Maandag 23 tot en met woensdag 25 april.
Nadat er 's nachts en zelfs in de vroege ochtend heel wat regenbuien overgetrokken waren knapte het warempel in de loop van de maandagochtend toch weer op. Het werd niet meer het stralende weer dat we in het weekend hadden, maar toch goed genoeg om nog eens lekker op pad te gaan. Dus kochten we in de tram voor 9 euro weer een familiedagkaart en gingen nog eens een rondje door het centrum lopen. Vervolgens namen we een tram naar een voorstad en stapten daar bij de halte Stadtmitte uit. Nou, het heette dan wel zo, het deed de naam geen eer aan. Dus snel de tram terug ingegaan en nog even naar het bos aan de voet van de Hercules gegaan. Daar liepen we een klein maar mooi rondje om vervolgens met 3 tussenstops (voor boodschappen enzovoorts) terug naar de camping te gaan. We hadden prachtige asperges gekocht bij de Lidl, dus ik had uitgebreide keukendienst en Wim vervolgens een grote afwas. Maar het was de moeite meer dan waard, het smaakte verrukkelijk!
Op dinsdag om half 10 lieten we de camping in Kassel achter ons en gingen langzaamaan weer eens richting Nederland. Voor het laatst deze reis namen we een binnendoor route. Altijd weer een verrassing waar Tomtom je heen stuurt, het is altijd net even anders dan je zelf zou doen maar je komt op die manier wel op verrassende plaatsen en ziet soms onverwacht leuke dingen. Met de bijna onvermijdelijke tussenstops voor tanken en boodschappen kwamen we rond 4 uur aan op de camperplaats in Kleef. Na een rustige avond gingen we vroeg ons bed in. Zodoende waren we op woensdag ook weer vroeg wakker en op pad. Via de bouwmarkt voor een nieuwe gasfles en de Kaufland waar we nog eens flink boodschappen deden gingen we dan naar huis toe. We hadden een goede rit en waren om half 1 thuis. Inmiddels heeft de camper al 108120 kilometer gereden.
Donderdag 19 tot en met zondag 22 april.
Op donderdag vertrokken we uit Praag, ook het jonge spul vloog deze dag weer terug. Om kwart voor 9 reden we de camping af, de stad uit (zowel in de stad zelf als het eerste stukje grote weg) was druk. Daarna kregen we weer de mooie en rustige routes. In het dorpje Louny, niet zo ver voor de grens, stopten we eerst om te tanken en daarna om boodschappen te doen. Zo kwamen we (op 1 na) van onze Tsjechisce kronen af. Eenmaal in Duitsland konden we bij Leipzig de grote weg op. Niet zo mooi als binnendoor, maar wel een stuk efficiënter. De rit naar Kassel verliep goed, op de laatste 50 kilometer na. De snelweg richting Kassel was afgezet (wegens een ongeluk en olie op de weg) dus we moesten een omleiding volgen. Helaas pakten we de verkeerde afrit, dus kwamen we op een andere snelweg -van Kassel af- terecht. We zagen al snel dat terugrijden over die route zinloos zou zijn. Er stond een enorme file, waarbij veel mensen naast de auto's stonden. Dus wij gingen bij de eerstvolgende afrit van de grote weg af en binnendoor naar Kassel. Natuurlijk waren wij niet de enige die dat bedachten, dus de eerste 10 kilometer waren nog steeds druk, daarna konden we goed doorrijden. Als pleister op de wonde reden we een prachtige route langs de Fulda. Uiteindelijk kwamen we met een vertraging van ongeveer een uur op de camping aan. Gelukkig was er nog plaats en was het leed snel vergeten.
Op vrijdagochtend genoten we van het stralende weer, lekker in de zon naast de camper. 's Middags om 10 voor 2 gingen we naar de tram toe. Op die manier konden we optimaal gebruik maken van onze OV kaart. Deze familiekaart is door de weeks 24 uur na stempelen geldig. Maar in het weekend blijft je kaartje vanaf vrijdag 14 uur tot en met zondag geldig. Dat is nog eens goedkoop reizen! We gingen met de tram de stad in, een rondje lopen, wat winkels in. Niets bijzonders, wel gezellig. Op zaterdag gingen we al vroeg op pad, toen het nog niet zo warm was. Nu gingen we naar het winkelcentrum DEZ, niet zo heel groot maar toch wel leuk. Op de terugweg stopten we nog even in de stad om wat spullen te kopen die we de vorige dag al gezien hadden. Maar toen hadden we geen zin om er mee rond te lopen. Nu was het tram uit, winkels in, tram in en terug naar de camping. De middag was weer heel ontspannen, wederom genieten van het heerlijke voorjaarsweer. Op zondag gingen we naar de Herculus. Dat hoort er gewoon bij als je in Kassel bent. Eerst met de tram en dan een stukje met de bus omhoog, je wordt vlakbij het standbeeld afgezet. Van daar af liepen we 535 traptreden omlaag en vervolgens door het bos verder tot in de stad. Het weer was prima, minder warm dan de vorige dagen maar nog steeds erg aangenaam. Toen we terug waren konden we weer lekker buiten zitten. Na het eten zetten we de stoeltjes en het tafeltje maar binnen. Een terechte beslissing, om kwart over 6 begon de voorspelde regen met onweer en windvlagen.
Woensdag 18 april.
Onze laatste dag in Praag besteedden we heel goed. We namen uitgebreid de tijd voor het ontbijt en de koffie. Vervolgens gingen we naar tram 17, stapten over op tram 22 en gingen omhoog naar het Strahov klooster. Daarvandaan wandelden we het grote Petrin park in, waar (ongeveer 188 traptreden hoger) de Petrin toren staat. Na bij onze vorige bezoeken aan Praag altijd bewonderend naar deze toren te hebben gekeken besloot ik nu naar boven te gaan. En dan niet met de lift, dat zou flauw zijn. Dus nog eens 299 treden omhooggeklomen. Maar het schitterende uitzicht over de stad was het wel waard. Na dit avontuur gingen we naar het bergstation van het kabeltreintje om terug de stad in te gaan. Helaas, het treintje was net deze week gesloten. Dus werd het naar beneden wandelen. Gelukkig een mooie wandeling door een stukje bos en boomgaarden. Onderweg zagen we nog een vink en een vlaamse gaai. Die zouden we anders gemist hebben. Eenmaal beneden, en na een poosje te hebben uitgerust, nam ik nog zo'n heerlijke Trdelnik (broodrol) en vervolgden we onze zwerftocht door de stad.
Deze keer gingen we niet aan het einde van de middag terug naar de camper. We bleven in de stad een hapje eten, want daarna gingen we oppassen. Voor ons heel leuk om te doen, we hadden het heel gezellig met onze lieve kleindochter. En voor haar pappa en mamma ook leuk om eens 's avonds te stad in te gaan, dat is toch een andere sfeer. Dus iedereen was hier blij mee. En voor ons werd het voor de tweede keer in 1 week een latertje, want we waren pas om half 11 terug op de camping. Om die tijd is het hek al gesloten, maar we hadden een sleutel te leen van de deur in de voortuin.
Dinsdag 17 april.
Leuk als je familie toevallig ook in Praag is. We hadden afgesproken om gezamenlijk een ochtendje naar de dierentuin te gaan. Toen we een appje kregen dat zij onderweg waren, liepen wij naar de tramhalte om ze op te wachten. Daarna gingen we met zijn allen naar de bus voor het laatste stukje naar de Praagse Zoo. We hadden het weer mee, een zonnige dag met zo nu en dan wat wolkjes en een aangename temperatuur. Het was leuk om met zijn allen naar de dieren te kijken, kinderen kijken toch met heel andere ogen ernaar en nemen je daarin al snel mee. En toen de kleine meid had ontdekt dat de popjes ook in mijn rugzak zaten liep ze daar zo lief mee te tutten. Met de popjes op de foto, de popjes laten poseren, wat een heerlijk kind is ze toch.
