Vrijdag 1 juli.
Zoals we al van plan waren stonden we vroeg op, wat ons op reis meestal wel lukt. Om half 9 verlieten we de camping. De eerste etappe was een kort stukje, we gingen nog
één keer winkelen en boodschappen doen. Hiervoor gingen we naar Kerpen, een half uurtje rijden. Daar maakten we voor het laatst deze reis een rondje langs diverse winkels.
Vooral bij de drogist en supermarkt kochten we goed in. Daarna zetten we koers richting Eindhoven. Daar zouden we nog een tussenstop maken. Wims oude camera had het
namelijk helemaal opgegeven. En mijn spiegelreflex kan wel heel erg veel, maar is ook heel erg zwaar. We hadden dus bedacht dat die geschikter zou zijn bij Wims supertelelens.
Ik zou dan een lichtere body kunnen nemen. Die hadden we gevonden bij een webshop nabij Waalre. En daarmee hadden we al contact gehad zodat we de camera op konden
halen omdat we er toch praktisch langskwamen.
Een stuk voor Einhoven werden we gewaarschuwd door de matrixborden over grote vertragingen bij Eindhoven. Ik zocht het na op mijn verkeersapp, inderdaad, door een ongeluk
stond het verkeer op onze route behoorlijk vast. Dus een stuk voor Eindhoven gingen we al van de grote weg af en reden binnendoor. Dat is per saldo misschien niet veel sneller
maar in ieder geval veel leuker. De omgeving van Eindhoven is bosrijk en er zijn allerlei leuke dorpjes en stadjes waar je door komt. Aan het begin van de middag kwamen we aan
bij de elektronicazaak en even later gingen we, een nieuwe (en uitgeteste) body rijker, verder naar huis. De rit verliep goed, zodat we om kwart over 3 (kilometerstand 86906)
al thuis waren. Even een paar weekjes rust, wassen, familie en vrienden bezoeken, camper opruimen enzovoorts voor de boeg voor de volgende reis.
Woensdag 29 en donderdag 30 juni.
Op woensdag was het nog steeds redelijk zonnig, al waren er ook wat wolkjes aan de lucht soms en was de temperatuur net iets lager dan de dag er voor. Een mooie dag om heel
rustig te starten. Pas om een uur of 11 gingen we op pad, wandelend naar Brühl centrum. We hebben gezellig wat gewinkeld, succesvol ook mag ik wel zeggen. Ik slaagde voor een nieuwe
broek en een cadeautje voor mijn kleindochter. Zo nu en dan zochten we tussendoor even een bankje op, lekker uitrusten en rondkijken. De leukste pauze was in de prachtige tuin van
slot Augustusburg in Brühl. Hoewel we al jaren in Brühl komen, hebben we deze prachtige plek pas vorig jaar ontdekt. De tuin stond nu vol met bloeiende planten, wat het erg feestelijk
maakte om er te zitten. Na die pauze gingen we naar de Giesler Galerie en deden boodschappen bij de Rewe en Aldi. Daarna pakte ik, met de tassen vol eten en andere aankopen, de bus
terug. Wim ging wandelend naar de camping. En omdat ik nog een klein half uurtje op de bus moest wachten, was Wim eerder terug en stond de koffie klaar toen ik aankwam. Wat
kun je soms blij worden van kleine dingen. Zowel 's middags als 's avonds raakten we in gesprek met de buren van links resp. rechts. Dat is wel leuk nu het zo druk is, je maakt
wat vaker een praatje met deze of gene.
Donderdag was -zoals al voorspeld- een sombere dag met wat buien (voornamelijk 's nachts en in de vroege ochtend gelukkig). Ik vond het niet erg, de laatste dag
dat we nog op reis zijn eens goed uitrusten voor de drukte thuis begint klonk mij als muziek in de oren. Wim daarentegen had zin in een wandeling rond het meer,
dus we gingen ieder onze eigen gang. Hij ging rond half 1 de deur uit en was zo'n 2,5 uur later weer terug. Op deze manier hadden we het allebei prima naar ons zin gehad. En
Wim bracht nog wat leuke foto's mee van vogels die hij onderweg had gezien. Zo tussen koffie en avondeten door maakten we wat plannen voor morgen, maar ook alvast voor de
volgende reis. De pret nu mag dan bijna over zijn, de voorpret begint al weer. Rond etenstijd begon het weer serieus te regenen. We hebben een maand gehad met veel regen maar
het viel bijna altijd op zulke gunstige tijdstippen dat we er nauwelijks last van hebben gehad en het gevoel hebben een zeer zonnige periode te hebben gehad. Opmerkelijk! Na
het galgenmaal van deze reis, schnitzel, biefstuk, sla en aardappelsalade, gingen we nog 1 keer filmpjes op de laptop kijken. En vroeg naar bed, we willen morgen bijtijds op pad.
Maandag 27 en dinsdag 28 juni. Zowel op maandag als op dinsdag gingen we naar Keulen. Op maandagochtend liepen
we naar het centrum van Brühl, om daar een tweetal vierrittenkaarten te halen. Daarmee konden we met de metro naar het centrum van Keulen. Bij de overbekende Dom stapten we uit
en gingen vervolgens de winkelstraten in. Op ons gemak slenterden we door de stad, waarbij we zo nu en dan een leuke winkel ingingen. Bij de Media Markt kocht Wim een
externe DVD speler voor zijn laptop, dan kan hij weer filmpjes kijken en spelletjes spelen daarop. Bij diverse sportafdelingen en -winkels kon ik niet slagen voor een nieuw
badpak, maar ik vond wel zwembandjes voor mijn kleindochter, ook heel fijn natuurlijk. Omdat er in Keulen weinig bankjes staan, kozen we voor een prima pauze op een zeer comfortabele
bank in de Kaufhof. Op de terugweg haalde ik nog een broodje bij Subway, Wim houdt daar helemaal niet van dus als avondeten komt het er nooit van daar wat te halen. En voor
mij was het smullen geblazen. Toen we het rondje af hadden stapten we weer op de metro terug. Inmiddels was het ook lichtjes gaan regenen. Eenmaal terug in Brühl bleken we nog drie
kwartier op de bus te moeten wachten, gelukkig konden we op een overdekt bankje wachten want de regen zette toch wel door. Na een lekkere bak koffie in de camper ging ik frietjes en worst
airfryeren, 's avonds keken we nog een dvd-tje en gingen vroeg naar bed.
