Woensdag 20 april. Het einde van de reis
was aangebroken. We stonden, zoals gebruikelijk, rond 7 uur op. Broodjes
gebakken, nog even wat op internet zitten kijken, opruimen. De gebruikelijke
dingen dus. Om 9 uur waren zowel de camper als wij reisklaar. Dus naar de
receptie, even uitchecken en betalen en daar gingen we. De eerste etappe was een
ritje binnendoor naar Monschau. Daar nog even boodschappen doen voor we naar
huis gingen. Nou, het zat flink tegen. Allereerst kwamen we bij Schönecken een
wegomleiding tegen, die we niet op tijd in de gaten hadden. Dus moesten we
keren, een stukje terugrijden en dan de borden U volgen. Alles verder goed
aangegeven, dus dat kostte een kwartiertje. Toen kwamen we bij een rotonde.
Rechtdoor in Duitsland blijven, linksaf België in. Wij luisterden naar de
tomtom en gingen België in. Dat bleek achteraf een slechte beslissing. Ook hier
kwamen we een afgezette weg tegen. Afgezet, zonder vooraanduiding, zonder
omleidingsroute. Dicht, zoek het maar uit. Uiteindelijk kozen we er voor terug
naar de rotonde te gaan en de route door Duitsland te nemen. Hierdoor kwamen we
een uur later in Monschau aan dan verwacht.
Gelukkig vonden we het gloednieuwe Kaufland filiaal direct, konden we er goed
parkeren en prima boodschappen doen. De DM zat helaas te ver weg, dus die
inkopen worden opgeschoven tot een volgende reis. Om half 2 begon het laatste
stukje van de reis, snelste route naar huis. De eta was half 5, maar door een
omleiding bij de A2 (naar aanleiding van een ongeval) moesten we bij Weert de
grote weg af, binnendoor naar de A67 rijden. En niet alleen wij, dus het eerste
deel van die optocht was stapvoets rijden. Daarna ging alles vlot, zelfs geen
files bij Rotterdam in de avondspits. Om 5 uur waren we dan eindelijk, moe,
thuis. De kilometerstand van de camper staat inmiddels al op 83334.
Maandag 18 en dinsdag
19 april. Twee rustige dagen in
Oberweis. Daar hadden we wel zin in, na alle drukte van München en de te
verwachten drukte als we weer thuis zullen zijn. Ondanks dat het beide dragen
droog was en de zon zich regelmatig liet zien (op maandag iets meer dan op
dinsdag) was het knap koud. We hebben de dagen aangenaam doorgebracht, beetje
lezen, beetje internetten, deze camping heeft een prima gratis wi-fi. Op beide
middagen hebben we een stukje gewandeld vanaf de camping. De ene dag richting
het bos, de andere dag naar het dorpje. Dat dorpje stelt niet veel voor, een
paar huizen en natuurlijk een kerk, een bank en een bakker. We waren er snel
uitgekeken.
Maandagavond aten we een
lekkere risotto, waarmee de koelkast geheel leeg was wat betreft vers eten. Dat
losten we dinsdagavond prima op. Wim trok 1 van de laatste blikken soep uit de
reserves, ik haalde een heerlijke pizza af bij het camping restaurant. De
laatste avonden verliepen niet anders dan anders. Na het eten, de afwas en nog
een beetje computeren nog een poosje dvd kijken en vroeg naar bed.
Zondag 17 april. Het was de hele nacht
flink blijven regenen, er stonden dan ook overal plassen op de camping. Maar
gelukkig, de ondergrond bleef stevig. We waren dus blij met de keuze voor deze
camping. We vertrokken wel een uurtje vroeger dan gepland -rond half 10- want er
was een stroomstoring. En met een piepende koelkast en een computerscherm op
schemerig kun je maar beter op pad gaan, vonden wij. Naar de Eifel was het niet
zover, dus gelukkig weer een mooie binnendoor rit kunnen maken. En heerlijk, het
weer klaarde ook weer op. En daardoor zagen we onderweg ook nog een mooie groep
hertjes, zo schattig.
Zo kwamen we tegen 2 uur in Oberweis aan. Een heel mooie camping aan het
riviertje de Prüm. We konden zelf een plekje uitzoeken (mits niet toevallig
gereserveerd) dus we staan prachtig, dicht bij het water en dicht bij de
voorzieningen. Er is zelfs gratis wi-fi. Dat zijn we nog niet zo vaak
tegengekomen deze reis. Dus we gaan de komende dagen eens lekker relaxed hier
een beetje rondkijken en uitrusten, voordat we weer naar huis toe gaan.
Zaterdag 16 april. We vertrokken al vroeg
uit München, want we hadden een flinke rit voor de boeg. Daarom kozen we er ook
voor om maar eens grote weg te rijden. Terugkijkend op München vonden we het
een leuke stad, maar niet een "Wauw!"stad. Vier dagen waren precies
goed, alles gezien wat we wilden zien zonder dat we tijd overhielden. En ook de
camping hebben we niet in ons hart gesloten. Doordat we op zaterdag, en vroeg,
op pad waren, was het lekker rustig op de weg de stad uit. Ook onderweg hebben
we geen files of andere gekke dingen gehad. Helaas wel veel regen. We namen 2
pauzes langs de grote weg.
Bij Heilbronn gingen we de grote weg af. We hadden het zo mooi gepland. Een
stukje langs de Neckar rijden. Onderweg stoppen bij een Kaufland om eens flink
boodschappen te doen, ook al voor thuis. En dan nog een klein stukje verder naar
een mooie camping aan de Neckar. Helaas, daar stak het slechte weer een stokje
voor. Het grasveld van die camping was zo nat, daar konden geen campers op
staan. Die moesten dan op de weg in een rij gaan staan. Zou de achterste
wegwillen, dan moest de rest "even" heen en weer rijden om plaats te
maken. Maar dat houdt dan wel in, alles inpakken, stroom loskoppelen etc. Daar
hadden we geen zin in. Dus verder gereden langs de Neckar (een schitterende rit
trouwens) waar alle camping met hetzelfde probleem te kampen hadden. Eens even
diep nagedacht en in de campinggids gebladerd. Een aantal jaar geleden waren we
in Bad Dürkheim, dat was een goede camping met stevige ondergrond. Daar dan
maar naartoe? Ja, dat hebben we gedaan. Tegen 5 uur waren we er, best wel moe
maar tevreden met een goed plekje om te overnachten.