Het jonge spul ging vroeg in de middag al weer verder, als je Praag in 3 dagen wilt zien kun je niet een hele dag in de dierentuin blijven hangen. Logisch. En voor ons is juist teveel op een dag niet meer goed haalbaar. Wij bleven dus samen achter om heel rustig nog een stukje van de andere kant van de dierentuin te bekijken. Zelfs in een hele dag kunnen we niet alles zien, daarvoor is de dierentuin te groot en/of ons tempo te laag. Maar het belangrijkste is dat we een leuke dag hebben gehad. Wim liep terug naar de camping, ik was zo moe dat ik zelfs voor die anderhalve kilometer liever de bus pakte. Och, op die manier stond in ieder geval de koffie voor Wim al klaar toen hij aankwam.
Zondag 15 en maandag 16 april.
Op zondag zetten we onze verkenning van Praag voort. We begonnen met een mooie wandeling langs het water. Hier zou mogelijk een vlooienmarkt gehouden worden (de informatie over wanneer die er is sprak elkaar tegen) maar die hebben we niet kunnen vinden. Geen probleem, langs het water was het prachtig en daarna gingen we de Joodse Wijk weer in. We gingen door andere straatjes dan de vorige keer, waardoor we een blik vanaf de achterkant op de indrukwekkende joodse begraafplaats kregen en heel veel mooie gebouwen zagen. Ook maakten we voor het eerst een ritje met de metro. Lange treinen die om de paar minuten rijden, goed geregeld. Toch vinden we de tram veel leuker omdat je dan zoveel van de stad ziet. Het hoogtepunt van de dag was toch de avond, een ontmoeting met dochterlief, schoonzoon en kleindochter die een paar dagen op vakantie zijn in Praag. De traantjes bij de kleine meid toen ze haar verrassing zag lieten mij ook niet onberoerd. We hebben gezamenlijk lekker en vooral heel gezellig gegeten. Het werd een latertje! Voor het eerst gingen we pas 's avonds laat terug naar de camping. De trams rijden bijna net zo veel als overdag dus het was geen enkel probleem. En wat zag de Praagse burcht, helemaal verlicht, er in het donker mooi uit.
Op maandag was het een regendag. En op maandag zijn de musea gesloten. Maar gelukkig zijn de winkels wel open. Wij gingen dus met bus en metro naar het winkelcentrum Chodov (het grootste winkelcentrum van Praag). Geen slechte keuze, zo bleek toen we er waren. Het is modern en mooi, er zitten heel veel winkels en alles is tot in de puntjes verzorgd. We kochten wat leuke hebbedingetjes in een Deens winkeltje, Wim kocht twee overhemden en ik een nieuw t-shirt en tenslotte deden we boodschappen bij de Albert die zo groot is dat zelfs een AH XL er bij in het niet valt. Vooral de enorme keuze in broodjes is opvallend. Het was moeilijk te kiezen wat we vanavond wilden eten. Daarna pakten we de metro richting het centrum en daarvandaan maakten we nog een toeristische rondrit met tram 22. Die komt langs de mooiste plekjes van de stad. Vervolgens met "onze" tram 17 terug naar waar we begonnen, de camping. Na een lekkere bak koffie aten we de overheerlijke broodjes die we hadden gekocht.
Vrijdag 13 en zaterdag 14 april.
Op vrijdagochtend na een lekker ontbijtje met broodjes uit het buurtwinkeltje gingen we op pad, de stad in. We liepen naar de tram aan het einde van onze (lange) straat. Hoewel het druk was, waren er achterin vrij veel lege plaatsen. Al snel werd duidelijk waarom, er zat een zwerver in de tram die een uur in de wind stonk. Ook wij gingen snel een stuk verderop in de tram zitten, waar de ramen al open stonden en een mevrouw zelfs wat deo in de lucht spoot. Een meneer tegenover ons sprak eerst de zwerver aan en daarna zagen we hem aan de telefoon zitten. Misschien dat hij het meldde? Hoe dan ook, we waren best wel blij dat we bij de Joodse Wijk aankwamen en de tram uit konden. Het was leuk om in de Joodse Wijk rond te kijken. Toevallig ben ik een boek aan het lezen dat zich deels in Praag, in de Joodse Wijk afspeelt. De oud nieuwe synagoge speelt hierin een belangrijke rol en daar zijn we dan eens uitgebreid omheen gelopen. Ook de andere drukke straatjes sloegen we niet over. Daarna hebben we langs de Moldau geslenterd, over de Karelsbrug gelopen en veel stukjes gezien net buiten het bekendste deel van Praag, waardoor we toch weer dingen zagen die voor ons nieuw waren. Met een tram die minder dichtbij de camping kwam en daarna dus de bus die voor de deur stopt kwamen we weer terug bij de camper. Waar we de dag zoals gewoonlijk afsloten met koffie, avondeten, beetje tv kijken en vroeg naar bed.
Op zaterdag bleven we weer in de buurt, we zijn al vaak langs het Troja Paleis gelopen. Nu gingen we het eens bezoeken. En dat was een goede keuze. Het is een mooi gebouw, vooral door de prachtige wand en plafondschilderingen die er te zien zijn. Het is verder niet ingericht wat helemaal niet stoort. Het enige wat in de kamers staat zijn wat glimmende bollen en dergelijke, soort van moderne kunst. Maar door de leuke weerspiegelingen van plafonds en lampen gaf dat wel een mooi effect. Alleen een kamer met bijna 2000 kilo kleine stalen balletjes op de vloer deed ons de wenkbrauwen wel optrekken. Het bezoek aan de kelder daarentegen, tussen de stenen en heel koel, vonden we leuk. Hier stond een collectie standbeelden die ooit in de tuin hadden gestaan. En die tuin, die hebben we ook bezichtigd. Mooi, helemaal symmetrisch aangelegd en het allermooiste was het zicht op het paleis en zijn schitterende bordes. Vanuit de tuin konden we op het wandelpad langs de Moldau een stukje richting de camping lopen, daarna via de gewone straat terug. Het was prachtig weer dus de rest van de middag heb ik in de zon (jawel, ik in de zon! In de schaduw was het wel wat frisjes) mijn boek zitten lezen.
Donderdag 12 april.
We hadden heerlijk geslapen, we voelen ons prima op ons gemak op deze camping. Wim was zo lief om naar het kruidenierszaakje een stukje verderop te lopen, ze verkopen daar heerlijke verse broodjes. Na ons ontbijt, een kopje koffie en een luie ochtend, gingen we rond 11 uur op pad. Rond die tijd kwam de zon ook door de wolken, perfecte timing dus. We liepen naar de Botanische Tuin, de hoofdingang. Dat was nog een flinke wandeling en ook heel wat trapjes om op te klimmen (later op de dag kwamen we er achter dat er een zijingang is die veel dichterbij en lager ligt). Het was inmiddels knap warm geworden, maar zo hoog op de berg had je een heerlijke lauwe wind die het precies aangenaam maakte. En zo tegen de berg op had je op veel plaatsen een mooi uitzicht over Praag.
Nadat we het tuingedeelte helemaal gezien hadden en geen behoefte hadden om het bosgedeelte tegen de berg op te lopen, gingen we tussen de wijnranken door naar beneden. Hier gold -zoals in meer stukken van de tuin- dat het nog net te vroeg in het jaar is om alles goed te kunnen zien. Veel planten zijn nog niet uitgelopen of nog niet in bloei. Toch hadden we een leuke dag gehad. We waren halverwege de middag weer terug op de camping. Eerst maakten we nog gezellig een praatje met de Duitse overburen. Daarna heb ik lekker met een boek in de schaduw naast de camper gezeten. Vervolgens heb ik de Duitse buurvrouw laten zien hoe ik zelf broodjes bak in de vierkante hapjespan. Daarna kon ik lekker gaan douchen, dat is hier allemaal prima geregeld.
Woensdag 11 april.