Zodoende waren we op dinsdag vroeg wakker en vroeg op pad. Nu we al OV-kaartjes hadden konden we met de bus naar het centrum en daar overstappen op de metro. Nu een paar
haltes verder omdat we naar de dierentuin gingen. We hadden de goede dag er voor gekozen, veel zon en het belangrijkste, het bleef de hele dag droog. Hoewel er heel wat
schoolreisjes rondliepen was het toch niet erg druk. We konden alles prima zien en hadden een heerlijke dag. Ondanks dat we al vaker in deze dierentuin waren, heb ik toch
weer volop foto's gemaakt. Ik merk dat dit toch een dierentuin is waar ik erg graag kom, het lijkt wel of ik iedere keer weer iets nieuws zie. Of in ieder geval de dingen toch
weer net anders zie dan de keer ervoor. Er waren ook aardig wat jonge dieren, wat sowieso altijd erg leuk is. Rond half 3 waren we helemaal rond geweest, ook in het (apart staande)
aquarium. Dus met de metro terug naar Brühl. Weer kwamen we net iets te laat terug voor de bus. We hebben de wachttijd bekort door even naar een supermarkt in de buurt te gaan voor
wat boodschapjes, eten hadden we al maar het fruit was op. Om onszelf eens in de watten te leggen namen we bij de aardbeien taartbodempjes en slagroom mee. Da's wel een heel leuke
manier om fruit te eten. En door die traktatie aten we de bami pas vrij laat, waardoor we ook wat later tv gingen kijken en naar bed gingen. Maar na twee drukke dagen gaan we het
morgen toch rustig aan doen, dus we kunnen uitslapen.
Vrijdag 24 t/m zondag 26 juni.
Op vrijdag hadden we een aangename maar uiterst rustige dag op de camping. En dat is heel fijn, als het 30 graden is. Met de hele middag en avond heerlijke schaduw
op je staplaats is het dan prima uit te houden zo in en om de camper. Op zaterdag was het iets koeler en gingen we weer verder. De planning was om in 2 dagen,
helemaal binnendoor, naar Brühl te rijden. De Tomtom schrok ervan, die had heel lang nodig om zo'n ingewikkelde route te berekenen. Maar om half 10 konden we dan toch
vertrekken. En zo'n rit brengt je natuurlijk volop verrassingen, van te voren weet je niet precies welke route je gaat rijden. En dus kom je langs onverwacht leuke plekjes,
maar soms ook door gebieden waarvan je denkt, dit is saai, hier hoef ik niet te blijven. En ook een probleem, we kwamen maar geen Kaufland of Globus tegen om boodschappen
te doen. Dus zocht ik een Kaufland op met mijn app, tijdens een pauze op een parkeerplaats die in rotondevorm gebouwd was. Dus wij deden gezellig uitgebreid boodschappen in
Feuchtwangen om daarna natuurlijk wel geschikte winkels tegen te komen. Rond 5 uur hadden we voor het eerste deel van de rit wel voldoende gereden, dus ik dook in de gids
om een leuke camperplaats te zoeken. Eentje sprong er uit, in Külsheim. Nog een uurtje verder, maar de moeite waard. Zodoende overnachtten wij aan de voet van een kasteel,
sjiek hoor. Qua eten hadden we het makkelijk, wat thuisgemaakte maaltijden opwarmen. Toen de regen (die aan het einde van de rit overweldigend hard begonnen was) even ophield,
maakten we een wandeling door het dorp. Daar werd je niet erg moe van, het is maar een klein dorpje, maar wel heel charmant.
Na een nacht met wat haken en ogen (gasfles leeg, koelkast op stroom gezet, midden in de nacht naar buiten om een nieuw muntje in de stroompaal te gooien en feest
in het dorpshuis) stonden we om een uur of 7 toch fit op. Na het ontbijt liepen we, nu in de stralende zon, nog een keertje naar het mooie kasteel voordat we verder
reden. We vonden dat we qua landschap meer moois zagen dan de vorige dag. Alleen bij de grote steden waar je door komt (zoals Wiesbaden en Bonn) is het gewoon stadse drukte
met industrieterreinen enzovoorts. En dan boften we nog dat we op zondag reden, door-de-weeks zal het nog erger zijn. Ook tijdens deze etappe vonden we weer een mooie plaats
voor een pauze. Een grote parkeerplaats bij het bos, ook een startpunt voor diverse wandelingen. Hier konden we even de benen strekken en een frisse neus halen. Omdat we
voor het laatst in Oostenrijk hadden getankt, hielden we de dieselprijzen onderweg scherp in de gaten. Bij een gunstig geprijsd tankstation, net voor Brühl, gooiden we de
tank nog maar eens goed vol, de laatste keer deze reis. En zodoende kwamen we netjes om 3 uur in Brühl bij de Heider Bergsee aan. We moesten in de rij staan om in te checken,
het is te merken dat het hoogseizoen voor de deur staat. Maar gelukkig was er nog wel plaats, als we maar op vrijdag weggaan. En precies dat is onze bedoeling!
