| |
Een lang weekend weg met Serra, daarna samen verder op pad.
Donderdag 18 t/m zaterdag 20 mei.
Op hemelvaartsdag verlieten wij de zeer drukke, bijna helemaal volle camping. En toen werd het voor ons spannend. Want de camping waar we naar toe wilden gaan was vol. Ook campings in de omgeving daarvan waren allemaal (in ieder geval wat betreft online reserveren) volledig bezet. Wij besloten dus om niet langs de kust te blijven rijden, best wel jammer want het is daar zo mooi. Maar we verwachtten in het binnenland meer kans te hebben op een plekje. En dat bleek wel te kloppen. Bij de eerste camping was er geen plek meer, althans qua ondergrond niet voor een camper. Maar de tweede poging -een paar kilometer verderop- was succesvol. We kwamen tijdens de lunchpauze aan bij Camping de l'image et les alouettes. De naam is groter dan het hele dorp waar het in ligt, Houplines (in de buurt van Lille) aan de Belgische grens. Wij gingen dus alvast een rondje over de camping lopen en zagen nog een paar geschikte plekjes. Om 2 uur, toen we konden inchecken, stonden we vooraan in de rij, want na ons waren er nog 2 campers gekomen. We staan op het plaatsje dat ons het meest aansprak, verharde ondergrond, deels zonnig deels schaduw. Qua omgeving is het hier niet heel bijzonder maar de ligging halverwege Normandië en thuis is gunstig.
Op Wims verjaardag hadden we een gezellige dag in de camper. Eitjes bij het ontbijt, cake met slagroom bij koffie. En verder vooral een rustige dag, zo heeft hij het het liefst. In de loop van de middag gingen we een stukje wandelen. Het is een aparte camping hier, veel vaste gasten met een hoog ons-kent-ons gehalte. Er staan mooie chalets maar er zijn er ook die volgens mij uit elkaar vallen als je boe roept. Natuurlijk werd er jeu-de-boules gespeeld, want in Frankrijk dus petanque heet. En zelfs hier in de afgelegen binnenlanden staan er veel toergasten. Het is niet vol, wel druk. Het zonnetje deed goed zijn best vandaag, het was erg aangenaam zowel binnen als buiten. 's Avonds hadden we nog een feestmaal met karbonades voor de jarige, een biefstukje voor mij, met krieltjes en appelmoes.
Op zaterdag vonden we het hoog tijd worden om weer naar huis te gaan. Dus na het ontbijt even ingepakt en om half 10 de camping afgereden. We tankten net over de grens, België is iets goedkoper dan Frankrijk met zijn diesel. Raar tankstation, je mocht er niet zelf tanken maar er was een jongen (die geen Engels sprak) die dat voor ons deed. Maar goed, we lieten er zo'n 30 liter in doen, ruim voldoende om mee thuis te komen. Daarna was het rechtstreeks naar huis rijden. Althans, dat was de bedoeling. Maar in Antwerpen was er een tunnel dicht op onze route. Dat was ruim van de te voren aangekondigd, inclusief de mededeling "omleiding R4 volgen". We hebben echter geen enkel bord R4 meer gezien. Maar goed, bij Antwerpen kon je eigenlijk maar 1 kant op, dus gewoon achter de file aanrijden. Dat was trouwens de enige file van de dag, en die werd voornamelijk veroorzaakt doordat alles van 4 banen in 1 baan moest rijden. En automatisch kwamen we op de route aan de oostkant van Antwerpen. Normaal rijden we die nooit, daarin ligt een dure toltunnel en je bespaart er naar Spijkenisse praktisch geen kilometers of tijd mee. Nu was de tunnel tolvrij, dus gelijk een leuke ervaring. En zo kwamen we ook eens door de Hoekse Waard. Om half 2 waren we thuis, met inmiddels 138940 kilometer op de teller.
Foto's
Dinsdag 16 en woensdag 17 mei.
Op dinsdagochtend vertrokken we om 9 uur van de camping. We zetten koers richting St-Quentin-en-Tourmont. Onderweg deden we boodschappen. Hoewel de planning in eerste instantie was, een camping zoeken en morgen naar het vogelreservaat, werd onderweg besloten om gelijk naar het reservaat te gaan en daarna een camping te zoeken. En zo stapten we om 1 uur het Parc du Marquenterre in. De rondwandeling (zonder gebruik te maken van de shortcuts) is ongeveer 5 km. Daar deden we zo'n 4 uur over, maar dat komt door de 13 uitzichtposten onderweg waarvandaan je ongestoord naar de vogels kunt kijken en ze uitgebreid kunt fotograferen. En er was van alles te zien! Daarna was er nog even een dingetje van waar staat de camper nou geparkeerd? De camperparkeerplaats bleek net aan de andere kant van de gewone parkeerplaats te liggen dan waar we naartoe gelopen waren, maar alles is goedgekomen. Toen moesten we nog op zoek naar een plekje om te overnachten, gelukkig was er bij de dichtsbijzijnde camping nog plaats. We staan bijna helemaal achteraan op de camping maar het is een mooi plekje. Al met al zaten we pas heel laat aan het eten, want er moest eerst uitgerust worden van deze lange dag.
