij aankomst was de deur dicht. Er werd wel opengedaan voor 2 dames die blijkbaar een vergadering of les daar hadden. Toen wij niets vermoedend ook naar binnen liepen op zoek naar de kassa, werd verteld dat ze pas om 2 uur open zouden gaan (het was toen 11 uur). Dat stond verder nergens vermeld. Helaas, daar konden en wilden we niet op wachten. Gelukkig zagen we toch genoeg mooie dingen onderweg. Zo kwamen we zilverreigers, bergeenden en sternen tegen.

Rond een uur of half 3 waren we in Quiberon. Er stond een rij bij de camping, dus wij reden nog eventjes door. We zagen een mooie parkeerplaats aan zee, met een bankje erbij. Geen beter plekje om eventjes te wachten. Tegen 3 uur gingen we terug, konden direct inchecken en de camping op. Er was nog even onduidelijkheid over ons plekje. We zouden op de kop van een rij staplaatsen, op nummer 97, gaan staan. De nummering van de plattegrond klopte echter niet met de plaatsen zoals ze echt waren. Eerst flink zoeken, waar ons plekje zou liggen was nummer 99, een nummer dat niet op de plattegrond voorkwam. Maar eigenlijk vonden we 96 het mooiste plekje. Dus de camper daar neergezet en aan de receptie doorgegeven dat we "verhuisd" waren. Even later kwamen er nieuwe gasten, die ook op zoek waren naar de onvindbare 97. Zij zijn toen maar op 99 gaan staan. Verder is dit een goeie camping, niet de allerbeste tot nu toe, wel de nummer 2.

Zondag 15 juni.
Nu eens een somber begin van de dag. Geen probleem, voor ons stond de rit richting Bretagne op het programma. Omdat er in dit gebied geen tolwegen zijn, besloten we gewoon de doorgaande route te nemen. We deden derhalve maar 4 uur over de ongeveer 330 kilometer. Het was lekker rustig op de wegen, dat is het voordeel van rijden op zondag natuurlijk. Zo langzamerhand kwam ook het zonnetje door. Toen we om een uur of 1 aankwamen in Sarzeau was het alweer mooi weer.

De receptie van de camping was gesloten, dus we besloten maar zelf een plekje uit te zoeken. Het is geen onaardige camping, helaas is het sanitair weer niet geweldig. Onze poging om gebruik te maken van het gratis internet was een lachertje. Dat gratis duur precies een kwartier. Daarna moet je 10 uur wachten op je volgende gratis kwartier. Of je kunt voor 3 euro per uur of 6 euro per dag doorgaan met het gebruik van internet. Dan maar niet, dus. Om 3 uur was de receptie weer open en konden we inchecken, daarna liepen we richting het strand. Een deel van de route daarheen liep door het bos, aangenaam wandelen. Langs de strand was een plankier, wat het lopen prettig maakte. Helaas nergens een bankje er langs. Wat dat betreft kunnen de Fransen nog wat van de Polen leren. Na zo'n 2 uurtjes gelopen te hebben waren we weer terug in de camper. Tijd om van de warmte bij te komen met een ijsje en een lekker kopje koffie.

Zaterdag 14 juni.
Toen we wakker werden ging het zachtjes regenen. Of werden we wakker omdat het zachtjes was gaan regenen? Hoe dan ook, de regen viel steeds harder en er kwam ook flink wat onweer aan te pas. Maar na een uurtje was het weer helemaal over en werd de lucht helder blauw. En de rest van de dag zou het mooi weer blijven. We zijn vandaag naar Pointe-du-Hoc gereden aan "Omaha-Beach", wederom een bekend punt van D-day. Erg indrukwekkend om dat te zien, een mooi monument net voor de kust en aan de kust zelf alles zoals het 70 jaar geleden was. Op de terugweg hebben we wat boodschappen gedaan.