Alweer tijd om Duitsland gedag te zeggen. Na nog een laatste keer de allerlekkerste broodjes te hebben gehaald en te hebben uitgecheckt gingen we rond 9 uur op pad naar Tsjechië. De eerste geplande tussenstop was in Pizek. Dit dorp dicht langs onze route heeft een grote Kaufland. Een ideale plek om onze bijna lege koelkast en voorraadkast weer eens aan te vullen. Bovendien konden we hier ook Tsjechische Kronen uit de muur halen. Om er te komen moesten we wel een alternatieve route nemen. Ergens op een kruispunt waar wij naar links wilden stond politie. We moesten naar rechts, er was op onze route een ongeluk gebeurd. Okay, in overleg met de Tomtom en de wegenatlas kwamen we er wel uit. En gezien onze aankomststijd hebben we er niet veel langer over gedaan. We hebben uitgebreid boodschappen gedaan, er was volop keuze dus we kunnen de komende dagen weer lekker eten. Na de boodschappen maakten we nog een tussenstop om te tanken, ook dat was weer hard nodig.
En zo kwamen we rond 2 uur bij Praag aan. De stad in en door ging verrassend makkelijk. De snelweg heeft, zoals vaker rond grote steden, een tolvrije zone en de route ging voor een groot deel door tunnels. Vanaf de afslag Troja naar de camping was nog maar een paar kilometer. Om half 3 kwamen we aan. En toen ging het mis. De camping (in de achtertuin van een groot huis) waar we al een paar keer eerder hadden gestaan was dicht. Die er net voorbij ook. We reden dus een stukje door, zo op de weg kun je niet blijven staan. Een paar honderd meter verder is nog een gewone camping. Dan daar maar gaan staan. Nou, dat hielden we niet lang vol. Wat een verschrikking was dat. Er stonden alleen maar grote caravans (met wasmachines voor de deur) van wat ik omschreef als Engelse Zigeuners. En het sanitair was werkelijk rampzalig. Ik ga niet in details treden, maar ik zal daar nooit meer een voet over de drempel zetten. Ik was letterlijk in tranen bij het idee dat ik hier een aantal dagen zou moeten blijven. We zijn toen de straat Troja nog eens langsgelopen omdat er nog meer achtertuin campings zijn. En gelukkig, 1 daarvan was wel open. Het zag er keurig uit en er was nog ruimte zat. Gelijk een plaats gereserveerd bij de vriendelijke eigenaresse, de camper opgehaald en 10 minuten later stonden we ergens waar we ons wel goed kunnen voelen als we er een aantal dagen willen blijven. Nu heb ik weer veel zin om Praag te bekijken, naar de dierentuin te gaan enzovoorts.
Maandag 9 en dinsdag 10 april.
Twee dagen om uit te rusten in een mooie omgeving met mooi weer. We hadden het goed getroffen. We staan op een leuke camping en je loopt vanaf de camping zo het bos in. Beide dagen hebben we een korte wandeling gemaakt om toch even de benen te strekken. En daar hebben we zeker geen spijt van, vooral de wandeling door het bos was erg mooi.
Op maandagmiddag ben ik daarna het zwembad een poosje ingegaan, een prachtig bad en ik had het helemaal voor mezelf alleen. En daarom kon ik er ook nog een paar leuke foto's maken van de popjes van onze kleindochter, er gaat iedere dag een berichtje naar haar hoe het met de tweeling is en ze houdt zich van afstand bezig met hun opvoeding en verzorging, zo schitterend.
Zondag 8 april.
En zo vertrokken we op zondagochtend voor een rit van zo'n 5 uur. Op zondag zou er geen boodschappentijd bijkomen. Maar toen we halverwege de rit een pauze namen, kwamen we heel toevallig op een prachtige plek bij een stuwmeer uit. We hebben er een poosje rondgelopen, vanaf de brug hadden we een prachtig uitzicht over het meer en het was ook heerlijk weer om zoiets te doen, zonnig maar niet te warm. Het rijden op zondag ging verder ook gesmeerd, weinig drukte op de wegen. We kwamen door gebieden waar het ene dorpje kort op het andere volgde, maar ook door streken waar je hele stukken door ongerepte natuur reed, een heerlijke afwisseling. De laatste 8 kilometer van de rit waren niet meer in Oostenrijk maar in Duitsland.
We kwamen om iets voor 3 uur bij de camping in Lackenhäsuser aan. We keken vast een beetje rond waar we zouden willen staan, om 3 uur ging de receptie open en konden we dat gelijk regelen. Helaas, het plekje dat wij zagen (mooi vlak en overal dichtbij) was een comfortplaats (dus met toeslag) en aan water op de plaats heb je als camperaar niet zoveel. Dus een andere plaats uitgezocht (bijna net zo mooi hoor, alleen dus niet met die kraan en net iets verder weg) en ingecheckt. De rest van de middag hebben we genoten van het uitrusten, het mooie weer en het mooie uitzicht en Wim is ook nog even een stukje het bos ingelopen. En daarmee kwam hij al gelijk weer terug in Oostenrijk, zo dicht ligt de camping bij de grens.
Donderdag 5 tm zaterdag 7 april
We hebben onze OV kaart in Wenen weer uitstekend benut. Zo begonnen we met een bezoekje aan slot Belvedere om daarna naar het centrum te gaan. We gingen nu de Hofburg eens in. We waren er al zo vaak langs en omheen gelopen, hadden er in de tuin gezeten en hem bewonderd. Maar binnen, dat was er nog nooit van gekomen. En omdat onze eerste dag een druilerige dag was, was het een prima moment om dat nu te doen. Het was een leuke bezoek, we hebben er ons beiden goed vermaakt. Na dit bezoek liepen we nog een rondje door de stad alvorens terug te gaan naar de camperplaats. Op vrijdag gingen we naar de dierentuin bij Schönbrunn. Het beloofde stralende weer kwam pas in de middag, waardoor we het 's ochtends best wel koud hadden. Dat losten we op door veel binnenverblijven te bezoeken. 's Middags liepen we dan weer veel meer buiten. We gingen met een creatieve maar mooie route met diverse trams en metro's terug.
Op vrijdag gingen we nog eens de stad in, nu met prachtig weer dus we konden weer heerlijk op allerlei bankjes gaan zitten om te genieten van de zon en de drukte om ons heen. Natuurlijk liepen we nog even de Stephansdom in, het blijft toch een indrukwekkende kerk. Daarna viel ons oog op een minibusje, halte schuin tegenover de dom. Leuk om in te stappen, het bleek letterlijk een rondje om de kerk te zijn. Veel file rijden met de Fiakers (paardenkoetsjes) die je werkelijk overal in Wenen tegenkomt. En als je lijn 2A hebt gehad, probeer je lijn 3A ook even uit (meer smaken zijn er niet). Dat was een nog kleiner rondje maar wel de andere kant op. Na de stad verder doorgelopen te zijn stapten we aan het einde van de voetgangerszone in de tram naar het park Prater. Daarvandaan gingen we natuurlijk ook nog de Volksprater in, de eeuwigdurende kermis van Wenen, altijd zo gezellig. Op de weg terug naar de camperplaats stapten we nog even uit de metro om boodschappen te doen. De Interspar was wel veel groter dan "onze" Spar naast de camperplaats maar helaas was dat alleen maar nonfood, de keuze in eten was niet groter. Maar het lukte toch wel om voor 4 dagen in te slaan. Bepakt en bezakt kwamen we terug in de camper.
Dinsdag 3 en woensdag 4 april.
Omdat onze bus dagkaartjes van gisteren nog tot 11 uur vanochtend geldig waren, gingen we deze keer eens vroeg op pad. We reden weer met de bus naar het centrum. Nu gingen we de Altstadt verkennen, allemaal leuke smalle straatjes met mooie huizen en heel veel grappige gevelversieringen. Op veel plaatsen stonden bankjes om lekker in de zon (en later op de dag zelfs in de schaduw) te gaan zitten. En heel veel kerkjes, sommige ervan onverwachts mooi van binnen. Halverwege de middag gingen we weer terug naar de camperplaats. We kochten netjes een enkeltje voor de bus. En terecht! Deze keer kwam er halverwege de rit een controle. En niet ten onrechte, er werd een zwartrijder betrapt. Eenmaal terug ging ik het gevecht met mijn nagels aan (hoog tijd voor nieuwe lak en alles op 1 lengte) en dat gevecht verloor ik. Daar moet ik nog een oplossing voor verzinnen, op dit moment ziet het er lelijk uit.