En had ik nou op woensdag de vermoeidheid er uit geslapen? Helaas maar gedeeltelijk. Ik werd 's nachts nogal eens wakker van mijn pijnlijke (ietwat overbelaste) heupen. Maar in de loop van de dag trok het wel bij, 's ochtends even heel rustig aan gedaan en 's middags een wandelingetje gemaakt om de boel wat los te krijgen. Vervelen deden we ons niet, er waren een paar honderd foto's van gisteren om uit te zoeken. En ik moet zeggen, Wim heeft puik werk geleverd. Er zaten een heleboel mooie foto's bij, en een paar die werkelijk prachtig waren. Het was moeilijk om een selectie te maken. En zodoende heb ik alle foto's heel wat keertjes voorbij zien komen. Qua eten had ik het heel makkelijk, vandaag aten we erwtensoep van thuis, de laatste van dit jaar alweer. Morgen trekken we verder. We zijn benieuwd wat (en waar) ons dat gaat brengen. Er schijnen nogal wat campings vol te zitten vanwege hemelvaartsdag, ook die waar we nu staan heeft vandaag geen plaatsen meer over. Een nieuw fenomeen voor ons, we zijn wel vaker met feestdagen onderweg geweest maar zulke drukte hebben we nog niet eerder gezien.
Foto's
Zondag 14 en maandag 15 mei.
Na het afrekenen van de camping en het doen van een paar boodschappen vertrokken we vol goede moed uit Bayeux. Lekker op zondag naar de kust rijden, dan zal het wel rustig op de weg zijn. En inderdaad, het eerste stuk ging prima. Totdat we een stukje voorbij Caen een bord tegenkwamen op de hoofdweg, afgesloten. Omleiding: rechtsaf slaan. Vanaf toen ging het niet zo lekker meer. Want verder wordt je eigenlijk aan je lot overgelaten, veel andere borden waren er niet. En kruis je toevallig een andere omleiding? Vette pech, aanvullende informatie staat er sowieso niet bij. En zo kwamen we -toen we onze weg weer zochten naar de hoofdweg- op een straat uit die afgezet was door tractors. Dorpsfeest? Boerenprotest? Geen idee. Gelukkig konden we een parkeerplaats oprijden en daar keren. We hebben nog steeds medelijden met de auto met caravan die dezelfde straat ingereden was, die zal het nog moeilijker hebben gehad. Toen we andere weg probeerden kwamen we het dorp in ieder geval uit. Met de wegenkaart op schoot heb ik weten te ontcijferen waar we waren en daarna een route uitgestippeld om weer op de hoofdweg te komen. Maar kort na het beruchte dorpje was de hoofdweg nog steeds afgesloten. Uiteindelijk besloten we helemaal binnendoor naar de volgende grote plaats te rijden om te voorkomen dat we weer in de fuik zouden rijden. Het was weliswaar een prachtige rit qua omgeving. Maar op heel smalle weggetjes, bij een tegenligger moesten we langzaam rijden of stoppen en de berm in om elkaar te kunnen passeren. En dat is vermoeiend rijden! Het heeft ons zeker een uur extra gekost. Maar uiteindelijk kwamen we toch weer op de juiste route en konden we naar de kust rijden. Om half 3 kwamen we aan in St.-Pierre-en-Port, inchecken ging nog niet omdat de camping middagpauze heeft. Maar een vriendelijke dame gaf ons vast de code van de poort zodat we een plekje konden uitkiezen en na 3 uur de rest konden regelen. Jaren geleden stonden we al eens hier, toen was het eenvoudige particuliere camping. Inmiddels is het overgenomen door de keten Huttopia, wat vooral te merken is aan het keurige nieuwe sanitair.
Tijdens de sombere, buiïge ochtend deden wij het rustig aan. En zo kwamen we bij van de enerverende dag gisteren. Toen halverwege de middag het weer op begon te knappen, gingen we een stukje wandelen. Eerst een rondje door het dorp, waar we alle hoogtepunten gezien hebben (die zijn dan ook op de vingers van 1 hand te tellen). De mooie oude winkeltjes van de slager en bakker zijn niet meer in gebruik. Maar voor de dagelijkse benodigheden is er een mini supermarktje, dus verhongeren zul je hier niet. Daarna gingen we terug richting de camping. Ik ging rechtstreeks naar de camper, Wim liep nog even door naar de kliffen achter de camping. Hij nam zijn grote camera mee en heeft nog wat mooie foto's van vogels weten te maken.
Foto's
Vrijdag 12 en zaterdag 13 mei.
We lieten ons vandaag door het weerbericht inspireren. Want er was een mooie ochtend voorspeld en een omslag naar regen in de middag. Dat betekende voor ons dat we ons niet haastten met ontbijten maar wel direct na de koffie op pad gingen. Vanaf de camping is het 1 kilometer naar het centrum van Bayeux. En wat een leuk centrum is dat. Vol middeleeuwse gebouwen, met een geschiedenis die zelfs teruggaat naar de 1e eeuw voor onze jaartelling. En daarmee natuurlijk naar de Romeinen. Dominant is de immense kathedraal, midden in een gebied met smalle kronkelende straatjes, oude gebouwen enzovoorts. In de rivier Aure zijn watermolens en er is nog veel meer moois. Bayeux is natuurlijk bekend van het Tapijt van Bayeux. Dit wandkleed van 50 cm hoog en 70 meter(!) lang vertelt het verhaal van de invasie in Engeland door Willem de Veroveraar en de daaropvolgende veldslag bij Hastings. Het verhaal is geborduurd met wol op linnen, en je zou kunnen stellen dat het daarmee het allereerste stripverhaal is. Het is te bezichtigen in het museum 'Centre Guillaume le Conquérant'. Natuurlijk bezochten wij dit indrukwekkende pronkstuk. Het museum heeft ook een tentoonstelling over de achtergronden van het tapijt en je kunt er een film met uitleg zien. Ik vond het ontzettend interessant.