Donderdag 23 juni.
Om kwart over 9 vertrokken we van de camping. Eerst naar beneden rijden met de camper en dan pas uitchecken, dat scheelde het klimmen en dalen. Want dat mooie uitzicht,
dat kwam niet zomaar, we stonden op een hoog terras aan een steil pad. En zelfs zo vroeg was het al knap warm. Uiteindelijk zou het ruim boven de 30 graden worden, maar al
rijdende met de ramen flink open was het in de camper prima uit te houden. Alleen als we wegreden nadat we geparkeerd hadden gestaan was het even schrikken. De rit begon al
gelijk goed, door een prachtig smal kronkelend dal, met een woest riviertje naast ons. En eigenlijk bleef het tot net voor Salzburg prachtig, afwisselend, van hele brede dalen
met hoge bergen in de verte tot steile smalle bergpassen. Als eerste kregen we de Katschberghöhe voor
onze kiezen. Pashoogte 1641 meter. Stijging en afdaling 15% (daar kwamen we dan ook een vrachtwagen met rokende remmen tegen). Maar hoewel steil, weinig moeilijke
haarspeldbochten gelukkig, die zijn voor ons het lastigste. Daarna volgde nog de Radstädter
Tauernpass met zelfs stukken van 17% naar een hoogte van 1738 meter. Maar ondanks dat deze weg steiler en hoger was, reed hij zelfs iets makkelijker dan de vorige pas.
En voor mij als bijrijder was het de hele tijd smullen van het prachtige uitzicht en was ik natuurlijk volop bezig met foto's maken.
Na deze passen gooiden we nog 1 keer de camper vol met Oostenrijkse diesel, die nog altijd iets goedkoper is dan die van Duitsland of Nederland. En hoewel we geen
passen meer hoefden te rijden bleef de weg erg mooi en afwisselend. Omdat we ook nog boodschappen nodig hadden, stopten we bij één van de vele Spars die we tegenkwamen.
Helaas bij een verkeerde, de melk bijna op datum, nauwelijks vlees en -heel raar- hogere prijzen dan bij andere filialen. Dus een tweede stop voor boodschappen was nodig,
nu eens bij een ander soort supermarkt. Hier konden we wel vinden wat we nodig hadden. Iets voor Salzburg werd het landschap minder mooi. Niet lelijk hoor, gewoon minder mooi.
De bergen lager, de dalen breed. We moesten nog een stuk door de stad rijden, grappig met trolleybussen maar wel heel druk. Voor we aan deze reis begonnen hadden we
overwogen een bezoek aan Salzburg te brengen. Maar daar vonden we het nu veel te warm voor, dat komt een andere keer wel. Nu reden we door tot in Zuid-Duitsland, waar we
een mooie camping hadden gezien aan een meer. En tot mijn grote geluk hadden ze er zelfs nog een schaduw plekje vrij. Hier houden we het wel 2 dagen uit!
Woensdag 22 juni. De dag begon bewolkt en nog koel, maar dat zou niet standhouden. Aan het einde van de ochtend kwam
de zon door. En als snel was het flink warm aan het worden. Voor ons het startsein om een stukje langs de Millstätter See te gaan wandelen. Vanaf, of beter
gezegd op, de campings is het een flink stuk omlaag. Ja, dat mooie uitzicht moet natuurlijk ergens vandaan komen. Daarna langs het meer is de weg mooi vlak.
We gingen eerst naar rechts, naar het dorpje Pesenthein. Niet de moeite waard, bovendien zie je dan niets meer van het meer. Daarna de andere kant op. Dat was wel
erg mooi, lopen langs het water, schitterend uitzicht. Na een poosje kwamen we een bankje tegen, in de schaduw, met uitzicht. Daar hebben we een tijdlang zitten
genieten. Daarna rustig aan weer teruggegaan.
De rest van de middag stond in het teken van rustig aan doen, het was te warm om je druk te maken. Lekker in een stoeltje in de schaduw naast de camper, boekje
enzovoorts erbij. Kopje koffie, flesje vruchtensap. Goed uit te houden op die manier. Pas tegen etenstijd kwam ik weer naar binnen, gelukkig stond er een makkelijke
maaltijd op het menu. Sla en aardappelsalade zo uit de koelkast, alleen het vlees eventjes bakken. Tussendoor ook even de foto's ingelezen, de website gemaakt en
contact met het thuisfront gehad. 's Avonds koelt het (gelukkig maar) nog redelijk af, na het eten was het binnen ook al weer onder de 30 graden. Bovendien stak er een
windje op, waardoor het binnen goed doorwaaide. Zoals bijna altijd sloten we de avond af met het kijken van een dvd-tje. En zo is er al weer een dag omgevlogen.
Maandag 20 en dinsdag
21 juni. Op maandag werd een
regenachtige dag voorspeld. En dat klopte ook, toen we opstonden viel het met
bakken uit de lucht. Bij het ontbijt werd het minder en toen we de deur
uitgingen vielen er nog maar een paar druppels. Bij de bushalte kon mijn paraplu
dicht om dat te rest van de dag te blijven. Met de bus dus. Zoals altijd in
Ljubljana een avontuur. Heen konden we het trouwens aardig vinden, het grote
winkelcentrum BTC telt maar liefst 3 bushaltes. Maar groot winkelcentrum? Meer
een bedrijventerrein eigenlijk. We hebben heel wat afgelopen voor we eindelijk
(precies aan de andere kant van waar we begonnen) het overdekte winkelcentrum
vonden. In onze ogen niet spectaculair en niet immens groot. Maar wel leuk hoor.