Op woensdag gingen we op pad naar Wenen. Een rit van bijna 4 uur, met de boodschappenpauze erbij deden we er 4,5 uur over. Ik begon om iets over 9 uur met rijden, tot ik een mooie grote Lidl zag langs de kant van de weg. Een goede vondst, we konden er voor alle boodschappen slagen, zelfs de verzoeknummers uit onze omgeving ("als jullie toch in Oostenrijk komen, kun je dit of dat meenemen?") werden er verkocht. Sterker nog, we vonden er veel dingen in de aanbieding ook. Daarna reed Wim verder, ook hij kreeg een bergpas voorgeschoteld. Fijn voor hem dat deze niet hoog, niet steil en niet smal was. En zo kwamen we tegen 2 uur in Wenen aan, waar we naar de camperplaats gingen die het broertje is van die van Graz. En dat is aan alles te merken. Zelfde soort layout, zelfde code voor het sanitair etc. Alleen (we vermoeden dat deze plaats wat ouder is) is alles net van een iets mindere kwaliteit. Maar het voldoet nog steeds ruimschoots. De ligging is een buitenwijk, maar tussen de metro (250 meter) en Spar (direct er naast) in. We hebben al kaartjes gehaald om de komende 3 dagen onbeperkt met het OV te kunnen reizen. We hebben er zin in!
Maandag 2 april.
Na een koude nacht kregen we inderdaad een zonnige dag. Wat een fantastische dag om Graz te gaan verkennen. We deden ons paasontbijt nog eens dunnetjes over en tegen elf uur gingen we op pad. We namen ieder een dagkaart voor het OV, hierin zit ook de toegang tot de kabeltrein voor de Schlossberg inbegrepen. En dat is toch een stuk comfortabeler dan die hoge berg opklimmen. Wat was het heerlijk boven. Een prachtig park met de restanten van het Schloss, de kazematten en een 94 meter diepe bron. En vooral de trots van de stad, de Uhrturm. Na uitgebreid rondgelopen te hebben namen we het wandelpad naar beneden.
Daarna liepen we langs en over de rivier de Mur die de stad doorsnijdt. Dat over de rivier lopen is via het kunstmatige eiland (het Murinsel) dat in de rivier ligt. Tot slot via de hoofdstraat (waar vanwege Pasen alle winkels gesloten waren) terug naar de bus. We hebben besloten morgen de stad nog eens in de gaan, als de winkels open zijn.
Zondag 1 april.
Op zondagochtend werd de draad weer opgepakt met het knallen, we werden er niet wakker van maar als je eenmaal wakker bent dan hoor je het wel. Op deze eerste paasdag namen we een lekker paasontbijt. We hadden in Italië een lokaal soort paasbrood gekocht. Gewoon, omdat het er leuk uitzag. We hadden geen idee hoe het zou smaken. Nou, dat viel niet tegen. Cake met geconfijte stukjes sinaasappel, met schuimvlokjes, nootjes en kandijsuiker bovenop. Het was smullen. Daarbij natuurlijk een paar gekookte eitjes. Pas om kwart over 11 gingen we rijden, maar we hoefden ook niet zo ver. Het eerste stukje was makkelijk rijden. Maar ergens moest ik afslaan en net de bocht om zie ik een bordje 15%. Oeps, we gingen de hoogte in. Inclusief haarspeldbochten en wat er zoal meer bij komt kijken.
Dus ik heb nu ook een heuse bergpas gereden, weer iets op mijn lijstje er bij. En mooi dat het was, Wim moest maar veel foto's nemen want ik wilde toch niet al te vaak mijn ogen van de weg halen. Gelukkig was het heel rustig op de weg, fijn dat het op een zondag was. En zo kwamen we om een uur of 3 in Graz aan. We staan hier op een grote camperplaats. Eigenlijk is het een camping die niet zo heet, alle voorzieningen zijn voor handen. Zelfs de bushalte is vlakbij, dus morgen gaan we de stad verkennen. We kregen 2 plattegronden van de stad mee, plus een infoboekje van Graz en 1 van de omgeving. Menig camping kan hier nog wat van leren.
Zaterdag 31 maart.
Moesten we de camper al met een schoenlepel op het plekje zetten, eraf was nog iets ingewikkelder. De plaats tegenover ons was ook bezet dus daar konden we geen gebruik meer van maken. Toch kreeg Wim het voor elkaar tussen de 2 bomen door en voor de andere camper langs te draaien op het smalle paadje. Pas toen we zeker wisten dat we weg konden, gingen we uitchecken. Rond half 10 vertrokken we richting Oostenrijk. We waren Venetië nog niet ver voorbij (we reden langs de lagune) toen ik een grote groep vogels zag. Het leken wel flamingo's. Hè? Wacht eens even? Het waren flamingo's! Alles uit mijn handen gegooid, camera gepakt en naar Wim geroepen "raam open" en zowaar lukte het me om uit de rijdende camper foto's van de flamingo's te maken. Mijn dag kon niet meer stuk.
De rest van de rit verliep gladjes, eerst een stuk door vlak gebied en daarna richting de grens de bergen in. Onderweg nog 1x een boodschappenstop voor de laatste Italiaanse boodschappen. En hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. Er lagen soms stukjes sneeuw, soms wat sneeuw langs de weg. En toen we op het hoogste punt van de route kwamen reden we ineens langs een wintersportgebied waar nog volop geskied werd. Eenmaal de grens over gingen we snel tanken. Er ging 80 liter in (van de maximaal 90) en daarmee bespaarden we ten opzichte van tanken in Italië toch zo'n 20 euro. Inmiddels vonden we dat we genoeg hadden gereden voor 1 dag. We vonden een leuke camperplaats in Rosegg (in de buurt van Villach), naast een Gasthof. Een keurige plek met stroom, water en wifi. We konden meegenieten van het lokale paasgebeuren, de hele middag en avond (netjes tot 10 uur) hoorden we geregeld harde dreunen. Het lijkt op het carbidschieten dat in Nederland soms met de jaarwisseling gedaan wordt. Het is niet storend verder, het zijn mooie doffe dreunen en het houdt niet constant aan.
Vrijdag 30 maart.
Wat ons betreft letterlijk en figuurlijk een goede vrijdag. Tegen het weerbericht in een zonnige ochtend. We gingen met de bus van de camping naar Venetië en daar kochten we een dagkaart voor het OV. Hiermee konden we onbeperkt op alle lijndienst (boten dus) stappen en dat hebben we uitgebreid gedaan. We zijn meerdere malen op het Canale Grande geweest, zijn op diverse mooie plaatsen uitgestapt. Daarnaast zijn we ook nog naar het eiland Lido geweest en hebben ook om de buitenkant van Venetië gevaren.
Natuurlijk hebben we ook nog gewandeld, langs het water, door de stad, over de Rialto brug. 's Middags werd het weer wel slechter maar het bleef droog. Voor op de boot (waar je buiten kon zitten en het mooiste uitzicht had) werd het wel erg koud dus de laatste rit hebben we binnen gemaakt. Pas om kwart voor 6 gingen we terug naar de camping, nu wel weer met een echte bus. We waren moe, koud en heel tevreden. Een kop koffie en warme maaltijd later was de kou verdwenen, de vermoeidheid nam af maar de tevredenheid bleef.
Donderdag 29 maart.
Na nogmaals een lauwe douche gingen we om 9 uur op pad. Vanuit de camping nog een klein stukje zuidelijk, om daarna af te slaan in noordoostelijke richting. Het eerste deel van de rit was een prachtige route door de Apennijnen. Omhoog met veel bochten waarvan een aanzienlijk deel haarspeldbochten. Om uiteindelijk op ruim 900 meter over de Passo del Muraglione te komen. Daarna een gelijkwaardige afdaling.