Daarna liepen we wat door de leuke straatjes van Bayeux, waar inmiddels soms wat spettertjes regen vielen. We vervolgden onze culturele tocht met een bezoek aan het 'Musée d'Art et d'Histoire Baron Gérard', kortweg het MAHB. Waarom we hiernaartoe gingen? Eigenlijk toeval. Een kaartje voor het tapijtmuseum kost 12 euro. Maar voor 16 euro kun je de drie musea van deze stad bezoeken, als derde is er nog een museum over WW2. Een los kaartje daar kost 7,50 euro. De rekensom was dus, 3 musea kosten minder dan 2. Maar goed, het MAHB dus. We hebben er een paar leuke dingen gezien, maar het was niet indrukwekkend. Het eerste deel was aardig, een stukje geschiedenis van de stad en zijn omgeving. Beginnend met fossielen die hier gevonden zijn, via kruiken uit de steentijd en sieraden uit de ijzertijd naar Romeinse vondsten. Het tweede deel bevatte voornamelijk schilderijen van en door onbekende mensen, weinig wat eruit sprong. Na dit bezoek was het inmiddels al wel halverwege de middag, dus wij vonden het hoog tijd om terug te gaan naar de camping. En dat hadden we goed getimed. We kwamen nog droog aan, maar we waren nog niet lang thuis of het begon te regenen. En die buien gingen totdat we naar bed gingen (en waarschijnlijk nog langer) door.
Op zaterdag was het gelukkig droog toen we opstonden, aan de straten konden we zien dat dat nog niet heel lang het geval was. Maar goed, droog is goed genoeg. En aan het einde van de ochtend zou de zon doorbreken, had het weerbericht voorspeld. Vooruitlopend op die zon vertrokken we rond half 11 vanaf de camping, naar het Musée de la Bataille de Normandie aan de zuidkant van het centrum, 2 kilometer fietsen. We vonden het direct, waar ik best trots op was want het centrum van Bayeux is een doolhof aan kronkelende eenrichtingstraten. Logisch, de straatjes zijn ook heel smal. Maar je weg vinden is dus wel een puzzel. Het museum was interessant, natuurlijk weer het verhaal van D-Day maar deze keer voor een deel uit het perspectief van Bayeux, een stad die wonderwel gespaard is gebleven van oorlogsschade. We keken op ons gemak naar alle tentoongestelde artikelen, de diorama's etc. En halverwege was er een film, dus gelijk een rustmoment. Hierna gingen we terug naar het centrum van de stad. We zwierven een beetje rond, zagen veel leuke gebouwen, oude straatjes enzovoorts. De rivier de Aure stroomt door de stad, met daaraan heel mooie watermolens en ook mooie doorkijkjes. Een crêpe tijdens één van onze pauzes was zeer welkom. Niet alleen tegen de honger, ook om een beetje op te warmen. Want de zon bleef helaas achter een dik wolkendek verborgen en het was behoorlijk koud. Maartse temperaturen en dat halverwege mei. Om een uur of 3 gingen we terug naar de camping, tijd voor een bakkie koffie. Pas na 5 uur liet de zon zich eindelijk zien. Toen stond ik al in de keuken, bami te maken. Mie kennen ze hier niet maar met tagliatelle gaat dat ook prima. Het smaakte ons goed.
Foto's
Donderdag 11 mei.
Onze drie dagen in Ravenoville zaten er al weer op. Dus na het ontbijt pakten we onze spulletjes in en gingen om half 10 de camping af. We reden 10 km naar Sainte-Mère-Église, waar we de camper voor 2 Euro op de camperparkeerplaats zetten. En daarmee konden we de hele dag daar blijven staan. Voor een meerprijs zelfs overnachten, zonder voorzieningen. Maar dat was niet onze bedoeling. Wij gingen even een rondje lopen. Dit dorp is bekend geworden nadat op D-day een parachutist met zijn valscherm aan de kerktoren bleef hangen. Hij werd onder vuur genomen door de Duitsers en overleefde door zich dood te houden. En nog steeds hangt er een "parachutist" aan de kerktoren. We hadden geluk, het was ook nog eens markt vandaag. Leuk, we hebben ook daar even rondgekeken. En ik heb er een crêpe gegeten, zo'n kans moet je natuurlijk niet voorbij laten gaan. Het dorp krijgt van ons het predikaat klein maar fijn. Dat betekende in ons geval dat we na 2 uurtjes rustig lopen en tussendoor op bankjes zittend echt alles wel gezien hadden. En dat was maar goed ook, het laatste stukje van de wandeling begon het een beetje te regenen. En toen iets harder, dus gingen we iets harder lopen. En toen regende het nog harder en liepen wij ook nog een tandje harder. Uiteindelijk kwamen we enigszins verregend, maar voor het ergste van de bui, in de camper terug.