Beetje gewinkeld, beetje rondgekeken. De prijzen liggen best hoog hier, dus niet
veel gekocht. Wel bij de supermarkt wat eten voor 's avonds meegenomen. Toen met
de bus terug. De enige halte die we konden vinden was de richting op van de
heenweg. Maar goed, met onze kaart mogen we 90 minuten per reis onderweg zijn,
dus gewoon meegegaan naar het eindpunt. Daar hebben we uitgelegd dat we naar het
centrum moesten. De chauffeuse maakte ons duidelijk dat we bij de halte even
moesten blijven wachten. Een paar minuten later riep haar collega van een andere
lijn ons. Hij zou eerder vertrekken en ook in het centrum komen. Op één
misbaksel na vinden we de Slovenen vriendelijk en behulpzaam. Bij terugkomst bij
de receptie onze buskaart ingeleverd voor het statiegeld en gelijk de camping
afgerekend. Wij zijn er klaar voor om morgen weer op pad te gaan.
En zo vertrokken we tegen 10 uur richting Oostenrijk. Een prachtige rit door de
bergen en bossen, soms langs een leuk stadje. We rijden "natuurlijk"
nooit over de grote weg, maar we wilden ook niet over de Wurzenpass rijden, met
een dalingspercentage van 18%. Dus iets verder doorgereden en door een puntje
van Italië gegaan. In Italië hadden we een klein stukje dat pittig was maar
niet te vergelijken met de pas die we ontweken hadden. Op dat stukje wel een
geweldig uitzicht, dat was de beloning voor de moeite. Bij de
Italiaans-Oostenrijkse grens was beide kanten op grenscontrole, ook wij werden
uitgekozen. Toch opmerkelijk, met al die reizen en grenzen is dit pas de eerste
controle. Het was zo gepiept en met nauwelijks oponthoud konden we aan het
laatste stukje van de reis beginnen. We stopten nog in Villach voor
boodschappen. Het winkelcentrum waar de Interspar bij bleek te horen was net zo
groot als dat waar we gisteren in Ljubljana zo veel moeite voor hadden gedaan.
En hier vond ik wel een leuk cadeautje voor Serra. Ook het boodschappen doen
ging prima, we kunnen weer een paar dagen vooruit met eten en drinken. Iets na 3
uur kwamen we in Pesenthein aan de Millstätter See aan, hier gaan we weer eens
een poosje rust nemen.
Zondag 19 juni. Het mooie weer van
gisteren was helaas een beetje op. Toch hadden we wel geluk, de buien die vielen
deden dat toen we in de bus of in de camper zaten. En we hebben toch veel buiten
gelopen, want we waren naar de dierentuin. Dat is hier niet zo'n hele grote
dierentuin en er zijn praktisch geen gebouwen om te bezoeken. Dus dat het droog
bleef was wel erg welkom. Het was nog maar even de vraag of we de dierentuin
zouden bereiken. De camping had ons bus 14 geadviseerd, waarmee we helaas niet
in de buurt van de dierentuin kwamen. En net in die bus troffen we de enige
onvriendelijke, niet Engels sprekende chauffeur van Slovenië aan. Op de gok
stapten we dan maar bij een halte uit waarvan we dachten dat die in de buurt zou
zijn. Met de kaart, Wims richtingsgevoel en wat hulp van vriendelijke
voorbijgangers vonden we de Zoo gelukkig toch. Mooi gelegen, in een groot park.
Een erg groene dierentuin dus, met een leuke collectie dieren, maar zoals gezegd
niet erg groot.
In een paar uurtjes waren we
dus rond geweest. Toen begon het avontuur "hoe komen we terug". In
ieder geval moesten we bus 18 hebben, vlakbij de uitgang. Het vriendelijke
meisje van de kaartjes had verteld dat we de halte aan de overkant moesten
hebben. In de dierentuin hingen de tijden van de bus. Op zondag reed hij maar
eens per uur. Omdat de namen van de haltes ons niets zeiden, gokten we op de bus
van 40 minuten over het uur. Helaas, die ging de andere kant op. Dus nog even 23
minuten wachten en toen kwam onze bus. En het was zo'n dag dat alles met OV
tegen zat. Het bleek namelijk dat bij het overstappen de norse chauffeur nog
eens geld van onze OV kaart had gehaald. Die was nu leeg. Gelukkig troffen we in
bus 18 een heel vriendelijke chauffeur, die snapte wat er gebeurd was en we
konden sowieso gewoon meerijden. En bij het overstappen op de bus naar de
camping gaf de kaart geen foutmelding meer. We hebben al veel steden bezocht en
heel wat bussen enzovoorts gebruikt, maar zo lastig als we het hier vinden is
een zeldzaamheid.
Zaterdag 18 juni. De dag begon zo
stralend zonnig dat wij er helemaal vrolijk van werden en vroeg op pad gingen.
Eerst even bij de receptie een buskaart halen, 2 Euro borg en € 4,80 om met 2
personen heen en weer te kunnen reizen. "De bushalte is voor de ingang van
de camping, met bus 6 of 8 naar het centrum, de eerste halte nadat je onder de
brug door bent gegaan uitstappen", zei de vriendelijke dame van de receptie
ons. Maar wat we ook zagen, geen brug. Later bleek dat ze daarmee in Slovenië
ook een viaductje bedoelen. Maar samen met Engelse campinggasten die ook de
goede halte niet konden vinden, reden wij dus helemaal naar het eindpunt mee. We
hebben dus heel wat van Ljubljana, zijn buitenwijken, voorsteden,
industriegebieden en zelfs omliggende dorpjes gezien. Bij het eindpunt kwam de
chauffeur er achter dat hij vier van die (in zijn ogen vast ontzettend domme)
toeristen in de bus overhield. Gelukkig konden we zonder opnieuw te moeten
betalen blijven zitten in de bus tijdens zijn kwartiertje pauze en weer mee
terugrijden. Nu werd ons verteld waar we uit moesten stappen. En uiteindelijk,
anderhalf uur te laat, kwamen we toch in het centrum van de stad aan.