Daarna kozen we voor een binnendoor route tot Valognes, dat wat noordelijker ligt dan de camping. Heerlijk rijden over kleine weggetjes. We namen daarvandaan de kortste weg naar de kust, zodat we vanaf Quinéville langs zee terug konden rijden. Onderweg kwamen we een geweldige parkeerplaats aan het water tegen. Dat noodde uit tot een koffiepauze. En wat voor een pauze werd dat! Met een prachtig uitzicht over zee en een aantal heel mooie zilverreigers vlak voor onze neuzen.

Vrijdag 13 juni.
Weer een mooie zonnige dag. Wat een luxe. Prima weer dus om een wandeling te gaan maken. Vanaf de camping sta je direct op het strand. Over de krakende schelpjes liepen we richting Ravenoville-Plage. Hoewel je er niets meer van terugziet, loop je dan over "Utah-Beach", bekend van D-day uit de tweede wereldoorlog. Terug liepen we de makkelijkere route over de stenen muur die als dijk dienst doet. 's Middags hebben we rustig op de camping gezeten, genietend van het goede weer, de mooie camping en de vele vogels die hier zitten. Omdat het wel zonnig maar niet warm was, heb ik de hele dag naast de camper in de zon gezeten. Ayyy, flink verbrand dus, dat ben ik helemaal niet gewend.

Donderdag 12 juni.
Hetzelfde weer als gisteren, wat een lekkere dag om verder te rijden, richting Normandië. We volgden de Tomtom totdat we Dieppe voorbij waren. Toen werden we eigenwijs en namen we de kleine wegen langs de kust. We waren 4 jaar geleden al eens in deze streek en wisten dat dit een heel mooi gebied is. We werden dan ook niet teleurgesteld, prachtige smalle wegen door een glooiend landschappen met zo nu en dan weidse vergezichten en prachtige kustlijnen. In Saint-Valery-en-Caux stopten we 2x. Eerst bij de brug van de jachthaven die openstond, wat ons de kans gaf te kijken naar de mooie zeilboten die naar zee gingen. Daarna deden we bij een grote supermarkt boodschappen. Vervolgens reden we braaf zoals de Tomtom ons stuurde naar Normandië.

Ook de tweede helft van de rit was mooi. We gingen over de Seine heen, over een gigantisch hoge brug. Hadden wij die maar in Spijkenisse, zouden we nooit meer voor een open brug staan. Ter hoogte van Caen hielden we een pauze. Daarna de laatste etappe. Een paar kilometer voor ons einddoel Ravenoville-Plage kwamen we langs het dorpje Sainte-Mère-Église. Dit dorp is bekend geworden nadat op D-day een parachutist met zijn valscherm aan de kerktoren bleef hangen. Wij zijn dus even gestopt en de kerk gaan bekijken. Het blijkt een zeer levendig dorpje te zijn, want er zijn heel veel mensen met dezelfde gedachte. Er is ook een Airborne museum over de gebeurtenissen uit juni 1944. Na ons bezoek aan Sainte-Mère-Église gingen we door naar de camping, het ziet er hier heel mooi uit, met ook goed verzorgd sanitair.

Woensdag 11 juni.
Een prachtige dag! Zonnig, beetje wind, aangename temperatuur. We waren zoals meestal in de camper vroeg gaan slapen en dus vroeg wakker. Daarom gingen we al rond 9 uur op pad, richting "Parc du Marquenterre". Hier waren we een aantal jaar geleden al eens, in de herfst, maar nu was het er nog veel mooier. We hebben de lange rondgang gemaakt door beschermd natuurgebied, waar volop vogels zaten.

Het absolute hoogtepunt van de dag was de grote groep lepelaars die we zagen. Maar ook witte reigers, dodaars, tafel- en bergeenden, franjepoten en rietzangers waren geweldig om tegen te komen. Behalve de bijzondere en gewone vogels kwamen we ook een bisamrat tegen, die hadden we ook nog niet eerder gezien. En ook het landschap is enorm mooi. We hebben vier uur over de rondgang van 6 kilometer gedaan.