Vanaf Sainte-Mère-Église zetten we koers naar Bayeux, een stad die we graag eens willen zien. Onderweg stopten we nog even voor boodschappen. En om iets na 2 uur arriveerden we bij de camping, aan de rand van het centrum. We hebben een mooie plek, centraal op de camping. En voor het eerst sinds we deze reis in Frankrijk zijn gratis wifi, dus gelijk de website "even op het internet geslingerd". Na de koffie gingen we even lopen. Eerst bij de receptie een stadsgidsje met plattegrond gehaald. Daarna naar een soort industrieterrein met winkels hier vlakbij (in Nederland kennen we dat eigenlijk niet, in het buitenland is dat heel gebruikelijk). We zijn even bij de Action geweest, de Zeeman sloegen we over. Maar we sloten wel af bij McDonalds, even lekker wat gegeten zodat ik vanavond eens niet hoef te koken en Wim niet hoeft af te wassen.
Foto's
Dinsdag 9 en woensdag 10 mei.
Na een nacht met veel regen en sombere, buiïge ochtend besloten we om een uur of 11 op de fiets te stappen. Het was inmiddels droog en tot een uur of 3, 4 zou het redelijk blijven. Dit leek ons dus de beste tijd om naar Quineville te fietsen. Een tocht van zo'n 7 km, heen met tegenwind. Wel een mooie tocht, voor een groot deel langs de zee. In Quineville bezochten we het WW2 museum. Het was een interessant museum, met diorama's uit de tijd van de bezetting, het dorpsleven in die periode en de tijd van de bevrijding. Na de filmzaal (met originele beelden van D-Day) kwamen er diorama's met miniaturen (schaal 1 op 6), daarvan was ik echt onder de indruk. Ieder poppetje is uniek, met zijn eigen uiterlijk en gezichtsuitdrukking. En daar waar een bekende persoon uitgebeeld wordt, lijkt deze ook echt. Heel knap gedaan. Na deze interessante rondgang gingen we nog even op het strand kijken. We hadden ontzettend geluk, we zagen een jan-van-gent vliegen. Deze komen niet vaak zo dicht bij de kust. Daarna stapten we weer op de fiets om nu, met wind mee, terug naar de camping te fietsen. De voorspelde regen liet langer op zich wachten, pas rond etenstijd viel er een flinke bui. Daarna bleef het weer droog. Onze avond verliep volgens ons gangbare stramien.
Na een nacht waarin het soms regende maar ook vrij koud werd, stonden we op een zonnige woensdagochtend op. En hoe vaak het weerbericht er naast zit bleek uit het feit, dat er een droge dag voorspeld was maar er in de ochtend soms toch buien vielen. Daarom gingen we pas om net na 12 uur op stap. We gingen nu vanaf de camping de andere kant op, weer zoveel mogelijk langs de zee. Een stukje van de camping ligt het "Utah Beach D-Day Landing Memorial and Monument of the Landing of the French 2nd Armored Division" waar we een kijkje namen. Er naar toe fietste heel fijn, terug wat minder dankzij de harde wind. Onderweg zagen we zowel op de heen- als op de terugweg kleine plevieren op het strand. En de tweede keer, toen we foto's stonden te nemen, wees een vriendelijke meneer ons op iets in de zee. Daar zwom zowaar een zeehond. Wij vonden ons uitstapje op meerdere manier zeer succesvol.
Foto's
Maandag 8 mei.
Voor ons doen werden we vrij laat wakker. Toen de gordijnen open gingen zagen we de zon schijnen, heerlijk! Vandaag bestond het ontbijt uit gekookte eieren met geroosterde broodjes. Smaakte ook weer goed. Na de koffie ruimden we camper op en om 10 uur vertrokken we. De omgeving was erg leuk, de camping zullen we niet missen. We reden een mooie route over o.a. de Pont de Brotonne. Soms kwamen we zelfs even op de snelweg, als het een tolvrij gedeelte was. Wim reed eerste deel. Onderweg stopten we in Breuzeville om boodschappen te doen en te tanken. Iets over de helft van de rit nam ik het stuur over. De zon had ons al enige tijd in de steek gelaten, en op een gegeven moment kregen we zelfs (miezer)regen. Wat jammer! De route was makkelijk, eerst over een wat bredere D-weg, paralel aan de snelweg. Daarna over een (deels vierbaans) N-weg. Die weg verlieten we bij Sainte-Mère-Église. Het laastste stuk naar Ravenoville was binnendoor en dat waren zeer smalle wegen. Gelukkig kwamen we wel goed aan bij de camping. Bij het inchecken moesten we heel lang wachten op ons wisselgeld, ze zijn hier duidelijk niet meer gewend aan contante betalingen. Maar uiteindelijk was alles geregeld en zetten we de camper rond half 3 op plaatsje 118.
Na deze lange rit was ik wel toe aan een kopje koffie. En toen die op was, had ik zin om even naar het strand te gaan. Het was nog fris en winderig, maar in ieder geval wel droog. We liepen een stukje in zuidelijke richting, tot we bij een oude bunker waren. Tsja, dit strand was in 1944 Utah-beach en dat is nog steeds te zien. Onderweg hebben we nog wat mooie schelpen gevonden, het strand ligt er helemaal vol mee, knarst ook zo lekker als je er op loopt. Ondanks de dreigende lucht kwamen we droog aan in de camper. In de loop van de avond vielen er weer wat buien. Na een korte pauze ging ik het eten maken. Tussendoor zette ik mijn foto's op de laptop en zocht ze uit. Na het eten en een bordspelletje keken we nog even een dvd en gingen zoals gebruikelijk vroeg naar bed.