Daarna volgde een leuke zwerftocht door het centrum van de stad. Het is maar
een kleine hoofdstad, nog net geen 300.000 inwoners. Maar wel erg gezellig. Een
leuk riviertje met allerlei bruggetjes snijdt het centrum doormidden. De
opvallendste bruggen zijn de 3voudige brug en de drakenbrug. Er zijn leuke
straatjes met winkels en opvallend veel terrasjes. Daarbij hadden we het geluk
dat er een muziekfestival in de stad is, wij kwamen diverse groepen tegen die
hun muziek lieten horen, de één met meer succes dan de ander. Veel Slovenen
spreken een aardig woordje Engels en over het algemeen zijn de mensen erg
vriendelijk. We kwamen nog op een grote markt terecht, waar ik voor maar 2 Euro
een pond heerlijke kersen kocht, mijn dag kon niet meer stuk. Halverwege de middag waren we het centrum 2 keer door geweest, de ene keer
door de winkelstraten en de andere keer langs het water. We waren over alle
bruggen geweest, hadden veel kerken zien staan en de mooiste (de Dom) ook binnen
bezocht. Oftewel, tijd om terug te gaan. We wisten nu waar de bushaltes waren,
net toen wij bij de halte aankwamen kwam er ook een bus aan. Perfecte timing. En
ook de halte om uit te stappen konden we zomaar vinden, dus de rit terug duurde
ongeveer een kwartier, zoals het hoort.
Vrijdag 17 juni. Om half 9 vertrokken we
van een camping die we absoluut niet zullen missen. Maar vanwege het leuke
dorpje was het toch wel fijn dat we hier een stop maakten. Maar goed, nu dus
verder naar Slovenië. Een uurtje door allerlei Italiaanse dorpjes en toen waren
we bij de grens. Midden in het dorp Gorizia/Nova Gorica. Weer een nieuw land
bereikt met de camper! En een mooi land, veel bergen en bossen en weinig dorpen.
Heerlijk om hier te rijden. Bij één van de stadjes die we onderweg tegenkwamen
hadden we keuze uit meerdere supermarkten. Wij stopten maar eens bij Hofer (zo
heet de Aldi ook in Oostenrijk, hier dus blijkbaar ook). We konden er prima
boodschappen doen en het was gelijk een mooie pauzemoment zo ongeveer halverwege
de rit.
Toen we al een stuk verder waren namen we onverwacht nog een pauze. Wim zag een
groep witte reigers. Iets verderop was er de mogelijkheid om te stoppen en terug
te lopen. Dat wilde hij graag doen. En de foto's waren zeker die moeite waard.
Daarna was het nog een klein stukje rijden tot (en door) Ljubljana. We kwamen om
half 2 aan op de camping die gelijk goed op ons overkwam. Ruime plaatsen, nette
ontvangst, keurig sanitair. Bushalte voor de deur en we kunnen morgen bij de
receptie OV kaarten kopen. 's Avonds aten we de verse groene asperges die we
onderweg gekocht hadden, ze smaakten heerlijk.
Donderdag 16 juni. Na een rustige ochtend
gingen we rond het middaguur op pad om de oudheden van de stad Aquileia
te bezoeken. Een deel ervan kun je zelfs al vanaf de camping zien liggen. De
ingang naar de opgraving van de voormalige marinehaven is dan ook niet ver
lopen. Daarvandaan liepen we verder richting de basiliek, een bijna 1000 jaar
oude kerk, met een mozaïekvloer van zo'n 1700 jaar geleden. Ik was erg onder de
indruk van dit prachtige gebouw. Daarna gingen we verder naar de vindplaats van
een aantal huizen. Om vervolgens op de terugweg langs een mausoleum en het forum
te gaan.
De dag had wisselvallig weer
maar de temperatuur bleef erg aangenaam. En de regen die viel tijdens het
laatste stukje van de wandeling stelde ook niet heel veel voor. Maar het zou me
niets verbazen als het ook vannacht weer zou gaan regenen en onweren, dat lijkt
de laatste dagen wel zo ongeveer het patroon te zijn. Geen slechte indeling
natuurlijk. 's Avonds aten we een karbonade met aardappeltjes en heel grote
witte bonen uit een Italiaans blikje. Best lekker trouwens.
Woensdag 15 juni. Na een vroeg ontbijt
maakten we de camper in orde om weer eens te gaan rijden. Om 10 over 8
vertrokken we voor een rit van bijna 300 kilometer in oostelijke richting. We
kwamen onderweg nog langs Verona en Venetië, maar daar stonden nu geen stops
gepland. Wel stopten we onderweg een keertje voor boodschappen en namen we nog
een korte pauze. Uiteindelijk kwamen we rond 2 uur in Aquileia aan.
We hadden dit dorp gekozen vanwege de opgraving uit de Romeinse tijd. We zagen
er onderweg al wat van liggen, dus dat was veelbelovend. Bij de camping werden
we vriendelijk welkom geheten en kregen we informatie over de
"Romeinse" wandeling door het dorp. Ik ben heel benieuwd hoe dat
morgen gaat worden. Verder is de camping erg basic, en dat voor dezelfde prijs
als de vorige -zeer luxe- camping.
's Avonds na het eten gingen we nog even een ommetje lopen. Tegenover de camping
ligt een winkeltje, zo klein dat er zelfs geen vers vlees te koop is. Een stukje
verder is er een wat grotere supermarkt. Nog steeds niet veel keuze maar in
ieder geval voldoende om morgen weer te kunnen eten. Inmiddels was het wat gaan
regenen, maar niet zo erg dat we er last van hadden. En terug in de camper, die
onder een boom staat waar de hele tijd "frutsels" uit vallen, hoorde
je het het verschil met regen niet. Na nog even wat te hebben geïnternet, wel
fijn dat wi-fi hier inbegrepen is, keken we nog een dvd en daarna was het al
weer bedtijd.