Vrijdag 15 april. Na een koude nacht
onverwacht toch een bewolkte en regenachtige dag. Gelukkig geen plensbuien met
onweer meer. We deden het, na de drukte gisteren bij de bus van kwart voor 9,
rustig aan en namen de bus van kwart voor 10. Die was net zo vol! Alleen hoefden
er nu geen mensen achter te blijven. We vervolgden de reis met een stukje metro
en een stukje tram, om zo naar het Egyptische museum te gaan. We vonden het een
mooi museum. Niet zo groots als bijvoorbeeld in Berlijn, maar wel mooi en modern
van opzet. En erg rustig, het leek alsof er meer suppoosten (en nog heel aardige
ook) waren dan bezoekers. Al met al een succesvol uitstapje. Daarna gingen we
terug met de tram en de metro, om nu in de buurt van het Residentiemusuem uit te
stappen.
Ook dat was een prachtig
museum. In het residentieel paleis, dus zoals te verwachten veel koninklijke
kamers, slaapkamers, balzalen enzovoorts. Maar heel mooi, ook hier niet al te
gek druk. En je mocht er gewoon foto's maken, zonder flits maar dat is
natuurlijk ook wel logisch. Eigenlijk vonden wij dit museum mooier (en
sympathieker) dan Sissi's Schönbrunn. Na dus een tweede succesvol uitstapje
liepen we nog even over de winkelstraten van München richting de metro terug
naar de camping. Onderweg maakten we een pauze op de Marienplatz, waar ik een
beroep op de gratis wi-fi hotspot van de stad deed. En daarna dook ik nog even
C&A in, aangelokt door de uitverkoop. Ik kocht 2 nieuwe shirts, geen
uitverkoopjes maar nieuwe voorjaarscollectie. Daarna gingen we toch echt terug,
nog even bij de supermarkt vlees en groenten gehaald voor de roerbaknoedels. En
die waren me toch lekker!
Donderdag 14 april. Een dag die redelijk
constant was wat betreft het weer. Koel, bewolkt, soms even zon, soms een paar
druppels regen. Wij vonden het echt museum weer. En wel Deutsches Museum weer,
want we gingen naar het technische en wetenschappelijke museum toe. We hadden
bedacht dat we maar vroeg op pad moesten gaan, als het museum tegen zou vallen
zouden we in de middag nog tijd hebben om wat anders te doen. En als het zo leuk
zou zijn als we verwachtten zou het zonde zijn om laat te beginnen en dan tijd
te kort te komen. Nou, dat hebben we geweten. De halte van de minibus naar de
metro (14 zitplaatsen, 11 staplaatsen) liep vol. Op de één of andere manier
zitten er allemaal mannen op deze camping die met de bus naar hun werk gaan,
lijkt het wel. De toeristen waren in de minderheid. En hoewel er meer mensen in
de bus gepropt waren dan zou kunnen (je hoorde hem letterlijk kraken) bleef er 1
gezin van 4 personen achter, die op de volgende bus moesten wachten. Maar goed,
met de bus, de metro en de S-Bahn (stadstrein) en de benenwagen waren we toch in
een goed half uur al bij het museum. Bij, niet er in, we moesten eerst helemaal
naar de andere kant van het grote gebouw lopen en toen de kassa zoeken die aan
de achterkant van een noodgebouwtje (er wordt flink verbouwd) zat. Maar om half
10 stapten we toch het museum in.
Een wandeling door alle
tentoonstelling op 6 etages, de begane grond en de kelder begon. We werkten min
of meer systematisch van boven naar beneden, voor zover dat mogelijk is in een
groot oud pand met allerlei zijvleugels. We zullen niet alles, maar wel heel
veel gezien hebben en zeker de dingen die ons het meest aanspreken hebben we
uitgebreid bekeken. Op de bovenste etages was er veel informatie over sterren en
planeten, de Big Bang en nog meer zaken die daar mee te maken hadden. Erg leuk
en informatief. Computergeschiedenis is ook altijd leuk om te zien, zeker omdat
er museumstukken zijn die zo uit onze huiskamer hadden kunnen komen. Grote boten
en vliegtuigen in een museum trekken ook altijd onze aandacht. En tenslotte
waren we in de kelder voor de tentoonstelling over mijnbouw. Nou, dat bleek
immens te zijn. Een heel lange trap af, en je liep zo een echte mijn in. Diverse
afdelingen over diverse soorten mijnen (zoals steenkool en zout) door de tijden
heen. Erg boeiend allemaal. Pas om half 4 stapten we op de tram, geen zin om
naar de S-Bahn te lopen. We zaten prima in die tram, dus reden we het centrum
voorbij de buitenwijken in. Daar viel niets moois te zien. Dus weer terug naar
het centrum, nu wel overgestapt op de metro naar de bus naar de camping.
Woensdag 13 april. Het begon grauw maar al
voor we op pad gingen was de zon van de partij. Dus wij gingen al om 10 over 9
op pad, richting München Centrum. Met de bus en dan de metro, je zit er zo. We
stapten op de Marienplatz uit, pal voor het prachtige oude raadhuis. Daarvandaan
liepen we door het voetgangersgebied naar de Karlsplatz, waarbij we soms
afdwaalden in de leuke zijstraatjes. Want er viel meer dan genoeg te zien. We
gingen nog een paar winkels in onderweg, het enige wat we kochten was een
uitbreiding bij de "diertjes" die bij ons staan en waar Serra mee kan
spelen. Vanaf de Karlsplatz liepen we buitenom naar de Sendlinger Tor, een
minder interessant gebied. Daar gingen we door de poort de Altstadt weer in,
terug naar de Marienplatz, dat was weer leuk. Op de metroplattegrond hadden we
het Olympia Einkaufs Zentrum gezien, dat klonk ook wel interessant. Dus wij op
de metro, die kant op. Onderweg nog even uitgestapt om een blik te werpen op het
Olympische Dorp van 1972, wat nu voornamelijk een grote campus is. Toen kwamen
we bij het winkelcentrum. Het metrostation was veelbelovend, groot en modern.