Foto's
Zondag 7 mei.
Na een slechte nacht, waarin ik eerst wakker werd van een enorme aanval van maagzuur en daarna opstond met een bloedneus, knapte ik in de loop van de ochtend gelukkig weer op. Net als het weer trouwens, in de loop van de ochtend ging het steeds minder hard regenen en rond het middaguur was het droog. Voor ons het sein om de fietsen tevoorschijn te halen en op pad te gaan. We zitten ongeveer 2,5 kilometer vanaf het dorp Jumièges, een leuk stukje fietsen dus, zeker omdat het hier lekker vlak is. Het dorp is heel klein, maar erg leuk. De ruïne van de abdij en kathedraal staan in het centrum en zijn erg mooi om te zien. Daarvoor zijn er leuke oude straatjes met mooie huizen, deels in vakwerk. De vele bloembakken en andere begroeing maken het een kleurig geheel. Bij de creperie dacht ik even een crêpe te gaan afhalen (stond op de deur dat dat kon). Eenmaal binnen voelde ik me een vreemde eend in de bijt. Het zaakje bleek ook een zeer druk restaurant te zijn, en er was geen afhaalbalie. Dus ik stond ergens in een hoekje te wachten op mijn crêpe. Die trouwens wel netjes op een kartonnen bordje onder aluminiumfolie kwam. En goed smaakte, dus het was de moeite wel waard geweest.
Toen we rond geweest waren stapten we weer op de fiets. Maar bij de camping stapten we niet af. We hadden tegelijk het idee "even door fietsen en kijken hoe het er aan de andere kant uit ziet". Grappig dat we dan op hetzelfde moment hetzelfde denken. Dus we zijn nog een stuk door gefietst. Qua omgeving was het meer van hetzelfde, helaas kwam je op de fiets niet aan het water. Maar leuk om nog wat meer van het Franse platteland te hebben gezien. Om een uur of 3 waren we weer in de camper, de hoogste tijd voor een bakkie koffie natuurlijk. De rest van de middag besteedde ik aan het uitzoeken van mijn foto's, het maken van de website, zo nu en dan naar de bootjes kijken en om vroeg het eten op te zetten. We hadden trek! Voordat we dvd gingen kijken was er nog tijd voor een potje Quixx, fijn dat we nu wat meer spelletjes in de camper hebben liggen. En ook vandaag was het weer vroeg bedtijd.
Foto's
Zaterdag 6 mei.
Na alweer een goede nachtrust waren we tegen 8 uur op. Koffiezetten was even een dingetje, als de Senseo aanging begon de koelkast te piepen. Iets met te weinig voltage als er teveel mensen tegelijk stroom gebruiken. Verklaart gelijk waarom het opladen van de accu van Wims camera gisteren niet goed wilde lukken. Maar door alle stroomgebruikers in de camper tijdelijk uit te zetten lukte het toch om koffie te drinken. Om 9 uur waren we klaar voor vertrek. Vanaf de camping zetten we koers richting Jumièges, een gehucht iets voorbij Rouen, in een meander van de Seine. We hadden een goede rit, lekker rustig op de wegen zo op een zaterdag. Wim reed het eerste stuk (tot we een Aldi zagen en nog wat boodschappen deden), ik het middelste gedeelte en Wim het slot. Het viel ons op dat de dorpen er iets minder armoedig en verwaarloosd uitzien dan net over de grens. We speculeerden of dat interesse of welvarenheid zou zijn (of een combinatie van die 2 factoren) maar een antwoord hadden we er niet op. Hetzelfde gold helaas niet voor de wegen, qua wegdek hadden die ook in Polen kunnen liggen. Kuilen, gaten, groeven, weggezakte wegranden. We hebben het allemaal veelvuldig gehad onderweg. Het zou me niet eens verbazen als onze eitjes morgen spontaan omeletten blijken te zijn. Het weer was nogal wisselvallig vandaag, we hebben aardig wat buien gehad maar tussendoor gelukkig ook vaak droog.
Om half 2 kwamen we Jumièges aan. De receptie van de camping zou pas om 5 uur opengaan, dus we hebben de camper maar vast op een mooie plek neergezet. We kozen (ik zou haast zeggen natuurlijk) voor een plaats aan het water. We hebben een mooi zicht op de Seine en de groen begroeide krijtwanden erachter. Wim gaf mij de tip om een app op mijn telefoon te zetten waarop scheepsbewegingen te volgen zijn en zo kon ik zien wanneer er schepen langs zullen komen. Want er varen best grote schepen hier, maar niet heel frequent. De app werkte perfect en ik stond steeds op tijd met mijn camera op de oever. Om 5 uur gingen we inchecken en dat was even schrikken. Per nacht betalen we hier ruim 5 euro meer dan op de vorige camping, die toch wel mooier en verzorgder was. Dat zal dan de prijs voor het uitzicht zijn. We zullen er ook niet minder om genieten, gelukkig. En omdat er hier 16A stroom is, konden we lekker patatjes bakken in de airfryer. Dat was smullen. Na het kijken van weer een paar afleveringen van The Lost Symbol gingen we om kwart over 10 naar bed.