Dinsdag 14 juni. Na een nacht met flinke
buien en onweer, klaarde het op toen wij op het punt stonden om op pad te gaan.
Hoezo mooie timing? De bus naar Gardaland was weer schrikbarend druk. In eerste
instantie leek het in het park ook erg druk te zijn, maar dat had waarschijnlijk
met de opeenhoping bij de eerste attracties te maken, de rest van de dag waren
de wachtrijen beduidend korter. Zodoende kon ik alle achtbanen die ik leuk vind
nog één of twee keer rijden. Ook de andere attracties die we wilden doen
gingen zonder problemen en we zagen nog 2 leuke shows. Op een klein buitje in de
middag na hielden we het de hele dag ook droog.
Rond een uur of 4 hielden we
het voor gezien, we hadden nog een flinke wandeling voor de boeg als we terug in
Peschiera zouden zijn. Met 2 tussenstops lukte ook dat weer en ondanks de
dreiging van slecht weer hielden we het gelukkig ook nu weer droog. Het
avondeten was snel klaar, bami van thuis, dus alleen even opwarmen en daarna
smullen. Later die avond gingen we uitchecken en liepen nog een laatste rondje
over de camping. Gezellig, er was die avond een braderie dus even bij alle
kraampjes gekeken. Toen we weer terug waren in de camper en een dvd-tje gingen
kijken barstte de bui dan eindelijk los. En goed ook, flink onweer en regen die
tot diep in de nacht doorging.
Zondag 12 en maandag 13 juni. Toen we op zondag na
het ontbijt zaten te bespreken hoe laat we de bus naar Verona zouden nemen, werd
het steeds donkerder buiten. Even later barstte de bui los. Regen, harde regen,
stortregen, onweer! Hmmm, dat was geen Verona weer. Dan maar een kop koffie drinken en de
bui gezellig binnen afwachten. Het was ook geen bui die in een paar minuten
overtrok, pas na een uur ging het zachter regen. Inmiddels hadden wij besloten
Verona een dagje uit te stellen. Toen het rond het middaguur droog was, gingen
we wandelen naar Peschiera. Het is maar goed dat we hier een leuk dorpje bij de
hand hebben. Gezellig een rondje door de oude straatjes, langs de winkeltjes. Er
vielen nog zo nu en dan een paar druppels regen, maar rond een uur of 2 werd het
zowaar zonnig. Dus op de terugweg naar de camping konden we aan de boulevard nog
op een bankje aan het water zitten, gezellig! De rest van de middag hebben we
bij de camper doorgebracht, hoe later het werd hoe mooier het weer, de avond was
ronduit zonnig en warm. Laten we hopen dat het eventjes een paar dagen zo
blijft.
Hoewel er in de nacht regen was
gevallen, was de maandag zo zonnig en droog als we gehoopt hadden. Dus we namen
de vroege bus (10 over half 10) naar Verona. Hij kwam maar 10 minuten te laat,
niet slecht voor hier. En druk! Wim kon gelijk zitten (nadat hij een mevrouw had
overtuigd dat haar tas en koffertje geen recht hadden op een eigen zitplaats).
Ik na een kwartiertje ook, de bus liep gelukkig redelijk leeg in het centrum van
Peschiera. Na een uur (ook onderweg was het heel druk op de weg) waren we in
Verona. We hadden een leuke dag. Eerst gingen we iets van het centrum af, naar
de graftombe van Julia. Daar hadden we pech, alleen op maandagochtend is het
museum waar die staat gesloten. Dan maar terug naar het centrum, we liepen nog
even langs het huis van Julia op zoek naar dat van Romeo. Dat staat nauwelijks
aangegeven, maar goed dat we een plattegrond van de stad hadden opgehaald bij de
VVV. Het huis is ook minder indrukwekkend, maar we hebben het gezien en daarmee
het verhaaltje compleet. Daarna hebben we nog lekker door de stad rondgezworven,
het is toch een mooie en gezellige stad. Halverwege de middag langzaamaan terug
naar de bushalte. De bus kwam zowat op tijd! Het moet niet gekker worden. Om
half 5 zaten we zodoende aan de koffie, daarna at Wim een visschotel uit eigen
voorraad, ik ging nog eens een overheerlijke verse pizza halen.
Vrijdag 10 en zaterdag
11 juni. Het was wel een domper
dat (in tegenstelling tot wat ons in maart verteld was) er ook nu geen bus vanaf
de camping direct naar Gardaland reed. Dus op vrijdag weer lopend naar het
station gegaan, waarvandaan we het laatste stukje met de Gardalandbus naar het
park konden rijden. In de bus was het beduidend drukker dan het in maart was.
Die trend zette zich helaas de hele dag voort. Bij de meeste attracties stonden
lange rijen. Zodoende heb ik slechts 2 achtbanen kunnen doen (bij de ene 35
minuten in de rij, bij de ander zelfs een uur) en hebben we nog wat ritjes in
kleinere attracties gemaakt en een show bezocht. En dat alles op een zeer
zonnige en warme dag. Rond half 5 hielden we het voor gezien, de rijen bleven
lang en ik had daar echt geen fut meer voor. We moesten ook nog dat hele eind
teruglopen immers. Ik was de meneer die in de bus voor mij opstond dan ook zeer
dankbaar. Het laatste stuk van de terugweg heb ik echt teruggestrompeld en ik
was zelfs te moe om nog trek in eten te hebben. Voor de lijn kan dat dan weer
geen kwaad, zo'n dagje.