Dus wij naar boven. Nou, ik denk dat er in Spijkenisse buurtwinkelcentra zijn
die meer te bieden hebben. Een stuk of 10 winkels, waaronder ook nog een DM en
een Aldi. Dat was het dan. Maar wel in een prachtig gebouw van 3 etages, dat dan
weer wel. Maar wij hebben zo snel mogelijk de metro terug naar het centrum
genomen. Nu stapten we op de Odeonsplatz uit. Heerlijk een tijdje in de zon in de
prachtige Hofgarten gezeten. Daarna via nog meer leuke straten teruggelopen naar
de Marienplatz. Tegen de tijd dat we de metro in gingen, was de zon verdwenen
achter de wolken. En toen we bij Thalkirchen de metro uitkwamen, was de bui goed
losgebarsten. Maar dan ook echt goed. Regen en onweer! Zo snel mogelijk de nabij
gelegen supermarkt ingegaan, even wat te eten voor morgen gekocht. Daarna heel
snel naar de bushalte. De bus kwam tegelijk met ons aan, dat kwam met dit weer
wel heel goed uit. En van de bushalte naar de camper is ook niet ver. Maar met
zulke regen toch te ver, er kwamen twee verzopen katjes binnengevallen. Zo goed
en zo kwaad als het ging hebben we onze spullen een beetje uitgehangen om op te
drogen en daarna was het natuurlijk weer koffietijd. Tijdens de koffie alle
foto's in de computer gezet en uitgezocht, daarna ging ik koken. Tussendoor nog
wat aan de foto's gewerkt. Na het eten ging Wim afwassen en ik de website in
elkaar zetten. Dat is nu klaar, dus zo nog een uurtje dvd kijken en dan weer
slapen, kracht opdoen voor de dag van morgen.
Dinsdag 12 april. Het had bijna de hele
nacht geregend. En ook 's ochtends ging het daar mee door, in tegenstelling tot
wat het weerbericht voorspeld had. Maar wij lieten ons niet van ons plan naar de
dierentuin te gaan weerhouden. Die is namelijk op loopafstand van de camping en
we waren van plan daarna een 3-daagse kaart voor het OV te nemen. Dus gewapend
met paraplu's gingen we om half 10 op pad. Het was -logischerwijze zou ik haast
zeggen- heel stil in de dierentuin. In het begin bezochten we vooral de
binnenverblijven. Tot ons grote geluk hield het rond 11 uur eindelijk op met
regenen, de middag werd zelfs zonnig. En ik moet toegeven, dan ziet zo'n
dierentuin er toch veel leuker uit. De dierenverblijven liggen in een groot,
parkachtig gebied. Alle toppers zijn aanwezig, zoals leeuwen, tijgers, olifanten
en giraffen. Op het gebied van bijzondere dieren die je niet in alle
dierentuinen tegenkomt blinken ze niet uit. Onze conclusie: Hellabrunn is een
leuke dierentuin, maar niet heel bijzonder.
Om een uur of 3 waren we rond
geweest. We liepen nog even naar het vlakbij de dierentuin liggende metrostation
om een 3 daagse groepskaart uit de automaat te halen. Drie dagen onbeperkt
reizen door heel München met uitzondering van de voorsteden gaat voor ons samen
28,20 euro kosten. Daar doe je het in Nederland niet voor. Daarna liepen we
terug naar de camping, gelijk even gekeken naar de bushalte richting de metro.
Die stopt letterlijk voor de deur van de camping, prettig! Na zo'n dag smaakt
een kop koffie altijd heerlijk. Daarna gingen we aan de slag in de keuken, zodat
we rond 6 uur achter de aardappeltjes met bonen en karbonades zaten. Mijn toetje
was een topper, even met Serra gebeld. Het is zo schattig dat ze altijd door de
telefoon haar speelgoed laat zien aan oma, Nathasja souffleert wat ik zie en ik
ben enthousiast. Genietmoment!
Maandag 11 april. En zo brak de dag aan
dat we Meran verlieten en richting München gingen rijden. Om half 10 hadden we
uitgecheckt en inderdaad alle stroom betaald. De Tomtom was ingesteld op een
camping in Zuid-München en de route aangepast aan onze wensen waar we langs
wilden rijden. We hadden een mooie, zij het lange, rit. Onderweg stopten we in
Schwaz voor boodschappen en in Maurach voor diesel.
In Duitsland namen we het laatste stukje nog even de snelweg, wel makkelijker om
de stad in te rijden. Een kleine kijkfile tegengekomen bij een ongeluk op de
tegemoetkomende baan, en natuurlijk drukte in het stadsverkeer vanwege de
avondspits, maar we kwamen relatief vlot waar we moesten zijn. Rond 5 uur
checkten we in. Een dure stadscamping, wat je meestal wel kunt verwachten. Maar
daarnaast moeten douches en afwassen ook nog eens duur betaald worden. En zelfs
een plattegrondje van de stad is hier geen service maar handel. Dat hebben we
nog nooit meegemaakt. Deze camping en wij worden geen vriendjes.
Zondag 10 april. Na twee dagen met
slecht weer was het op zondag stralend zonnig en warm. Een ideale dag om te gaan
wandelen dus. Er begint een wandelpad op 100 meter vanaf de camping, dat was dus
de logische keuze. Het eerste stuk gaat door het bos, daarna loop je langs de
fruitboomgaarden en geniet je van het prachtige uitzicht over Meran en omgeving.
We hebben een wandeling van ongeveer 2 uur gemaakt. Eigenlijk iets minder, want
we hebben nog een tijdlang op een bankje gezeten om te genieten van het
uitzicht. En onderweg werden we nog op het nodige moois uit de dierenwereld
getrakteerd, we zagen onder andere een geelgors, buizerds en een hagedis.
's Middags besloten we nog eens
naar het stadje Meran zelf te gaan. We vonden het stuk langs het water zo mooi,
dat wilden we nog eens in de zon zien. Het was een goede keuze. In plaats van
over de Romeinse brug te lopen, gingen we nu verder. De rivier werd daar zelfs
nog mooier, we kwamen zelfs door een kloof. We liepen door tot het einde van het
wandelpad en gingen over het hoge pad terug, een genot om hier nog eens geweest
te zijn. Daarna hebben we nog een tijdje in het Elisabeth parkje gezeten voordat
we de bus terug namen. De etenskast bleek behoorlijk leeg te zijn, dus we hebben
bouillon met fritatten uit de noodvoorraad gegeten, wat trouwens prima
smaakte.
Vrijdag 8 en zaterdag
9 april. We hadden er 2 dagen
voor uitgetrokken om Meran te bekijken. Niet omdat het nou zo'n grote stad is,
maar omdat het weer niet zo meewerkte. En dan is het lekker om wel een poosje
buiten te zijn maar niet de hele dag. Met de bus vanaf de camping naar het
centrum was sowieso prima te doen, een dagkaart kost 3 Euro per persoon (en een
enkeltje 1,50). De bus stopt direct voor de camping, alleen de weg van/naar de
camping is behoorlijk steil. Op vrijdag stapten we in het centrum bij het
theater uit. We liepen een klein stukje door de Altstadt, maar zagen toen een
grote markt. Dat vonden we zo leuk dat we daar langdurig hebben rondgelopen.
Heel fijn, we zagen er leuke dingen en hebben nu voor iedereen een souvenir
weten te vinden. Daarna kwamen we een supermarkt tegen en deden wat
boodschappen. Met tassen vol de bus terug genomen, het was inmiddels flink aan
het regenen.