Onderweg staan 13 observatiehuisjes waar je ongestoord naar buiten kunt kijken om de vogels te observeren. En als er zoveel moois te zien is moet je echt geen haast hebben natuurlijk. Aan het einde van de middag kwamen we terug op de camping. Morgen gaan we verder, deze camping zullen we niet missen.

Dinsdag 10 juni.
Op de camping waar we nu staan is het heel rustig en we hebben een mooie grote plaats. Verder is het niet veel bijzonders, vooral het sanitair is aan de zeer matige kant. Net als het weer trouwens, wisselvallig helaas. Maar met wandelen hebben we aardig om de buien heen gewerkt. En de meeste regen was gelukkig al 's nachts gevallen. Het vervangen raam houdt het prima! Al vrij vroeg vertrokken we, geïnspireerd door een wat helderdere lucht. Volgens het plattegrondje van de camping zou de toegang naar het strand zich aan de rechterkant van de camping bevinden. Dus wij die kant op. We kwamen langs een meertje en daarna bij grindafgravingen. Maar helaas, daar konden we niet verder, alles was afgezet. Dus onverrichter zaken terug. Pauze in de camper gehouden, waarbij we zeer tevreden waren dat we voor de buien terug waren. Met al dat geregen werd het zelfs koud in de camper, dus hebben we de kachel eventjes aangezet.

Halverwege de middag werd het weer droog en gingen we de andere kant op. Daar kwamen we wel bij de kustlijn. Maar ook daar was het niet echt de moeite waard. We liepen over een flink stuk waar alles kaal was, er lag alleen grind. Ook hier ontkwamen we niet aan de graafmachines (wel een stuk minder). Het leek er op dat er hier een stuk wandelgebied aangelegd zou worden. Maar op dit moment was het niet leuk daar. Wij zijn dus maar gaan wandelen in het bos achter de camping. Daar was het gelukkig wel mooi. En zowaar kwam zelfs het zonnetje nog door. We konden dus lekker een poosje op een bankje gaan zitten en genieten van de omgeving. Daarna weer verder gelopen tot het mooie stuk op was, omgekeerd en richting de camping teruggelopen. Al met al hadden we best een leuke dag. En met het zonnetje op de camper is het binnen al weer flink warm.

Maandag 9 juni.
Na een wat langere periode thuis en met een galblaas minder, vertrokken wij op tweede Pinksterdag naar Frankrijk. Het hoofddoel van de reis is Bretagne. Maar de rit daar naar toe hebben we in 3 delen verdeeld. De eerste etappe is naar Cayeux-sur-Mer waar we een paar dagen willen blijven. We waren al eens in die omgeving, bij het vogelreservaat Parc du Marquenterre. We hopen dat de kust aan de zuidkant van Baai van de Somme net zo mooi is als aan de noordkant. We vertrokken om ongeveer 5 over 8 met de kilometerstand 56579 en deden over de rit van ongeveer 450 kilometer zo'n 9 uur, mede omdat we in Frankrijk de tolwegen links (of rechts) lieten liggen. Maar over het eerste stuk deden we het langst. Er brandde namelijk een oranje waarschuwingslichtje op het dashboard. Dus twee straten verder stonden we al stil en ging Wim zoeken wat er was. Het waarschuwingslichtje zag er uit als een lampje, dus alle lampen getest. En inderdaad, één van de richtingaanwijzers deed het niet meer. Lampje vervangen en na 20 minuten weer verder gegaan.

Het was een leuke rit, we reden vanaf Calais binnendoor langs de kust. We zagen bekende plekjes zoals de Caps met het uitzicht op Engeland. We hielden een heerlijke pauze in de buurt van Wimereux waar we nog lekker een stukje gingen wandelen. En een volgende pauze bij een grote supermarkt (gelukkig zijn die in Frankrijk ook vaak open op tweede Pinksterdag) waar we eten voor vandaag en morgen hebben gekocht. Rond 5 uur kwamen we bij de camping aan en om 10 over 5 zaten we lekker aan de koffie. Het avondeten smaakte heerlijk, daarna alleen nog wat zitten lezen en heel vroeg naar bed.

© Heidi Holster