Foto's
Vrijdag 5 mei.
De warmte van gisteren bleef daadwerkelijk beperkt tot 1 dag. We stonden vandaag op in een camper die bijna 10 graden afgekoeld was in de nacht. Net niet zo koud dat de kachel aan hoefde, maar het scheelde niet veel. Na een ontbijtje met een echt Frans stokbrood vertrokken we al om iets voor 9 uur vanaf de camping (en we waren niet eens de eersten die weggingen). We hadden de rit voor vandaag in tweeën gedeeld, zodat we halverwege een boodschappenpauze hadden. Voor het eerst kwamen we bij een E.Leclerc die tegenviel. Niet het assoriment, dat is overal hetzelfde. Maar de zaak zelf was erg rommelig, alles kwam een beetje armoedig over. Maar goed, we hebben eten dus we zijn tevreden. Daarna kwam deel 2 van de rit, weinig verschil met deel 1. Dwars door landelijk Noord-Frankrijk. Veel slecht onderhouden wegen en armoedige, stoffige dorpjes. Maar ook prachtige stukken natuur en veel felgeel bloeiende velden met koolzaad.
Rond 1 uur kwamen we in het dorpje Seraucourt-le-Grand, waar we een leuke camping hadden gezien. Deze stelde zeer zeker niet teleur! Het is een camping tussen de karpervijvers, prachtig gelegen. Mooie staplaatsen, goed sanitair. Er scharrelen kipjes op de camping rond, aan de overkant van 1 van de vijvers staan geiten. En ondanks dat het laagseizoen is, staat de camping behoorlijk vol. Jammer dat het weer omgeslagen is, vandaag veel buien. Maar tussen de buien door gingen we een poosje wandelen. Het dorpje is klein, maar ziet er toch best leuk uit. Er is zelfs een kleine supermarkt, die van heel veel soorten spullen een klein beetje verkoopt. Maar die dan wel weer 7 dagen per week een paar uur in de ochtend en een paar uur in de middag open is. We waren net op tijd terug om niet in een grote regenbui met onweer te lopen. En binnen is het dan heel knus als het buiten zo tekeer gaat. De hamburgers die we bij het avondeten hadden waren zo groot dat ze nauwelijks in de pan pasten. Maar al gauw pasten ze wel, en toen ze klaar waren vulden ze nog maar een deel van de pan. Bovendien zat er geen smaak aan. Wij vermoeden dat onder het uiterlijk van de hamburger stiekem een schijf gehakt schuilging. Iets met 's lands wijs? Maar samen met de ontzettend lekkere aardappelblokjes vulde het de maag, dus het voldeed.
Foto's
Woensdag 3 en donderdag 4 mei.
We waren gisteren wat later dan de voorgaande dagen naar bed gegaan, dus ook wat later opgestaan. We werden verwelkomd door een prachtige zonnige dag, die wel behoorlijk koud opstartte. Dus na een rustig ontbijt en een bakkie koffie (met de tv aan, dat gaat op deze camping prima) zette Wim de fietsen buiten. Om iets na 11 uur gingen we op pad. Lekker fietsen langs het Veerse Meer, en een stukje binnendoor, naar Kamperland. Daar deden we wat boodschappen en fietsten deels een andere, deels dezelfde route terug. Het is prima fietsen hier, veel goede fietspaden en vooral langs het Veerse Meer is het erg mooi. Het zou me niets verbazen als we nog eens terug zouden komen op deze camping. Al dat fietsen maakt hongerig en moe. Dus we zaten al vroeg aan het avondeten en lagen ook vroeg op bed. Om precies 10 uur knipte ik mijn lampje uit.
En dus waren we op donderdag ook weer vroeg wakker. Na de gebruikelijke ochtendrituelen reden we al om 9 uur de camping af. Een paar kilometer verder gingen we even tanken. Niet alleen is de diesel in België en Frankrijk (veel) duurder, we reden ook nog eens langs één van de goedkoopste tankstations van Nederland. Dubbel winst dus, op de toch al weer bijna 30 liter die er in ging. Daarna zetten we koers richting Noord-Frankrijk. Vooral bij Antwerpen en enigszins bij Brussel hadden we files te pakken, het zou ook uitzonderlijker zijn geweest als die er niet hadden gestaan. Daarna wisselden we, ik mocht het tweede deel rijden. En dat was zonder files, maar wel dwars door de stad Charleroi. Daarna was het een flink stuk rechttoe rechtaan rijden, maar dat ging dan wel weer omhoog en omlaag. In het beoogde dorpje in de Franse Ardennen, Revin, deden we even boodschappen. Daarna misten we de afslag naar de camping. We kwamen op een mooie weg langs de Maas, met aan de andere kant een bergwand. Daar keer je niet zomaar even. Geen nood, ik had even op de kaart gekeken, in het volgende dorp ligt ook een camping aan de Maas, dus zijn we daar heen gegaan. Zo kwamen we op camping Bellevue in Fumay, een goede plek om een nachtje te staan. De ontvangst bij de receptie was heel prettig. Hier troffen we Fransen aan die spontaan voor buitenlanders Engels spraken en ons tijdens hun lunchpauze incheckten. Toen we op ons plekje stonden deden we gelijk alle ramen en de deur open, het is vandaag ineens heel warm. Daarna zijn we even naar de Maas gelopen, het uitzicht is prachtig. De rest van de middag genoten we van de rust en het mooie weer. Een tijd lang werd dat begeleid door een buurman die gitaar speelde en zong, heerlijke jaren 70 muziek. Hij had wat mij betreft nog best langer door mogen gaan. Na het eten keken we nog even een dvd-tje, rond 10 uur was het dan weer bedtijd. Het was nog steeds 25 graden in de camper, wat een verschil met gisteren toen de kachel nog aan moest 's avonds.