Eenmaal beneden bleven we daar ook want de rest van de rit ging over de Povlakte. Door talloze kleine dorpjes en een paar grotere steden. Onderweg maakten we natuurlijk weer een boodschappen pauze, maar we konden niet voor alles slagen. Daarom gingen we in Venetië nog even naar de Lidl. We waren daar om ongeveer half 4 op de camping aangekomen en hadden de camper met een schoenlepel in ons kleine plekje gewurmd. Bij de Lidl aan de overkant konden we alle ontbrekende levensmiddelen inslaan en daarbovenop kochten we nog een flesje met een -naar we hopen- lekkere likeur, een Italiaanse variant op paasbrood (zag er heerlijk uit) en een elektrische groentensnijder voor thuis.
Dinsdag 27 en woensdag 28 maart.
Om 10 uur vertrokken we van de camperplaats in Pisa. Het was een prima plekje om te staan voor een bezoek aan die stad, maar verder had je er ook niets te zoeken. Dus snel verder. De weg richting Florence was goed te rijden, een snelweg die geen tolweg was. Eenmaal in Florence was het een heel ander verhaal. File, file en file. Het duurde een uur om de stad door te komen. Daarna volgde het mooiste stuk van de rit, glooiende wegen met prachtig landschap en leuke dorpjes om ons heen. De camping waar we heen gingen ligt aan die weg, een kilometer of 20 onder de stad. We kregen er een prima plaats op verharde ondergrond, dichtbij alle voorzieningen. Ik heb een groot deel van de middag buiten gezeten met mijn e-reader. Genietend van de zon, het uitzicht en de rust. Alleen de douche viel tegen. Na ruim 5 minuten wachten was het water lauw. En beter werd het ook niet meer. En bij de mannendouches was het niet beter helaas.
Op woensdag gingen we van de camping naar de bus naar Florence. De busrit was een uurtje. De camping adviseerde om uit te stappen op het eindpunt zodat de terugrit makkelijker zou zijn. Nou, dat werkte niet. We moesten de bus uit in een straatje naast het station. Opstappen terug moest daar (vaag wijzend gebaar van chauffeur). We hebben een uur om het station heen gelopen om de bushalte te vinden die bedoeld werd. Uiteindelijk zagen we een paal met blauw bord (de stadsbussen hadden een andere kleur). We twijfelden wel of het de goede halte zou zijn, maar we vonden helemaal niets anders. Toch de stad maar ingegaan. Je loopt in die omstandigheden niet erg op je gemak, maar ik denk dat we anders Florence ook niet geweldig zouden hebben gevonden. Druk, chaotisch en maar een paar mooie plaatsen. De Dom was mooi, de Ponte Vecchio grappig maar het overdekte deel kom je als toerist niet op. Het Uffizi museum zit in een mooi gebouw maar was ons geen 28 euro plus een lange wachtrij waard. Gelukkig stonden er buiten van kopieën van de beroemde beelden. Toen werd het tijd om naar de bus terug te gaan. Die zou om 15.45 vertrekken. Voor de zekerheid stonden we er een kwartier eerder. Maar om 4 uur nog geen bus gezien. Na veel vragen en weer verder lopen kwamen we op een busstation uit. Dat zit op een binnenplaats tussen huizen en als je dat niet weet zie je dat dus zo over het hoofd. Daar moesten we nog anderhalf uur wachten tot de volgende bus zou vertrekken. Gelukkig was er een wachtruimte. En een aardige chauffeur, we werden zelfs voor de ingang van de camping uit de bus gelaten. Toen we over half 7 eindelijk terug waren wisten we allebei 1 ding zeker. We willen nooit meer naar Florence.
Maandag 26 maart.
Het was 's nachts behoorlijk afgekoeld. En omdat de camper in de ochtend in de schaduw staat warmde hij ook niet snel op. Een goede reden voor ons om de plannen om te gooien. We gingen dus al vrij vroeg op pad. Buiten scheen de zon al heerlijk en het was een prima temperatuur om te wandelen. We gingen weer het centrum van Pisa in. Gisteren hadden we maar een klein deel gezien, dus we liepen nu een andere richting op. Door een gezellige straat met allemaal oude huisjes pal in zuidelijke richting. We kruisten de rivier de Arno en liepen door tot we bij het station kwamen. In dit deel van de stad zaten meer gewone winkels en minder souvenir zaakjes. Bij het station hield het mooie gedeelte van de stad wel zo'n beetje op. Dus we keerden om en liepen weer terug. Natuurlijk kwamen we daarmee weer over de Arno. Halverwege het noordelijke deel van het centrum sloegen we af in oostelijke richting. Want ja! We wilden echt nog een keer de scheve toren en alles wat er bij hoort zien.
Op de Piazza del Duomo was het net zo druk als gisteren. We liepen nu helemaal rond om de kathedraal met zijn mooie bijgebouwen van alle kanten te bekijken. De toren is behalve erg scheef ook erg mooi. Als hij gewoon recht zou staan, zou het nog steeds een trekpleister zijn denk ik. We dwaalden nog even af naar het marktje direct naast de Piazza, vol met assertieve verkopers. Maar ik vond toch iets leuks. Ik had in de winkels al een leuke Pisa pen gezien (handig om de niet meer schrijvende pen in mijn rugzak te vervangen) maar 2 euro vond ik te duur. Eenzelfde pen kon ik op de markt voor 1 euro kopen. Na al dit rondlopen waren we best moe, dus hoog tijd om terug te gaan naar de camper. Daar konden we inmiddels lekker in de warmte zitten, genietend van een kop verse koffie. Het eten was een makkie. Er was nog zoveel pasta over van gisteren dat ik dat even op kon warmen.
Zondag 25 maart.
Dat we, na het ontbijt en de koffie, pas om half 11 vertrokken kwam niet omdat we zo langzaam waren vandaag. En ook niet omdat het uitchecken zo langzaam ging. Nee dat kwam simpelweg omdat de zomertijd ingegaan was en wij niet volgens de klok maar volgens ons gewone ritme op gang kwamen. Maar hoe dan ook, wij gingen op pad naar Pisa. Volgens de campereigenaar "een uurtje rijden", volgens de Tomtom 3,5 uur. Wij gingen de 130 kilometer dan ook niet via de Autostrada maar binnendoor. En ja, Tomtom had weer eens gelijk. Maar het was wel weer een mooie rit. Vanuit Sestri Levante direct de omhoog. Slingeren, haarspeldbochten etc. En heel veel mooie doorkijkjes naar de Middelandse Zee. En zo kwamen we op ruim 600 meter hoogte over de Passo del Bracco. Daarna ongeveer hetzelfde patroon, maar dan omlaag. In de buurt van La Spezia werden we door een agent aangehouden. "Waar gaat u heen?" "Naar Pisa", was ons antwoord. Hij vertelde dat we dan linksaf zouden moeten, want rechtdoor was de weg afgesloten. Gelukkig was Tommie het met hem eens. Een poosje later, aangehouden door 2 agenten. Zelfde vraag, zelfde antwoord. Maar daar de reactie, dat we dan maar beter over de Autostrada zouden kunnen gaan. Waarop Wim reageerde dat dat veel te duur was. Een begrijpend knikje van zijn kant. Maar ja, de weg door het dorp was afgesloten.... gelukkig was dat het dorp dat we al voorbij waren gereden bij de vorige agent en moesten we sowieso de andere kant op. Deze agent zou veel hebben aan een opfriscursus topografie.
Kort na dit avontuur kwamen we langs een grote Lidl, ook op zondag geopend. Dus tijd voor boodschappen en het wisselen van bestuurder. De tweede helft was voor mij en die werd gekenmerkt door opeenvolgende dorpen en steden, met talloze verkeerslichten en rotondes. Maar uiteindelijk bereikten we dan toch Pisa. Rond half 3 stonden we op de camperplaats. Een grote plaats met maar een paar stroomaansluitingen. Gelukkig was er nog zo'n plekje vrij, ik moest er schuin en achteruit insteken maar met goede aanwijzingen lukte dat in 1 keer. Na de koffie gingen we al gelijk op pad naar Pisa. Ongeveer 20 minuten lopen tot de dichtsbijzijnde poort van het oude centrum, daarna nog eens zoiets door de mooie straatjes tot het punt waar we toch voor gekomen waren. De scheve toren! Onderdeel van een mooie kerk met meer bijgebouwen. We genoten van de prachtige toren en hebben ons hart opgehaald met het maken van foto's hier. Ook de popjes waren mee en werden met de toren erbij op de foto gezet. Daarna was het hoog tijd om weer terug naar de camper te gaan en lekker te gaan eten. Onderweg kwamen we straatverkopers tegen die "echte" Rolex horloges verkochten. Het vergt wat onderhandelen maar uiteindelijk had Wim 2 horloges voor 45 euro gekocht.