Op zaterdagochtend gingen we
buskaartjes halen voor een uitstapje naar Sirmione. Toen we toch op het
winkelpleintje van de camping waren, heb ik gelijk wat nieuw fruit en ijs
gekocht, dat was het enige dat helemaal op was. Daarna rustig aan naar de
bushalte gelopen, waar het al een drukte van belang was. Wat wij te vroeg waren,
was de bus te laat. Maar gelukkig hadden we een zitplaats (zo ongeveer als
laatsten van degenen die bij de camping instapten). De rit naar Sirmione duurde
een ruime 10 minuten. Vanaf de bushalte waar wij uitstapten (een halte te vroeg
dachten we achteraf) was het nog een flink stuk lopen naar het centrum, maar
geen onaardige wandeling. Het centrum zelf is heel leuk, oud, ook weer typisch
Italiaans. Met een fort aan het water en een stukje stadsmuur. De stad ligt op
een schiereiland dus water rondom. Jammer dat net voor we bij het centrum
aankwamen er een flinke bui losbarstte. Ik heb een flink deel van het centrum
vanonder een paraplu moeten bekijken (en fotograferen). Het bleef bij de ene
bui, zodat we toen het weer droog was toch nog even op een bankje konden zitten
om uit te rusten, wat te eten en te genieten van het uitzicht.
Net voor de poort van de oude
stad hadden we een bushalte gezien, dus wij gingen daar naartoe. Ja, de bus
richting Verona, LN026, die moesten we hebben. Er stond wel wat in het Italiaans
op het overzicht van vertrektijden, maar dat konden we niet lezen. Dus toen er
een stadspendelbus voorbij kwam, lieten wij die gaan. "Onze" bus zou
pas over een half uur komen. Maar toen er bij de volgende pendel mensen
instapten die wij herkenden als medegasten van camping Bella Italia, ging ik
toch maar eens aan de chauffeur vragen hoe het zat. Wat bleek? We moesten met
die pendelbus mee naar de rand van de Sirmione en daar overstappen op de bus
richting de camping. Dat was dus de toelichting op de paal. Maar goed dat ik het
even vroeg, anders hadden we lang kunnen blijven wachten. Eenmaal terug in de
camper was het de hoogste tijd voor een bak koffie, daarna ging ik ons avondeten
maken. Deze keer aten we macaroni.
Woensdag 8 en
donderdag 9 juni. Woensdag was een
regendag, alleen in de middag was het een poosje droog. Veel buien, heel jammer
want we maakten een prachtige rit. Maar veel bergen bleven in de wolken
gehuld. Gelukkig reden we er zelf onder, rijden in mist in de bergen is niet
prettig. Via de Fernpass, Innsbruck en de oude Brenner gingen we Italië in. In
het dorpje Brenner, precies op de grens tussen Oostenrijk en Italië, is een
groot Outlet Centre, met een grote parkeergarage. Helaas, aan die garage hebben
wij niets met de camper. Maar nu we er voor de derde keer langskwamen hadden we
geluk, er was langs de weg een dubbele parkeerplaats vrij, groot genoeg om de
camper neer te zetten. Dus eindelijk hebben wij daar kunnen winkelen. Deze keer
zagen we vrij veel militairen, de grenzen worden toch wat beter bewaakt merken
we. Onze volgende stop was in Sterzing, bij de Eurospar, boodschappen doen.
Inmiddels was het al zo laat geworden dat ik het niet meer zag zitten om
helemaal naar Peschiera door te rijden. Dus even in de gids gebladerd en een
leuke camperplaats gevonden in de buurt van Bozen. We aten lekker en
gemakkelijk, soep uit blik (natuurlijk met extra balletjes) en een heerlijk vers
stokbrood. De avond kwamen we prima door met boeken en wat spelletjes op de
tablet (totdat de accu leeg was).
Halverwege de nacht was het eindelijk opgehouden met regenen. We stonden om half
7 op, ik heb verse broodjes gebakken, die met een banaan er op mij wel heel goed
smaakten. Rond 8 uur gingen we weer op pad. Nu zonder regen, veel leuker om te
rijden en je ziet meer. De keuze voor een extra overnachting was een goede, we
hadden nog 4 uur voor de boeg. En vooral het laatste deel, langs de zuidoost
oever van het Gardameer, was het vaak stapvoets rijden vanwege de grote drukte.
Zodoende kwamen we iets na 12 uur aan bij de camping waar we 2,5 maand geleden
ook al stonden. Het was er nu aanzienlijk drukker. We konden nu niet zelf een
plaats uitzoeken maar kregen er ééntje aangewezen. Geen slechte trouwens, iets
dichter bij de winkels, iets verder van het sanitair. Beetje drassig maar dat is
op de hele camping, ook hier is het een zeer nat voorjaar geweest.
Dinsdag 7 juni. Na een avond met veel
regen en onweer en een koude nacht, stonden we met stralend weer op. Daar wilden
we van profiteren, dus al om half 10 gingen we op pad voor een wandeling. Vanaf
de camping kun je helemaal over mooie wandel- en fietspaden naar Ehrwald lopen.
Onderweg stonden er gelukkig zo hier en daar bankjes. Aan die pauzes had ik wel
behoefte, mijn conditie is nog niet helemaal terug. Verder was het een leuke
wandeling, grotendeels langs beekjes met forellen. Het centrum van Ehrwald is
nog zeer herkenbaar, aan het begin van de eeuw ben ik daar heel wat keertjes op
wintersportvakantie geweest. De grootste verandering is de nieuwe stoeltjeslift
bij de Sonnenhang. Die lift waarvan wij toen al zeiden, dat zouden ze moeten
neerzetten in plaats van die 2 sleepliftjes daar.