Dus gingen we op zaterdagmiddag
terug. De lucht was inmiddels wat lichter geworden en inderdaad, halverwege de
middag hield het op met regenen. We hebben de rest van de Altstadt bekeken, niet
al te groot maar redelijk gezellig. Daarna kwam het leukste deel, de wandeling
over de winterpromenade naar de Romeinse brug. Wat een mooi stuk van de stad was
dat, veel bloeiende bomen en struiken. Het zag er niet alleen mooi uit, het rook
ook heerlijk. Over de brug aan de overkant van de rivier terug over de
zomerpromenade. Toen met de bus terug naar de camping, voor een lekkere bak
koffie. Daarna gingen we nog een keer naar de bus, nu om een ritje te maken naar
het eindpunt, dan terug naar het beginpunt en uiteindelijk weer uitgestapt waar
we begonnen. Zo hebben we ook eens wat van de buitenwijken van Meran kunnen
zien.
Donderdag 7 april. Dan is het ineens
zover, de terugreis begint. Voor het eerst weer dichter richting huis. Een klein
stukje maar, terug de bergen in. We kozen als bestemming Meran, zowel vanwege de
mooie ligging als vanwege de camping die we daar in de gids hadden zien staan.
Na de saaie Povlakte was het heerlijk om de bergen weer te zien. En die beginnen
ineens. Geen "waarschuwing" van glooiend landschap, heuvels of wat dan
ook. Nee, hier is het nog vlak, verderop zie je opeens de besneeuwde toppen.
Geweldig. In Bozen stopten we nog even voor boodschappen. Parkeren was lastig,
de parkeergarage (maximale hoogte 2.00 meter) en het parkeerdek (maximale hoogte
2.50 meter) waren niet geschikt. Voor de winkel waren wat parkeervakken, maar
niet genoeg lege plaatsen naast elkaar om er een camper op te kunnen zetten.
Gelukkig was er bij de buurman (een doe-het-zelver) nog wel plaats. Met de
koelkast weer gevuld begonnen we aan het laatste stukje van de rit.
We hadden gelezen dat de camping mooi uitzicht over de stad zou hebben. Dat
klopt, maar daarbij hoorde een weg die behoorlijk steil omhoog ging. Maar we
kwamen waar we wilden zijn. Inchecken moest bij het hotel waar de camping ook
toe behoort. Wat schetste onze verbazing? We kregen direct te horen dat -in
tegenstelling tot wat in de ACSI gids staat- we alle stroom moeten betalen (en
echt, de algemene voorwaarden voor het gebruik van de CC lidmaatschapskaart
omschrijven nadrukkelijk dat bij het actietarief 4kW stroom per dag en een
douchemuntje pp pd hoort). Zo maak je overal weer gekke dingen mee. Verder is
het een leuke camping, we kregen ook prima info over de omgeving, de bus naar
Meran en zelfs gratis wi-fi. En de verharde staplaatsen met gras ernaast zijn
ideaal.
Woensdag 6 april. En nog een dag naar
Venetië. We pakten het nu anders aan, we kochten een dagkaart OV, wat in
Venetië dan voornamelijk uit boten bestaat. We gingen weer hetzelfde stukje
naar het centrum met de bus. Maar nu gingen we daarvandaan met de boot naar San
Marco. En vanaf het water zie je weer andere dingen. De bruggen zien er van
onderaf ook anders uit dan wanneer je er overheen loopt. Oftewel, we vonden het
een leuke manier van reizen. En natuurlijk minder vermoeiend dan alles lopen. En
omdat we nu pas met wandelen begonnen bij San Marco, liepen we een veel langer
stuk langs het water daar. Waardoor we ook weer andere dingen zagen.
Uiteindelijk besloten we met de boot naar het (glasblazers) eiland Murano te
gaan. De boothaltes zijn overal, maar niet iedere boot stopt overal, het gaat
volgens een soort haasje over systeem. Maar we hadden al snel uitgeknobbeld dat
we met boot 4.1 op Murano konden komen. En omwegen? So what, we wilden juist
graag veel van de stad zien tenslotte. Murano was ook leuk, natuurlijk ook op
dat eilandje weer grachten om langs te lopen. En inderdaad, glas. Veel glas.
Heel veel glas. Overal winkeltjes en chique winkels, met bijbehorende prijzen.
Maar leuk om gezien te hebben. Na weer terug naar de stad zelf te zijn gegaan en
wat te hebben gewandeld werd het tijd voor een volgend eiland, nu een
piepkleintje, San Giorgio. Hier staan een kerk en een klooster. Het leukste was
het uitzicht op de San Marco, zeker omdat de mist inmiddels vervangen was door
de zon en het heerlijk warm geworden was.
Terug namen we de lange route, waarmee we uiteindelijk de hele stad rond zijn
gevaren en ook het hele Canal Grande binnendoor over zijn gegaan. Uiteindelijk
besloten we bij de grote Rialto brug uit te stappen en nog 1 keertje door de
smalle straatjes en langs en over grachtjes naar San Marco te lopen. Onderweg
stapten we nog een kerk binnen waar een jongenskoor aan het oefenen was. En we
kochten nog wat leuke souvenirs. Vanaf de San Marco namen we boot en daarna bus
terug naar de camping, waar we pas om half 7 aankwamen. Na de koffie had ik niet
veel zin meer om te koken, dus we hielden het bij brood met een omelet.
Dinsdag 5 april. Eindelijk was het
zover, Venetië in! Na een heerlijk ontbijt (vers brood van de Lidl) gingen we
om half 10 met de bus naar het centrum. Een ritje van een klein kwartier. Vanaf
het eerste moment waren we onder de indruk van de stad. Zo bijzonder, al die
smalle straatjes waar voor een groot deel grachtjes door lopen. Auto's komen er
niet, winkels worden bevoorraad met steekkarretjes, toeristen lopen met hun
koffers van en naar de hotels, de vuilnisman komt met de boot. Dwars door de
stad kronkelt het Canal Grande, de hoofdverkeersader qua boten. En nog wat
verder sta je midden in de stad aan zee, met uitzicht op een paar kleine
stadseilanden. Dan ben je al over de grote Rialto brug geweest en op het San
Marco plein met één van de mooiste kerken die ik ooit heb gezien. Ik ben er
ook binnen geweest, waar helaas een fotografieverbod is. Maar in de hal en vanaf
buiten heb ik toch het één en ander weten vast te leggen van de pracht van de
gouden mozaïeken. In de kerk bezocht ik ook het museum en daardoor kon ik ook
op het terras boven de ingang, waarvandaan ik een prachtig uitzicht had over het
San Marco plein en de omgeving daarvan.