Zaterdag 24 maart.
Na een heel koude nacht kregen we een dag met heel aardig weer. Soms bewolkt, soms zonnig. Niet koud (althans voor onze begrippen) en het bleef droog. Na het ontbijt en de koffie vertrokken we in de richting van het centrum en strand. Van de camping hadden we een plattegrond meegekregen en onderweg kwamen we vriendelijke medekampeerders tegen (Nederlands sprekende Zwitsers) en zo vonden we onze weg naar het oude centrum van Sestri Levante. En wat wij daarvan vonden? We vonden het echt Italiaans. Rommelig, soms verwaarloosd. Maar daardoor wel heel karakteristiek. Op advies van de campingeigenaar gingen we naar de Baia del Silenzio, een prachtige baai met een rondlopend strand omringd door oude huizen. Er heerste hier een gezellige drukte (hoe druk zal het wel niet in het hoogseizoen zijn?). En ook de blijkbaar onvermijdelijke straatverkopers liepen er rond, hier proberen ze doeken te verkopen. Bij ons hadden ze weer geen succes.
Daarna liepen we ook nog naar het strand aan de andere kant van het centrum, de Baia della Favole. Dit is het strand waar de boulevard langsloopt, maar wij vonden het hier minder mooi en minder gezellig. Nu we helemaal rond geweest waren begonnen we weer aan de 3,5 kilometer lange wandeling terug naar de camping. Deze wandeling onderbraken we halverwege bij een kleine supermarkt, waar we eten voor vandaag en morgen kochten. Vandaag stond er een mediterrane wokschotel op het menu. Hier zat een zak gemengde groente uit de diepvries in, met diverse groente die we in Nederland niet zomaar tegenkomen. Maar het smaakte erg goed.
Vrijdag 23 maart.
Om half 9 hadden we 33 Euro afgetikt voor 2 nachten op de camperplaats en 2 buskaartjes. We vertrokken in zuidelijke richting, naar de Middellandse Zee. De Tomtom gaf voor deze rit van ruim 200 km aan dat het meer dan 5 uur zou duren. Dat leek ons wel erg veel. Maaar we zouden wel zien. Om Milaan uit te komen moesten we in de file staan. Toen we echter de stad achter ons lieten zagen we alleen nog maar files de stad ingaan. En hoe verder we kwamen hoe rustiger het werd. Het eerste deel van de rit ging over vlak land. Door heel veel kleine, armoedige dorpjes. Zo halverwege de rit (in afstand dan) stopten we bij een Lidl. Ik kocht er even wat brood, fruit en drinken. Daarna nam Wim de tweede helft van de rit op zich.
Qua tijd duurde dat veel langer, we gingen de bergen in! Een prachtige rit door de Apennijnen. Slingerende wegen, nog steeds veel dorpjes, veel hoogteverschillen. Onze gemiddelde snelheid lag op zo'n 30 km per uur. De Tomtom had dus gewoon gelijk gehad. Uiteindelijk zagen we de eerste glimps van de Middellandse Zee. We reden een stukje langs het water, daarna een dorpje in om uiteindelijk bij de beoogde camping uit te komen. Onze camper woont nu een paar dagen in Sestri Levante. En morgen gaan wij het dorpje bekijken.
Donderdag 22 maart.
Na het ontbijt en een lekker kopje koffie liepen we naar de tram, in de stralende zon. Het laatste stukje moesten we even flink doorlopen, maar daardoor konden we direct in de tram stappen en naar het centrum rijden. Een interessante rit, de buitenwijken zijn absoluut niet de moeite waard, daar kwamen we onderweg wel achter. Maar dan het centrum! Niet groot maar er zijn een aantal prachtige punten. Natuurlijk de Duomo, de wereldberoemde kathedraal van Milaan. Maar ook de Galleria Vittorio Emanuele en het Castello Sforzesco zijn juweeltjes. Daaromheen een klein, ietwat rommelig maar toch ook gezellig centrum. We liepen ook nog langs de Scala van Milaan. Aan de buitenkant niet een heel opvallend gebouw maar het neusje van de zalm voor liefhebbers van opera.
We hebben volop rondgelopen, op bankjes in de zon gezeten en onze ogen uitgekeken. We hebben allerlei soorten mensen de revue zien passeren. Van zwervers op bankjes tot sjieke dames met tassen van heel dure winkels. Onder de straatverkopers is er een nieuwe trend. Selfiesticks en powerbanks zijn je van het, vinden ze. Hoewel, we hebben niemand tot aankoop zien overgaan en ze waren toch best assertief bezig. Na al het rondzwerven kwamen we wat later in de middag weer bij de Duomo uit. Een mooi moment om op de tram terug te stappen, ook hier hoefden we niet op te wachten. Het OV is prima geregeld hier. Na weer een kop koffie te hebben gedronken zette ik mijn foto's even in de laptop en daarna maakte ik een kapucijnerschotel. En die ging er goed in!
Woensdag 21 maart.
Het mooie weer van de vorige dag houdt aan, wat fijn. Na een heerlijk ontbijt van verse broodjes en een bakkie koffie gingen we opruimen, inpakken en op pad. Om half 10 reden we de camping af, richting Milaan. De Tomtom ingesteld op tolwegen vermijden, we reden dus meestal binnendoor maar soms kregen we kleine stukjes snelweg. Vaak om grote steden heen, zodat het verkeer niet allemaal door de stad hoeft. Onderweg wilden we nog boodschappen gaan doen. We zagen een groot winkelcentrum met de enorme supermarkt. Helaas, allemaal overdekt parkeren, maximale hoogte 2.10 meter. Niet geschikt voor ons dus. Maar een poosje later zagen we een gewone supermarkt met plaatsen buiten. En het was een prima supermarkt, het zag er nog erg nieuw uit. De keuze was uitgebreid en de levensmiddelen mooi van kwaliteit. Dus maar gelijk voor een paar dagen eten ingekocht daar.
Vervolgens nog anderhalf uur rijden tot aan de camperplaats in Milaan. Deze had ik op een website gevonden, een boerderij aan de zuidelijke rand van de stad die een paar staplaatsen voor campers op het erf heeft. De weg er naar toe was redelijk makkelijk om te rijden, ook hier weer stukjes snelweg om het stadsverkeer te mijden en vanaf de afslag was het maar een paar kilometer naar de camperplaats. We kwamen er rond 1 uur aan. Dat zag er leuk uit, zelfs een heel eenvoudig toilet- en douchegebouwtje op het erf, stroom bij de plaats. De boer verkoopt zelfs kaartjes voor de tram, betalen komt wel als we weggaan. Ik hou wel van zo'n ontspannen sfeer. We gingen even een rondje in de omgeving lopen, zo konden we ook gelijk kijken hoe het met OV zat. Dat valt niet tegen, een kwartiertje lopen naar de halte, 2 tramlijnen tot het hartje van de stad die ieder 2x per kwartier vertrekken. We hebben heel veel zin om morgen Milaan te gaan verkennen.
Dinsdag 20 maart.
Eindelijk een dag met mooi weer, wat een genot. Soms nog wat bewolkt maar ook al vaak een zonnetje. En al is de temperetuur nog bijna net zo laag als gisteren, het voelt een stuk warmer aan als je in de zon loopt of zit. Ik wilde heel graag nog eens terug naar Sirmione, 2 jaar geleden liepen we daar in de regen. En het was de perfecte dag om dat te doen. Dus haalden we buskaartjes en stapten iets voor 12 uur op de bus. Deze was zelfs een paar minuten te vroeg, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt hier. De rit naar Sirmione verliep goed, er was een wegomleiding dus we kregen nog wat extra van de omgeving te zien.