Foto's
Maandag 1 en dinsdag 2 mei.
Om kwart over 8 waren we allemaal wakker, en om half 9 ook uit bed. Ons ontbijt was vandaag een allegaartje, Wim maakte de rest van de macaroni van gisteren op, er waren broodjes en gekookte eieren en drinkyoghurt. Maar iedereen was tevreden en dat is het belangrijkste. Omdat Serra het zo fijn vindt bij Monkey town, vooral samen met Chloë, mocht ze nog een kaartje kopen voor vanochtend. Ze heeft daar ook geluncht. En omdat dat was waar ze het meeste zin in had, zijn we vandaag niet gaan fietsen ofzo. Maar 's middags ben ik wel met Serra naar het zwembad gegaan. Ik kan beter zeggen dat we er tegelijk waren. Ik heb baantjes gezwommen en zij heeft lekker gespeeld en is veel van de glijbaan geweest. Gelukkig voor haar was Chloë er ook met haar familie, daar had ze meer aan dan aan mij. En na het zwemmen gingen de meiden gewoon weer lekker spelen. Hoewel het vandaag niet zonnig was bleef het wel droog, meer heb je eigenlijk niet nodig om een fijne dag te hebben. Onderwijl deden Wim en ik boodschappen, daar had Serra ook geen tijd voor. Maar geen nood, ze had doorgegeven wat ze wilde eten. Dus vandaag stonden er slavinken, gebakken krieltjes en doperwten op tafel. En natuurlijk lekker fruit na. Daarna werd er even heel serieus topo geoefend (ik leer er ook veel van) en omdat dat goed ging mocht ze nog even buiten spelen. Om 8 uur was ze terug, de topo was goed blijven hangen dus er was nog voldoende tijd om op onze laatste avond samen met opa het laatste deel van Shrek te kijken.
Op dinsdag waren allemaal om iets na 8 uur wakker en zijn maar gelijk opgestaan. Na het ombouwen van de camper gingen Wim en Serra ons ontbijt inkopen en ik ruimde vast wat losse spullen weg. Na het ontbijt kon Serra nog even met Chloë spelen terwijl Wim en ik de camper reisklaar maakten. Er viel zelfs wat regen voordat we gingen uitchecken. En zo reden we, na ook nog even getankt te hebben, rond 10 uur richting Spijkenisse. We hadden een prima rit, geen files en er viel ook geen regen meer. Met maar één pauze onderweg en zelfs geen openstaande brug kwamen net na half 1 al in Spijkenisse aan. Serra was -ondanks dat ze het erg jammer vond dat haar vakantie voorbij was- heel blij om Nathasja weer te zien. Gezamelijk haalden we Serra's spullen uit de camper en zetten er voor ons de spullen in die we voor deze paar dagen niet hadden meegenomen maar wel graag bij ons hebben. Dat waren bijvoorbeeld de airfryer en de tuinstoelen. Om kwart over 1 waren wij klaar voor het tweede deel van onze reis, in 5 kwartier reden we naar het Zeeuwse Kamperland, een prachtige rit. We staan op een prima plekje op een mooie RCN camping, de rest van de dag is om uit te rusten, morgen gaan we de omgeving wel eens bekijken.
Zondag 30 april.
We hadden alweer alledrie lekker geslapen. Vandaag gingen we allemaal al voor het ontbijt douchen, zodat we uiteindelijk pas om kwart over 9 gingen ontbijten. Omdat de winkels op zondagochtend dicht zijn, namen we vandaag krentenbrood (nog over van pasen) als ontbijt. En ook dat smaakte prima. Direct na het ontbijt ging Serra naar Monkey town, waar ze tot 12 uur bleef spelen. Toen was het tijd om met ons drietjes een fietstochtje te maken. Serra kan al prima fietsen, dus we hebben haar wat van onze favoriete plekjes in Franeker laten zien. Zoals het mooie parkje en de vaart waar de grote oude zeilschepen liggen. Onderweg gingen we bij de Poiesz boodschappen doen. Voor vanavond staat er macaroni op het menu, ook wat lekkere knabbeltjes werden in de kar gelegd, alsmede fruit en een stukje vlaai voor morgenmiddag of -avond bij de koffie. Met de fietstassen vol fietsten we terug naar de camping, het laatste stuk mocht Serra voorop want ze begint de weg hier al aardig te kennen. Op de camping ging Serra gelijk weer naar Monkey town, ze bleef daar tot ik haar om kwart voor 4 kwam ophalen.