Toen we het dorpje bekeken
hadden gingen we weer terug naar Biberwier (volgens Google Maps hebben we 2x 3,3
kilometer gelopen). We gunden onszelf nu wat minder tijd voor pauzes, er kwamen
dreigende wolken in de lucht, de wind stak op en in de verte hoorden we wat
gerommel. En we hadden geen zin door een regenbui overvallen te worden onderweg.
Achteraf duurde het nog een tijd na terugkomst voor het ging regenen, maar dat
weet je nou eenmaal niet van te voren. En alsnog waren het maar wat
druppels. De grote buien werden bewaard voor de nacht.
Maandag 6 juni. Op maandag vertrokken
we al vroeg vanaf Herbolzheim. Eerste stop was maar een paar kilometer verder,
bij een bouwmarkt kochten we een Duitse gasfles, niet alleen makkelijker met
vullen/ruilen maar ook nog eens goedkoper. Daarna gingen we op weg naar
Oostenrijk. Het bedoelde boodschappen doen in Emmendingen ging niet door. De 2
parkeerplaatsen naast de Kaufland daar, zoals ik die gezien had in Google maps,
waren ongeschikt. Aan de ene kant was het betaald parkeren voor een bezoek aan
de stad, aan de andere kant een parkeergarage met parkeerdek, daar kan een
camper helaas niet terecht. Dus maar verder gereden. Onderweg in de Kaufland App
gezocht naar een alternatief, die vonden we in het dorp Überlingen bij de
Bodensee. Het lot daar was ons goed gezind. Er waren zelfs speciale ruimere
parkeerplaatsen voor campers. Bovendien troffen we heel veel van wat we wilden
kopen in de aanbieding. Zo kwamen we naar buiten met een halve kilo aardbeien
voor 72 cent en een halve kilo asperges voor 87 cent.
Het laatste stuk van de rit volgden we een deel van de Deutsche Alpenstraße. We
hebben weer heel wat haarspeldbochten gemaakt. Maar ook genoten van de prachtige
bossen waar we doorkwamen, afgewisseld met heerlijke vergezichten. Tanken in
Oostenrijk viel tegen, de dieselprijzen lagen rondom hetzelfde niveau als in
Duitsland. Om kwart over 4 kwamen we aan op de camping in Biberwier. Leuk
gelegen, net buiten het dorp aan de rand van het bos en overal rondom mooie
bergen. Van vriendelijke medekampeerders hoorden we dat we pas 's avonds in
konden checken, maar konden gaan staan waar we een leuk leeg plekje zagen. Dat
hebben we dus gedaan. De stroomkast stond open en na verloop van tijd ging de
wi-fi ook werken. Het koken was wat meer werk, vanwege de asperges, maar wel de
moeite waard.
Vrijdag 3 t/m zondag 5
juni. Wat voelde het goed aan
het koude, natte Nederland te verlaten. Om half 9, kilometerstand 83663,
vertrokken we. We hadden een goede rit, paar kleine files maar geen
noemenswaardig oponthoud. Met twee pauzes onderweg kwamen we tegen half 6 aan in
Herbolzheim. Het is niet heel druk op de camping, dus we konden uit een aantal
plaatsen kiezen. We staan nu weer op het plekje waar we de allereerste keer hier
ook stonden. Leuk! Onderweg hadden we aantal buien, maar soms ook wat zon, 's
nachts echter kwam de regen non-stop naar beneden. Het eten stond snel op tafel,
kapucijner schotel, weinig werk maar zo lekker. En hoewel ik (ziek van een
heftige verkoudheid) bijna de hele rit heb zitten dutten was ik toch moe en
gingen we al vroeg naar bed.
Op zaterdagochtend ging Wim, nadat de regen gestopt was, op zoek naar de
steengroeve waar er bijeneters moeten zitten. Een prachtige, tropisch uitziende,
inheemse vogel. Maar hoe hij ook zocht, die steengroeve was niet te vinden.
Behulpzame mensen waren er onderweg zat. Iemand die kilometers meeliep om hem
naar een roofvogel hobbyclub te brengen. Iemand die aanbood hem met de auto te
brengen. (Maar waarheen moet je dan rijden, als je niet weer waar je zijn moet?)
Maar hoeveel hij ook van de -mooie- omgeving had gezien, geen steengroeve en dus
geen bijeneter. Jammer! Onderwijl was ik in de camper gebleven, nog steeds aan
het uitzieken dus behoorlijk futloos. Zo'n dag rust deed me wel goed. 's Avonds
konden we genieten van een flink onweer met flink wat regen. Zoiets waarvan je
vermoedt dat het flink op zal frissen.
Op zondag stond ik gelukkig een
stukje fitter op. Niet meer heel erg onrustig geslapen en alle verschijnselen
van de verkoudheid werden wat milder. Toch had ik geen zin om mee te gaan toen
Wim direct na het ontbijt opnieuw op "vogeljacht" ging. Twee keer zo'n
3 kilometer lopen, plus al het rondlopen ter plaatse, was nog wat te veel. Deze keer had
Wim wel succes. Niet de
mooie wandelroute genomen, maar voor alle zekerheid gewoon langs de weg gelopen.
En nu kon hij de steengroeve wel vinden. En de bijeneters ook! Tevreden en met
een heleboel mooie foto's kwam hij voor in de middag terug. Ik had me onderwijl
prima vermaakt met het uittesten van mijn oude Nintendo DS en PSP die ik
teruggevonden had thuis bij het opruimen van een kast. En beiden doen het nog
uitstekend. Het weer was weer een beetje beter vandaag. En zolang de buien
zich beperken tot de avond en de nacht ben ik heel tevreden. Overdag was het
zelfs ronduit zomers en erg warm.