Ook de Brug der Zuchten en het
Dogepaleis hebben we gezien, om maar eens een paar van de bekendste punten te
noemen. In de hele stad wemelt het van de winkeltjes, natuurlijk zijn er heel
veel souvenirwinkels -en kraampjes. Maar je komt ook onverwacht bijzondere
winkeltjes tegen, wat een extra dimensie aan het beleven van de stad geeft. Zo
halverwege de middag sloeg de vermoeidheid goed toe. Met al die bruggen loop je
natuurlijk ontzettend veel trapjes op en af. Mijn gekneusde ribben gingen
opspelen, niet leuk meer. En dan is het toch nog een heel eind om terug te lopen
naar het plein aan het begin van de stad waar alle bussen staan. En dan nog
uitpluizen waar de bus staat waarmee je terug moet naar de camping, en ja hoor,
die zagen we net voor onze neus wegrijden. Gelukkig kwam de volgende al snel
aan, beter zittend in de bus wachten tot vertrektijd dan staand bij de halte. Al
met al waren we pas om 5 uur terug in de camper. Even koffie drinken, daarna
eten. Wokken, dus snel, makkelijk en lekker. We lagen al om half 10 in bed om
krachten op te doen voor nog een dag Venetië.
Zondag 3 en maandag 4 april. Wim had op zondag toch
wel zin om het stadje Chioggia eens te gaan bekijken. Ik ging niet mee, als het
echt de moeite waard zou zijn zouden we altijd nog samen terug kunnen gaan. En
dat hebben we niet gedaan. De wandeling er naar toe duurde voor Wim alleen al 5
kwartier en het stadje was wel aardig maar niet zo heel bijzonder. Het was dus
de goede keuze dat ik niet mee gegaan was. En zo'n dagje achter de laptop om al
mijn foto's uit te zoeken geeft niet alleen het lijf maar ook het hoofd rust.
Niet alleen heb ik alles van de reis op orde, ook foto's van thuis die nog waren
blijven liggen (zoals de grote reportages van verjaardagen, Sint en Kerst) zijn
nu af.
Op maandagochtend vertrokken we toch wel zo snel mogelijk van de camping. Niet
alleen waren we het er wel een beetje zat, we hadden ook geen spullen meer voor
ontbijt. Dus snel op weg richting Venetië. Onderweg even boodschappen doen
inclusief een ontbijtje dachten we. Dat had meer voeten in de aarde dan
voorzien. De eerste supermarkt die we zagen, zagen we pas na de afrit er naar
toe. Bij de tweede -onderdeel van een groot modern winkelcentrum- konden we
nergens parkeren, overal stonden hekken met maximale hoogte 2.80 meter bij de
inritten van de parkeerplaatsen. Bij de derde konden we dan eindelijk terecht.
Het was een flutzaak. Wel heel groot maar hele slechte keuze, zeker in de verse
produkten. Het leek wel een dump. Maar goed, wat fruit en broodjes kochten we er
toch wel, dus we konden even eten. Daarna weer snel verder gereden. In Venetië
vonden we de camping die we op het oog hadden gemakkelijk. En als aangename
verrassing ligt er een Lidl tegenover. Dus na het inchecken en de camper op zijn
plaats gezet te hebben zijn we daar even boodschappen gaan doen, deze keer met
succes. Het inchecken ging fijn, gelijk veel informatie over de bus naar
Venetië vanaf hier (bushalte pal voor de camping), buskaarten kunnen kopen. En
wi-fi genomen, eindelijk eens internet voor een normale prijs. En doordat onze
staplaats dicht bij de receptie is kunnen we zelfs internetten in de camper in
plaats van op het terras van de camping. Na 2 weken eindelijk weer mijn website
kunnen bijwerken!
Vrijdag 1 en zaterdag
2 april. Geen grap, wij vonden
het tijd om weer een ander stukje van Italië te zien. Dus reden we om half 9 de
camping af, richting de Adriatische kust. We hadden een camping gezien een kilometer of
50 onder Venetië die ons wel aanstond. De route ernaartoe was niet geweldig,
sowieso veel slechte wegen en geen mooie omgeving. Vlak en open, met wat
landbouw, wat industrie en veel leegstaande -zeer vervallen- huizen op het
platteland. De dorpjes waar we door kwamen zagen er soms wel aardig uit. We
maakten 2 stops, 1 om te tanken, de ander voor onze boodschappen. Dat beviel
prima, we kwamen bij een groot overdekt winkelcentrum uit met daarin een heel
grote supermarkt maar ook nog allerlei andere winkels. Leuk om even rond te
kijken en qua boodschappen zijn we goed geslaagd.
Daarna was het nog een uurtje
naar de camping, we kwamen daar rond een uur of 1 aan. Inchecken ging makkelijk,
rij maar binnen, zet hem neer op een leuk plekje en kom dan even zeggen waar je
staat. Zoals op alle campings in Italië moesten we beiden bij het inchecken ons paspoort
laten zien. Ook hier is de wi-fi weer ontzettend duur. Ik heb het er niet voor
over, al is het wel afzien zonder. Verder is de eerste indruk van de camping,
"mwah, het kan er mee door, het houdt niet over". Het leuke stadje in
de buurt is toch wel erg ver lopen.
Maar we hadden deze camping uitgekozen om
even een paar dagen wat rust te hebben tussen Verona en Gardaland enerzijds en
Venetië anderzijds, en dat zal best wel lukken. 's Middags liepen we onder
een loodgrijze hemel even naar het strand. Ze zijn hard aan het werk, nu is het
een modderpoel, van de zomer zal het ongetwijfeld erg mooi zijn. Van onze nieuwe
boodschappen hebben we heerlijk gegeten, aardappeltjes met doperwten en een
t-bone steak. Raar maar waar, die zijn hier gewoon ontzettend goedkoop. Op
zaterdag kwamen we inderdaad aan onze rust toe. Alleen in de middag, toen er een
flauw zonnetje begon te schijnen, zijn we nog een keer richting het toekomstige
strand gelopen. Met zon toont het inderdaad al wat beter. Het leukste van de
wandeling waren toch wel de hagedissen die we onderweg zagen. 's Avonds aten we
de rest van de aardappelen van gisteren, opgebakken, met boontjes en een
schouderfiletlapje.