En toen was het tijd om te gaan bowlen. Want op deze camping hebben ze zelfs een bowlingcentrum(pje) van 6 banen. Wij mochten op baan 4 spelen. Een goede baan, met goede ballen van diverse maten en gewichten. Maar de schoenen, pffff, niet fijn. Zowel Serra en ik moesten een maat kleiner nemen omdat onze eigen maat zo ruim zat dat ze van onze voeten afvielen. Maar de lengte was niet heel royaal, zodat de schoenen die bleven zitten wel erg krap zaten. Maar we hebben ons er dapper doorheen gewerkt en verder heel leuk kunnen spelen. Na dit leuke uurtje gingen we terug naar de camper om eten te maken en op te smikkelen. Het ging er weer goed in na zo'n drukke dag. Na het eten mocht ik even uitpuffen, ging Serra spelen met haar camping vriendin Chloë en Wim afwassen. Net als de vorige dag kwam Serra toen het ging schemeren terug om samen met opa naar Shrek (inmiddels al deel 3) te kijken. Om kwart over 10 was het hier weer bedtijd.
Foto's
Zaterdag 29 april.
Toen we uiteindelijk alledrie wakker waren na een goede nachtrust was het tijd om op te staan. De camper werd weer terugveranderd van een slaapruimte naar een woonruimte. Wim en Serra gingen het ontbijt kopen, dus iedereen had wat hij of zij het lekkerste vond. Na het ontbijt ruimde ik binnen op en Wim haalde de fietsen tevoorschijn. Op naar het centrum, lekker fietsen in het zonnetje. We begonnen met een rondje wandelen door het centrum. Serra vond een paar leuke boeken in de kringloopwinkel. Vervolgens gingen we even naar de Action, we hadden Serra kleurpotloden beloofd zodat ze haar kleurplaten van Monkey town in kon kleuren. Daarna gingen we naar het planetarium, we kochten gelijk combinatiekaartjes, zodat we ook het Martenahuis kunnen zien. Serra kreeg een leuke speurtocht, waardoor ze haar aandacht goed bij het museum hield. En na afloop bleek ze ook nog een mooie button te hebben verdiend met het goed invullen van de vragen. Na de lunch gingen we dus door naar het Museum Martena, waar ze tot Serra's vreugde ook een speurtocht hadden.
Ook deze had ze goed ingevuld, deze keer verdiende ze een mooie ansichtkaart. De kamer waarin je overal aan mag zitten (behalve aan de schilderijen) vond ze -logischerwijze- het leukste. Puzzeltje, spelletje, orgel, breiwerk, van alles te doen daar. We eindigden dit museumbezoek met een rondje door en een pauze in de mooie Martenatuin. Dat Serra het daar ook leuk vond bleek wel uit het feit dat ze heel veel mooie bloemen op de foto heeft gezet. Omdat wij best wel moe waren (kinderen hebben eindeloze energie) gingen we weer richting de camping. We deden nog even boodschappen, zodat we vanavond risotto kunnen eten. Terwijl Wim en ik uit zaten te puffen ging Serra weer lekker spelen in Monkey town. Toen ze terug was ging ik het eten maken en Serra kleurde 1 van haar platen heel mooi in. En die kreeg ik cadeau van haar, ik was er heel blij mee. Na het eten ging Serra nog lekker spelen met haar nieuwe vriendinnetje, die ook op de camping staat. Tot de schemering lekker in de speeltuin, wat heerlijk allemaal! Toen ze terug was keek ze samen met opa deel 2 van Shrek, en om 10 uur gingen we de camper weer in slaapstand zetten.
Foto's
Vrijdag 28 april.
Om een uur of 10 kwam Serra bij ons met haar laatste spullen (het meeste was de voorgaande dagen al in de camper gelegd). Ze hielp ons met het inpakken van de laatste spullen die nog in de camper, met name in de koelkast, moesten. En om 10 over half 11 vertrokken we (kilometerstand 136757), uitgezwaaid door Nathasja. Ons grote avontuur gingen beginnen, opa en oma met kleindochter op reis. Na een druilerige rit, met ook wat files, kwamen we om 2 uur aan op camping Bloemketerp in Franeker. De camperplaats was nog leeg, dus we konden uitzoeken waar we wilden staan. En ja, dan kiezen we weer het plekje in de hoek, waar we meestal staan. Toen we ons geïnstalleerd hadden, gingen we -diep weggedoken onder de paraplu's- even boodschappen doen. Serra mocht het avondeten uitkiezen, dat werd bami. Ook iets lekkers voor bij de koffie mocht niet ontbreken, evenals snoepjes voor vanavond. Weer terug op de camping liep ik met Serra naar de receptie, en daarvandaan naar Monkey town. Als campinggasten kun je voor 5 euro een weekendkaart kopen. Dus Serra kan lekker spelen wanneer ze er zin in heeft. Onderwijl dronk ik een kopje koffie.
Toen Serra terug was gingen we samen koken. De bami lukte ons goed, en met uitjes erover en kroepoek er bij hadden we een lekkere maaltijd. Het toetje was een ijsje, daarna gingen Wim en Serra de afwas doen. En toen was het spelletjes tijd, Serra maakte ons helemaal in met zowel Splendor als met Quixx. Met Love Letters gingen we aardig gelijk op. Tot slot van de avond keek Serra samen met opa een film. De keuze was gevallen op Shrek 1. Onderwijl las ik een boekje (dat ik van Serra cadeau had gekregen). Om 10 uur gingen we de camper verbouwen, van de zithoek werd voor Serra een bedje gemaakt. (Serra vond het heel lekker liggen.)
Foto's
| |
|