Het stadje was zo leuk als ik het me herinnerde, maar dankzij het mooie weer konden we er meer van genieten. Het grote kasteel aan de ingang van het oude centrum was prachtig om te bekijken. Daarna slenterden we door de oude smalle straatjes van het dorp. Bijna iedere zijstraat links en rechts levert een doorkijkje op het Gardameer op. We hebben nu zelfs achter het centrum via de boulevard nog een stuk naar het noorden gelopen, waar we een mooi uitzicht hadden op de "bergen" op het puntje van het eiland. Hier zijn zelfs grotten (die we niet bezochten trouwens). Vervolgens nog een keer zig-zag door alle leuke straatjes terug en bij een groot plankier aan het water in de zon gezeten totdat het tijd werd naar de bus te gaan. Toen ik bij de camping uitstapte ging ik langs de receptie om te betalen, we kunnen dus morgenochtend zodra we klaar zijn op pad. Wim stapte een halte verder uit en kwam via de Lidl naar ons huisje op wielen. Vanavond eten we frietjes met kipnuggets.
Maandag 19 maart.
Na een zeer regenachtige nacht viel er overdag wat minder regen. En zo gingen we rond kwart over 10 op pad. Even buskaartjes kopen en daarna was het de bedoeling de bus van 10.41 uur naar Verona te nemen. Toen er om 11 uur nog geen bus geweest was, begon ik me toch zorgen te maken. Behalve wij stond er niemand op de bus te wachten. Zou de halte opgeheven zijn? Zou de bus wel komen? Zou de route misschien veranderd zijn? Zelfs voor Italië was dit wel erg veel vertraging. We besloten naar de volgende halte te lopen (bij de halte tegenover de camping hing namelijk ook geen tijdentabel). Bij de volgende halte stonden er meer mensen te wachten. En precies op dat het moment dat wij daar aankwamen, kwam ook eindelijk de bus. Zo'n 25 minuten vertraging, zou dat een nieuw record zijn? Maar in ieder geval, we waren onderweg naar Verona. De regen was inmiddels bijna helemaal gestopt.
We konden dus de stad bekijken zonder weg te regenen. Er was hooguit zo nu en dan een beetje miezer. Het was ook heel rustig, zo kon ik zelfs foto's van de arena maken zonder dat er mensen voor liepen, mooi hoor! We zwierven weer rond door de stad zoals we graag doen, niet alleen de hoofdstraten maar ook de achterafstraatjes. Zo kom je soms leuke plekjes tegen en hoewel dit niet de eerste keer in Verona was zagen we toch weer nieuwe dingen. Toen we weer terug waren op het grote plein bij de arena gingen we op een bankje onder een boom zitten. Even uitrusten en vooral niet veel te vroeg naar de bushalte. Hoewel die op de terugweg wel op tijd was. En vol! We konden bijna geen zitplaats meer vinden, totdat ik een jonge Italiaanse in het Nederlands had verteld dat ik toch echt meer recht had op een zitplaats dan haar tas. Verder verliep de rit goed. Wim stapte uit waar we ook opgestapt waren en ging even naar de Lidl om eten te halen voor vanavond. Ik stapte bij de camping uit om ons verblijf met een dag te verlengen, we hebben geen zin om morgen al weg te gaan.
Zaterdag 17 en zondag 18 maart.
Zoals verwacht een regenachtige dag. Maar hier in ieder geval geen sneeuwval en gladde wegen. En een dagje rustig aan doen was sowieso wel welkom. We kunnen vanuit de camper genieten van het mooie uitzicht over het Gardameer. Wim ging even boodschappen doen, ik koos ervoor om knus binnen te blijven. 's Middags regende het een stuk minder. We gingen tussen de buien door een stukje langs het Gardameer lopen. Wat ziet het er dan anders uit, maar toch ook heel mooi, een beetje mysterieus zelfs. 's Avonds aten we lekkere roompasta met kip en champignons. Het in- en uit de camper komen is wel een heel avontuur. Net naast de deur is een grote modderpoel ontstaan. Glibber de glibber en vieze schoenen!
Op zondag maar eens lekker uitgeslapen onder het knusse tikken van de regen op het camperdak. Voor de modderpoel heeft Wim inmiddels een mooie oplossing gevonden. Hij kwam een losliggende steen tegen, dat is nu ons opstapje. Het werkt prima. Het weer is minder slecht dan op zaterdag, nog wel regenbuien maar wat vaker droog tussendoor en de lucht is ook helderder, we zien de overkant van het meer weer. 's Middags zijn we naar Peschiera del Garda gelopen, een leuk stukje langs het water (in de koude wind) en daarna door het dorpje. Het is er nog vrij rustig, toch zijn veel van de winkeltjes ook op zondag open. De wandeling terug was makkelijker, windje mee namelijk. Wim maakte soep als avondeten, ik ging een pizza halen. Een heerlijke, echte, Italiaanse pizza. Ik heb er van genoten.
Vrijdag 16 maart.
Na een smakelijk ontbijt pakten we onze spulletjes in. Wim vulde ook de watertank bij, dan kunnen we ook op een camperplaats de komende dagen weer vooruit. Restte nog het uitchecken. Wegens drukte aan de receptie (eigenlijk 1 iemand voor ons die maar bleef vragen en vragen en vragen) duurde het wachten nogal lang. En toen werd er (met onze toestemming, hoor) nog iemand eerst even geholpen van wie de stroom al opgenomen was. Daarna werd onze eindstand opgenomen en uiteindelijk konden we dan afrekenen en op pad. Inmiddels was het kwart voor 10. We hadden de Tomtom ingesteld op een camperplaats bij Trento. Dat ligt ongeveer halverwege Mayrhofen en Milaan en het is een leuk stadje. De camperplaats ligt ook gunstig ten opzichte van het OV de stad in en heeft stroom. En zo maakten we heel ontspannen een prachtige rit door het Zillertal, het Inntal en over de Brennerstraße naar Trento. De rit was geweldig, het was een mooie zonnige dag, op het hoogste stuk reden we volop tussen de sneeuw door maar de wegen waren prima schoon. Net voor de grens tankten we nog even, want de diesel in Italië is zo'n 25 cent per liter duurder.
Rond 3 uur kwamen we aan in Trento. Door het drukke stadsverkeer naar de camperplaats. Uhhh.... camperplaats? Geen camperplaats te bekennen dus! Ja, het gebouw dat ik op de foto gezien had, dat stond er nog. Een groot veld ernaast, helemaal leeg. En een afgesloten hek eromheen. Wat in de digitale versie niet staat, vond ik in de papieren campergids: "Camperplaats is bij controle in 2015 gesloten wegens renovatie". Blijkbaar daarna niet meer opengegaan. We hebben de camper even aan de kant gezet om te overleggen. We zouden naar een andere camperplaats in de omgeving kunnen gaan. Maar dan waren we niet zeker of we stroom zouden hebben en evenmin of er OV de stad in zou zijn. Of we konden een stukje verder rijden, naar het Gardameer. Dat laatste trok ons beiden veel meer. Dus camping Bella Italia ingesteld (daar waren we al eerder en we vonden het er erg fijn) en om kwart voor 5 waren we in Peschiera del Garda. De camping is pas 2 dagen geleden geopend voor dit seizoen en nog erg stil. We mochten dus zelf kiezen waar we wilden gaan staan. Dat werd een plekje dicht bij het meer, maar ook niet al te ver van het sanitairgebouw, de winkels en restaurants. Na een welverdiend kopje koffie gingen we een rondje lopen over de camping en beiden waren we heel blij dat we de keuze hadden gemaakt hierheen te komen.
Donderdag 15 maart.