Dinsdag 29 tot en met
donderdag 31 maart. Het uiteindelijke doel
om naar het Gardameer te gaan, was het bezoeken van het pretpark Gardaland. Thuis hadden we
al jaarkaarten gekocht, want ik had gezien dat dat vanaf 3 dagen al gunstiger
was dan losse entreekaartjes. Zoals we al hadden uitgezocht moesten we eerst
naar het station van Peschiera lopen, waarvandaan het met de speciale
Gardalandbus nog 5 minuten rijden is. We hebben drie leuke dagen in het park
gehad, op dinsdag was het zonnig maar daardoor in de middag wel erg warm. Daarna
bewolkt maar droog, wel koel maar niet koud. Op donderdag tenslotte zon in de
ochtend waardoor het lekker warm werd, bewolkt in de middag waardoor het niet te
heet werd. Dat was de perfecte combinatie. Het park is niet heel erg groot
maar het beviel ons er goed. Er zijn leuke attracties, vooral een paar achtbanen
(met name Oblivion en Raptor) die erg goed zijn. Ook de darkrides Ramses en I
Corsari vonden we leuk. En zeker op de warme momenten van de dag is een
ritje in een waterbaan een uitkomst, daarvan waren er maar liefst 3 stuks, die
we natuurlijk ook allemaal uitgeprobeerd hebben. Ondanks de paasvakantie was het
in het park niet erg druk. Voor de meeste attracties was er geen wachttijd, bij
de grote attracties zelden meer dan 5 minuten. Op donderdag gingen we na onze
gebruikelijke koffie in de camper naar de receptie. We checkten alvast uit omdat
we de volgende ochtend verder wilden gaan. Daarna sloot ik het verblijf in
Peschiera af met een heerlijke take-away pizza. Wim, die geen pizzaliefhebber
is, hield het bij een pannetje kippensoep.
Zondag 27 en maandag
28 maart. Pasen in Italië. Maar
met een paasstol van thuis en lekkere gekookte eitjes. Op zondag was het aardig
weer, bewolkt met zo nu en dan een zonnetje. Wij gingen nog eens een rondje
lopen in Peschiera. We zijn ook gelijk even naar het station gelopen om te
kijken hoe ver dat is (in mijn tempo ongeveer een half uur) en waar de bus naar
Gardaland stopt. Bij terugkomst gingen we ook nog een rondje over de camping.
Eerst bij de receptie ons verblijf verlengd tot vrijdag, daarna in de
campingsupermarkt wat boodschappen gedaan zodat we de komende dagen weer te eten
hebben.
Op de regenachtige maandag
gingen we nog een dagje naar Verona. Bij de bushalte kregen we al het vermoeden
dat de bus wel eens aan de late kant zou kunnen zijn, het was één grote
optocht van langzaam rijdende auto's het dorp Peschiera in. En inderdaad, de bus
-die ook niets anders kon dan stapvoets in de file mee te rijden- kwam een
half uur te laat. Maar goed, eenmaal in de bus zaten we droog en warm en we
kwamen uiteindelijk toch in Verona aan. Door bij het centrum nu niet rechtdoor
te lopen langs de Arena, maar direct linksaf te slaan richting het water zagen
we weer een heel ander deel van Verona. Ondanks het slechte weer, en dankzij
onze paraplu's, hadden we toch weer een leuke dag. Aan het einde van de middag
kwamen we weer terug op de camping, de hoogste tijd voor een kop koffie, een
warme douche en een lekkere maaltijd.
Zaterdag 26 maart. Weer een mooie zonnige
dag, uitstekend weer om naar Verona te gaan. De bus stopt voor de camping, het
is een rit van ongeveer 3 kwartier tot het hartje van de stad. Heerlijk om
nergens over na te hoeven denken qua "hoe kom ik die stad eigenlijk
in" en "waar moet ik die camper nou parkeren". Verona is een heel
mooie stad, ook weer heel oud, vooral de Arena is wat dat betreft geweldig. We
hebben alleen de buitenkant gezien, geen zin om zeer langdurig in de rij te gaan
staan om naar binnen te gaan. Om maar niet over de hoge entreeprijs te spreken.
We zijn langs de Arena de oude winkelstraatjes ingelopen, marmeren straten nota
bene. Heerlijk door de drukke hoofdstraten en de maar net iets minder drukke
achterafstraatjes rondgezworven. Natuurlijk zijn we naar het huis van Julia (die van Romeo dus) geweest. Ook
daar een enorme drukte, in de rij staan om op de binnenplaats te komen, in de
rij om met het beeld van Julia op de foto te gaan. We hebben het maar voor lief
genomen deze keer, dit vond ik te bijzonder om niet te doen. Daarvandaan gingen
we nog naar de andere kant van het centrum, ook hier weer mooie gebouwen, enige
straten en meer bezienswaardigheden. Er zijn ook een aantal leuke parkjes met
volop bankjes (die zeer goed gebruikt worden) en in het hele centrum zelfs
gratis wifi. Halverwege de middag zochten wij de bushalte voor de terugweg op.
die gelukkig goed te vinden was. De bustocht terug verliep ook goed, zodat we
voor het avondeten nog tijd hadden voor een lekkere bak koffie.
Vrijdag 25 maart. Helaas een minder
zonnige (zeg maar sombere) dag. Maar het bleef wel droog, dus toch weer een
leuke dag gehad. We gingen aan het einde van de ochtend (het was nog fris maar
niet meer heel erg koud) vanaf de camping langs het Gardameer wandelen naar het
centrum van Peschiera. Een leuke wandeling om te maken, er ligt een fijn
wandelpad en in het dorp zelf is er een mooie boulevard. Peschiera is een
burcht-stad, dus hebben we die burcht ook bezocht, althans het stukje waar je
kon komen. Het centrum zelf is klein, wel leuke oude straatjes maar er zijn er
maar een paar. Al met al vonden we het minder leuk dan in Arco. Gelukkig maakte
het wandelen langs het Gardameer veel goed. In het meer zitten veel vogels, "gewone" eenden en zwanen, maar
ook futen, waterhoentjes, krooneenden en zelfs een dodaars. Wim kon zijn hart
weer ophalen met fotograferen. Na een lekkere kop koffie in de camper gingen we
aan de straatkant de camping af, even kijken waar de bushalte precies zit om
morgen de bus naar Verona te nemen. En we hadden een bordje gezien voor een
Famila supermarkt. Nou, die was dus niet te vinden. Misschien liepen we de goede
kant wel op maar was het nog kilometers verder? Wim zei, "ga jij de
paspoorten maar bij de receptie halen" (dat moest ook nog gebeuren)
"dan zoek ik nog wel even verder". Uiteindelijk kwam hij terug met
boodschappen uit de supermarkt waar we gisteren ook al waren. Die ander was
onvindbaar.
Donderdag 24 maart. Na het ontbijt checkten
we uit van de camping met de twee gezichten. Enerzijds prachtig gelegen,
helemaal tussen de bomen, naast de steile bergwand en dichtbij het dorp.
Anderzijds verwaarloosd sanitair en stug personeel. En schrikbarend duur voor
wat je had. Deze komt niet op ons lijstje "willen we nog wel eens
terugkomen". Maar vol goede zin reden we richting het zuiden. De weg gaat
het eerste gedeelte van de rit echt pal langs het Gardameer, een smalle weg
helemaal vol tunneltjes en viaductjes. Ik keek mijn ogen uit, voor Wim was het
nog wel een hele klus om daar te rijden. Alsof we weer in Noorwegen langs de
fjorden reden alleen is het hier veel drukker.
Van een tussenstop in één van de leuke dorpjes onderweg kwam het niet, veel
parkeerplaatsen kwamen we niet tegen, zeker niet die geschikt zijn voor de
camper. We hadden in de gids wel een camperplaats gezien dichtbij een dorpje,
maar de Tomtom stuurde ons in plaats daarvan naar een parkeerplaats bij een
oudheidkundig iets, niet wat we wilden. Dus reden we maar direct door naar
Peschiera. Daar deden we even wat boodschappen bij een Simply voordat we naar de camping
gingen. We waren gelukkig vrij vroeg hier, zodat we een mooie plek met zicht op
het Gardameer konden uitkiezen. De camping ziet er verder ook goed uit, heel
groot, bijna een klein dorp. En zelfs uitzicht op Gardaland.
Woensdag 23 maart. Toen het zonnetje niet
alleen licht maar ook warmte gaf, vonden we het de hoogste tijd om het dorpje te
gaan bekijken. Vanaf de camping ben je er in een minuut of 10 en het is
bovendien een mooie wandeling langs de hoge steile rotswand waarop 2 mooie
ruïnes staan (die 's avonds nog idyllisch verlicht zijn ook). Het dorp Arco
stelde niet teleur. Niet groot, maar heel erg leuk. Allemaal smalle oude
straatjes die slingerend omhoog of omlaag liepen. Centraal ligt het grote plein
met de kerk (het enige vlakke deel van het dorp). Wat de gezellige sfeer zeker
verhoogt, zijn de potten met bomen, struiken en bloeiende planten die op bijna
elke vensterbank, balkon of binnenplaats te zien zijn.
We liepen niet alleen door de
winkelstraatjes, maar ook alle andere straatjes van het oude centrum. Zo kwamen
we boven de olijfboomgaard uit, waar we een fantastisch uitzicht over het dorp
en de omgeving hadden. Daarna gingen we naar het mooie arboretum, waar we onder
andere de grote sequoia zagen waar ze hier zo trots op zijn dat die zelfs in de
gids van het dorp staat. Vervolgens liepen we langs de rivier terug naar de
camping. Overal in het dorp staan bankjes, zo ook langs de rivier. En toen we
daar zaten te genieten van zon en uitzicht, zagen we nog een grote gele
kwikstaart ook, de kers op de slagroom.
Dinsdag 22 maart. Zo rond een uurtje of 9
checkten we uit, om richting Italië te vertrekken. We timeden het wegrijden op
kwart over 9, zodat we geen last van de bus zouden hebben op de smalle weg vanaf
de camping naar Natters. Daar sloegen we af richting de oude Brenner, voor een
prachtige rit door de Dolomieten naar het Gardameer. We namen er de tijd voor,
als het ergens mooi was (en er was parkeergelegenheid) dan stopten we voor een
pauze.
We hadden diverse campings en camperplaatsen in de Tomtom gezet, zodat we
onderweg konden beslissen wanneer we wilden stoppen. Dat werd het dorpje Arco,
een paar kilometer ten noorden van het Gardameer. Bij het inrijden zag dat er
uit als een leuk dorpje en half 4 was een mooie tijd om te stoppen met rijden.
Er bleek een camping te zijn die een stuk dichter bij het centrum ligt dan de
ingestelde camping, dus na even overleggen besloten we dat dichterbij staan wel
prettig was. Zodoende staan we de komende 2 dagen op camping Arco in Arco. En
gaan we morgen het stadje bezoeken.
Zondag 20 en maandag
21 maart. Op zondagochtend, na
een relaxed ontbijtje, gingen we naar de receptie om uit te checken. Het ging
niet vlot maar wel gezellig, want er werd een nieuwe medewerkster ingewerkt. En
wat dat betreft was het maar goed dat Wim even meeliep toen ze de meterstand van
het stroom af ging lezen. Ze zou zo de kast weer afgesloten hebben met onze
kabel er nog in. Maar alles ging goed en om ongeveer half 10 gingen we op pad.
Eerst het mooie Zillertal uit, dan door het Inntal naar Natters, net voorbij
Innsbruck. Een leuke rit met niet al te veel drukte op de weg zo op een
zondagochtend. Onderweg tankten we nog even, voor de leuke dieselprijs van 96,9
cent per liter. En iets na 11 uur stonden we al op ons plekje op de volgende
camping.
's Middags gingen we in de stralende zon met de (gratis) bus naar Innsbruck. We
hebben heerlijk door de zonnige stad gezworven. Het was erg gezellig, met een
leuke paasmarkt onder het gouden dak. We liepen ook heerlijk door een parkje
langs de Inn, waar we nog een tijdje in de zon hebben gezeten en konden
luisteren naar een prachtig concert van een roodborstje. Aan het einde van de
middag gingen we met 2 tassen vol Oostenrijkse boodschappen voor het thuisfront
weer met de bus terug.
Ook op maandag gingen we naar Innsbruck. Nu namen we de bus al halverwege
de ochtend. We slenterden weer heerlijk rond in de stad, nu eens wat andere
straatjes in dan de meest geijkte toeristische trekpleisters. Ook dat was leuk
om te doen. Het weer werkte weer mee, nog steeds lekker zonnig hoewel er vooral
in de ochtend wel flink wat mist in de lucht zat. Eenmaal weer terug op de
camping stippelden we een route voor de komende dagen uit. Morgen vertrekken we
hiervandaan richting Italië.
Donderdag 17 tot en met
zaterdag 19 maart. Ook op donderdag en
vrijdag was het heerlijk skiweer. En ondanks de gekneusde ribben ging het skiën
prima. Ik heb er met volle teugen van genoten. Totdat het vrijdagmiddag om half
4 ineens niet meer ging. Toch iets geforceerd waarschijnlijk. Jammer, ik had
best een dag langer door willen gaan. Maar de dagen dat ik heb geskied, heb ik
er wel ontzettend van genoten. En met de heerlijke weer was het voor Wim ook
prima wandelen. Hij heeft weer heel wat vogels gespot. Maar het meest bijzondere
dat hij zag was deze keer geen vogel, maar een hermelijn.