Onze 33e trouwdag. Omdat ik voor dit jaar weer genoeg geskied heb -en omdat het op zo'n dag ook gezelliger is om samen iets te doen- gingen we 's middags samen wandelen. Vanaf de camping loopt er een mooi pad door het bos naar de achterkant van het dorp. Op sommige stukken lag nog sneeuw, een paar meter verder zag je de voorjaarsbloemen al in bloei staan. Heel apart. We gingen via het centrum van Mayrhofen terug, waar ik nog wat leuke plekjes zag om de poppen van ons kleine schatje op de foto te zetten. Het is heel grappig als je dan de mensen om je heen een beetje verbaasd ziet kijken. Kan mij niet schelen, Serra vindt het leuk en daar gaat het om. Bij de Konditorei namen we gebak mee, lekker voor bij de koffie in de camper. Daarna ging ik mijn skischoenen ophalen. We hebben besloten morgen naar Italië te gaan. Hier wordt het nat (regen en/of sneeuw) en koud.
's Avonds gingen we lekker uit eten, een gesponsord etentje zelfs, dank aan de gulle gevers! We hebben het ons uitstekend laten smaken en gezellig getafeld. Op de terugweg ook de skies uit de skistal opgehaald en in de camper opgeborgen. Dan kunnen we morgen in onze haast om snel weg te zijn (we gaan nou eenmaal graag vroeg op pad als we reizen) niets vergeten. En natuurlijk sloten we de avond af met onze traditionele dvd's.
Dinsdag 13 en woensdag 14 maart.
Ook de dinsdag bracht ons weer heerlijk skiweer. Zoals iedere dag ging ik om half 12 mijn skikleding aandoen, daarna naar de skistal om mijn spullen op te halen en vervolgens naar de halte van de skibus. De bus komt om 9 minuten voor 12 aan en om precies 12 uur is hij bij de Ahornbaan. Dan even een kaartje kopen, de lift instappen en in de grote gondel in 7 minuten 1300 meter de hoogte in gaan. Om vervolgens weer een heerlijke skimiddag te hebben. Mooie sneeuw, een goede stoeltjeslift en een mooie brede skihelling. Mij hoor je niet klagen! En ik was weer knap moe toen ik terug kwam. Na de koffie even gaan douchen en dan het avondeten maken, deze keer vlees met gekruide wedges en sla. Het smaakte heerlijk. En ook deze avond vroeg naar bed. De woensdag verliep zo ongeveer hetzelfde als de dag ervoor. Alleen het avondeten was heel anders, want deze keer stond er kaiserschmarrn op het menu. Dat hoort er gewoon een keer bij, als je in Oostenrijk bent. En het smaakte ons uitstekend. Op beide dagen heeft Wim mooie wandelingen gemaakt als ik op pad was om te skiën. Dus hij vermaakt zich ook prima hier.
Zondag 11 en maandag 12 maart.
Na een rustige ochtend ging ik dan eindelijk op pad om te gaan skiën. Altijd weer een spannend moment. Toen ik een kaartje voor de lift ging kopen werd er gezegd dat er boven sommige liften dicht waren, vanwege de harde wind. Gelukkig niet waar ik wilde skiën. Maar inderdaad, het stormde boven behoorlijk. Gelukkig was het niet al te koud, zelfs in de lift was het goed uit te houden. En met skiën gaf de wind ook geen problemen, het was meestal rugwind. De sneeuw was mooi maar wel wat stroef. Na een paar rustige rondjes had ik de slag weer te pakken en ging het skiën als vanouds. Het meeste last had ik eigenlijk nog van het feit dat er geen zon stond en er daardoor geen perspectief te zien was in de sneeuw. Tegen vieren was ik weer terug in de camper, eerst even een overheerlijke bak koffie gedronken en daarna uitgebreid onder de douche gaat staan. Het avondeten (woknoedels met kalkoen, ui en prei) ging er goed in. En na -op deze reis voor het eerst- een dvd-tje te hebben gekeken vielen de luikjes al bijna dicht voor ik in bed lag.
Heerlijk geslapen, dat doet skiën wel met je! Vandaag namen we oliebollen als ontbijt. Wim ging na het ontbijt even boodschappen doen. Als de airfryer er toch al staat voor de oliebollen, dan is het wel handig om vanavond patatjes te eten. En daar passen heerlijk worstjes en appelmoes bij. Toen hij terug was dronken we gezellig een kopje koffie, daarna werd het voor mij tijd om richting de Ahorn te gaan. Het was weer mooi skiweer. In vergelijking met gisteren minder wind en iets meer zon. De temperatuur was ook vandaag weer aangenaam, iets boven nul. De sneeuw gleed zelfs iets beter. Aan het einde van de middag betrok de lucht, de lift naar beneden schommelde lekker en er viel wat regen. Lang duurde dat trouwens niet. Gewoon net toen ik van de bus via de skistal naar de camper liep. Na een douche te hebben genomen ging ik met onze patat enzovoorts aan de slag, het smaakte ons prima.
Donderdag 8, vrijdag 9 en zaterdag 10 maart.
Na een paar maanden thuis te zijn geweest, gingen we weer met de camper op pad. We vertrokken op donderdagochtend om kwart voor 11, kilometerstand 103642. We zetten koers richting Mayrhofen, met de gedachte we zien wel hoe ver we komen. In de stromende regen hadden we verder een redelijke rit met niet veel files gelukkig. Rond een uur of 5 waren we het rijden zat en kregen we honger. We besloten te overnachten in Münzenberg, iets boven Frankfurt. We stonden op een prima camperplaats. Maar ow wee.... na een uurtje kregen de koelkast en het stroom de zelfde kuren als aan het einde van de vorige reis. Wim ging dus aan de slag met het reserveonderdeel voor de koelkast dat hij meegenomen had. Maar helaas, het probleem bleef. En dan ga je denken, wat als het nou eens andersom is? Problemen met stroom waardoor de koelkast uitvalt? We besloten om de volgende ochtend naar een camperzaak te gaan. We vonden er 1 in de buurt van Frankfurt, 3 kwartier rijden in min of meer de goede richting. 's Avonds was het behelpen. Met de motor van de camper aan hadden we stroom zodat we met lichten aan konden koken en eten. Daarna met weinig licht aan gezeten totdat de huishoudaccu het weer opgaf. Toen weer even de motor gestart (wat gelukkig geen probleem was, er waren geen huizen of andere campers dichtbij). Vroeg naar bed gegaan en de koelkast begon "pas" om kwart voor 6 weer te piepen omdat de accu op was. Die dan maar even uitgezet, het was koud genoeg want de verwarming doet het ook niet zonder stroom. Om half 7 zijn we opgestaan en zo snel mogelijk weer gaan rijden. Beter een poosje voor de deur van de camperzaak wachten, door het rijden hadden we weer stroom en warmte in de camper. Na de rit namen we ons ontbijt met een kopje koffie, en om half 10 waren we de eerste klanten in de zaak. De accu werd doorgemeten en inderdaad, daar zat het probleem. We konden gelukkig een nieuwe bestellen en bij het magazijn 10 km verder zelf ophalen. Wim heeft het vervangen zelf gedaan, dus vanaf het magazijn konden we onze reis vervolgen.
Om een uur of 4 hielden we het voor gezien, we vonden een prima camperplaats in Neusäß bij Augsburg, op de parkeerplaats van de plaatselijke Thermen. Nu werd het spannend, zouden we de hele avond stroom hebben? Ja hoor, het vervangen van de accu was inderdaad de juiste oplossing. Wat een opluchting! We hadden een prettigere (en warmere) avond dan de vorige. Niet alleen omdat de kachel nu aan kon, maar ook omdat het beter weer was. Weinig regen en minder guur dan de vorige dag. Heerlijk geslapen en op ons gemak ontbeten voor we gingen rijden. De laatste etappe was ook de kortste, maar wel helemaal binnendoor. Een mooie rit, met 2 pauzes. Eén voor de boodschappen, de ander om te tanken. Dat laatste deden we net over de grens, Oostenrijkse diesel is goedkoper dan Duitse. Qua drukte gingen we de goede kant op, er stond een file van meer dan 10 kilometer het Zillertal uit. Wij konden gewoon doorrijden. Om half 1 kwamen we in Mayrhofen aan. Er was nog een mooi plekje voor ons op het panoramaterras. 's Middags gingen we een rondje wandelen, lekker in de heldere berglucht. Jammer dat het somber weer was, maar je kunt niet alles hebben.