Op zaterdagochtend gingen we samen met de bus naar het centrum. Even de ski's
inleveren, daarna een stukje wandelen langs de Ziller. Ook dat was erg leuk en
het was prettig dat er veel bankjes op mooie plekjes in de zon stonden. Terug in
de camper hebben we eens gekeken wat we de komende dagen willen gaan doen, we
besloten om naar Innsbruck te gaan. Dus dat wordt morgenochtend alles inpakken
en eindelijk weer eens wat kilometers met de camper gaan maken. Om de week
Mayrhofen gezellig af te sluiten gingen we nog een keertje eten bij de
Denggerhof, de dagschotel was een mixed grill met onbeperkt salade van het
buffet. Het smaakte ons erg goed.
Maandag 14 tot en met
woensdag 16 maart. Op maandag kon de
skipret dan beginnen. Er lag mooie sneeuw, maar het was behoorlijk koud en
bewolkt. Toch heb ik heerlijk kunnen skiën. De eerste paar rondjes waren nog
even onwennig, daarna kwam het skigevoel al weer terug. Zo anders was het
dinsdag. Het was toen ik vertrok al geen mooi weer. Boven was het aan het
sneeuwen. An sich is dat geen probleem, maar al snel werd het ook mistig. Eerst
was het nog een beetje skiën langs de stoeltjeslift, waarbij de palen als
oriëntiepunten dienden. Maar al snel ging zelfs dat niet meer, het zicht was zo
slecht dat ik alleen nog maar kon kijken naar de stoeltjes van lift recht boven
me. Zo ben ik naar het beginstation gegaan. Eenmaal boven dan maar -met pijn in
mijn hart- de beslissing genomen "dit is te gevaarlijk, stoppen maar"
en met de gondel terug naar beneden. Wim had bij het wandelen dezelfde
beslissing genomen en zat al in de camper met de kachel aan toen ik terug
kwam.
's Avonds gingen we gezellig uit eten om onze 31e trouwdag te vieren, het
etentje werd ons aangeboden door mijn vader. We hebben erg lekker en gezellig
getafeld. Woensdag was het weer gelukkig helemaal omgeslagen. Het was heerlijk
(hoewel nog steeds erg koud) op de Ahorn. Maar genieten! Strakblauwe luchten en
witte sneeuw, topomstandigheden. En dan presteer ik het, jawel, om te vallen.
Niet bij het skiën, nee, ik val dan weer over een stom stoepje. En ik kwam nog
hard neer op het asfalt ook. Ik kon gelukkig met pijn in mijn schouder tot en
met mijn heup en alles ertussen nog wel doorskiën. Nu maar hopen dat het morgen
allemaal weer een beetje behoorlijk aanvoelt want ik wil meer skiën, het is zo
heerlijk.
Zondag 13 maart. Na een druilerige, maar
iets minder koude, nacht vertrokken we om half 9 richting Oostenrijk. Aan het
begin namen we even de snelweg maar dat waren we al snel zat. De rest ging dus
binnendoor en dat was een prima idee. Een mooie route door steeds hoger wordende
bergen. Bij de Sylvensteinsee hadden we het geluk een parkeerplaatsje op de dam
te vinden, zodat we even de benen konden strekken in de heldere frisse lucht en
met een prachtig uitzicht. Daarna volgde het laatste en leukste stuk van de rit,
over de Achenpass, langs de Achensee en dan het Zillertal in. Rond 1 uur kwamen
we bij de camping aan. Gelukkig was er nog een plekje voor ons. Letterlijk nog
één plekje, omdat we tot na het begin van de paasvakantie denken te blijven
viel er niets te kiezen. Nou is het wel een plekje dat we zelf gekozen zouden
kunnen hebben, op verharde ondergrond, dus we zijn tevreden.
Na de koffie gingen we wandelen naar het centrum van Mayrhofen, zo'n anderhalve
kilometer verder. Leuk om het dorp weer terug te zien. Veel is hetzelfde
gebleven, toch verandert er best wel veel in zo'n periode. Het opvallendst was
de entree van de Penkenbahn, een veel grotere hal en een roltrap in plaats van
de eindeloze spiraaltrap. Het lijkt me een vooruitgang. Rond 4 uur waren we
terug op de camping, ik kocht bij de receptie even een weekkaart voor het
internet. Daarna natuurlijk weer een kop koffie gedronken, onderwijl de foto's
uitgezocht en aan de website gewerkt. Daarna de keuken in gedoken om zoetzure
woknoedels met kalkoen, ui en kastanjechampignons te maken.
Vrijdag 11 en zaterdag
12 maart. Eindelijk, na een
winterslaap van ruim 5 maanden, mocht de camper weer op pad. En wij gingen mee.
Om 9 uur vertrokken we van huis bij kilometerstand 79946, om rond 4 uur aan te
komen in Trippstadt, zo'n 500 kilometer verder. We hadden een uitstekende rit,
geen files of andere gekke dingen onderweg. De camping was okay, het sprong
er niet uit maar was ook niet slecht. De bedoeling was om boerenkool van thuis
te eten, maar die was nog zo diepgevroren dat hij niet uit het bakje kwam. Het
kwam dus goed uit dat we ook poffertjes mee hadden, die ons prima smaakten. Na
nog een dvd-tje gekeken te hebben gingen we vroeg slapen.
En dus waren we de volgende
ochtend ook vroeg wakker. In de kou! Binnen was het 8 graden (en dat met de
kachel aan op een laag pitje), buiten had het flink gevroren. Zo toepasselijk
dat we nog een restje kerststol in de vriezer hadden liggen voor ons ontbijt. Om
8 uur vertrokken we, om binnendoor de kant van Ludwigshafen op te rijden. De
wegen waren gelukkig goed schoon en niet glad. We deden bij een grote Globus
uitgebreid boodschappen, daarna namen we een stukje grote weg om voorbij de
steden te rijden voor we weer binnendoor zouden gaan. Nou, dat hebben we
geweten. We hebben heel wat files gehad. Geen van allen erg lang of volkomen
stilstaand, maar niet leuk om zo te rijden. We waren blij dat we ter hoogte van
Stuttgart de grote weg weer achter ons konden laten.
Het laatste stuk van de rit was
weer leuk rijden, we stopten nog een keer om te tanken en nogmaals toen we een
grote zilverreiger zagen, om wat foto's te maken. Tegen drie uur waren we bij de
camping in Kirchdorf an der Iller. Wim ging nog even fotograferen want naast de
camping ligt een watergebied met vogeltjes. Daarna checkten we in en zetten de
camper op zijn plekje. Vandaag konden we dan wel de boerenkool eten en die
smaakte heerlijk.
